Dubai 25 Years

இவர்கள் பிச்சைக்காரர்கள் அல்ல உழைக்கப் போன தொழிலாளர்களே...

அயல் தேசங்களில் பல வருடங்களாக குடும்ப நலனுக்காக உழைத்து நாடு திரும்பிய பல தொழிலாளர்கள் பல நோய்களுக்கு ஆளாகியே இறக்கிறார்கள் சம்பாரித்ததில் ஒரு பங்கு கடைசி காலத்தில் மருத்துவச் செலவுக்கு கண்டிப்பாக தேவைப்படுகிறது இதிலும் அவரின் குடும்பத்தினர் பற்றுதல் இல்லாமலிருந்தால் விரைவில் குணமாக வேண்டியவர் விரைவில் போக வேண்டிய இடத்துக்கு போய் விடுவார். ஆம் இவைகள் எப்படியான வியாதிகள் என்று பார்ப்போம்.

அதாவது ஒருவன் சகோதரிகளுக்கு திருமணம் செய்வதற்காக உழைத்து பணம் சேர்த்து ஐந்து வருடம் கழித்து முதல் முறையாக ஊருக்கு வந்து செலவு செய்து திருமணம் முடித்து வைக்கிறான் அம்மாவுக்கு குடும்பச் செலவுகளுக்கு பணம் அனுப்புவதோடு (சில) டாஸ்மாக் தந்தைக்கும் சேர்த்து பணம் அனுப்புகிறான் ஒரு வழியாக தனக்கும் தாயார் பெண் பார்த்து வைக்க திருமணம் முடிக்க வருகிறான் முடித்து மூன்று மாதம் விடுமுறையில் சந்தோஷமாக வாழ்ந்து விட்டு வெளிநாடு செல்கிறான் அவன் மீண்டும் வருவதற்கு மூன்று வருடங்கள் ஆகும் பிறகு வருகிறான், போகிறான், வருகிறான், போகிறான் இப்படியே திருமணம் முடிந்தும் சகோதரிகளுக்கு செய்முறைகளும் தொடர்கிறது தனக்கென்று ஒரு இடம் வாங்க, பிறகு கொஞ்சம் கடனும் வாங்கி சிறிதாக ஒரு வீடு கட்ட, மகனை படிக்க வைக்க, மகளுக்கு திருமணத்துக்கு நகைகள் வாங்க பிறகு மகளுக்கு திருமணச்செலவு சீர் செலவுகள், பிள்ளைப்பேறு செலவுகள், இதெல்லாம் முடியும்போது இருபத்து ஐந்து வருடங்கள் வரை ஓடி விடும் இதில் இவனுக்கு SORRY இவருக்கு திருமணம் முடிந்து இருபது வருடம் ஆகியிருக்கும் இதில் வருடத்துக்கு மூன்று மாதம் வீதம்1 ¾ வருடம் மனைவியை சந்தித்து இருப்பார் இதில் ¾ வருடம் அதாவது ஒன்பது மாதம் மனைவியோடு வாழ்ந்திருக்கலாம் ? ? ? அதாவது இவரின் பிறவிப்பயனில் வாழ்ந்தது வெறும் ஒன்பது மாதங்களே பிறவிப்பயனில் முக்கியமானது எது ? தாம்பத்யம் அதையும் காலம் முழுவதும் பத்தியம் இருந்து வாழ்ந்த இப்பிறவி எதற்கு ? அதாவது சராசரி மனித வாழ்க்கையிலிருந்து எட்டில் ஏழு மடங்கு குறைந்து விடுகிறது தாம்பத்தியம் அற்ற சரீரம் என்னாகும் ? உடல் சூடாகி தனத்துக் கொண்டே இருக்கிறது இதன் காரணமாக எண்ணங்கள் சிதறுகிறது ஒழுக்கமானவன் தன்னை நிலை நிறுத்திக் கொள்கிறான் முடியாதவன் பாதை மாறிப்போகும் போது ஊரும் வந்து சேராது என்பதுபோல் ஆகி விடுகிறது வேலை செய்யுமிடத்தில் மேலேயுள்ளவனின் தகாத வார்த்தைகள் ஊரைப்போல் மீறிப்பேச முடியாத சூழல் பேசினால் மறுநாளே ஊருக்கு அனுப்பி விடுவார்கள் அந்த நேரம் அடுத்த மாதம் மகளுக்கு பிரசவம் என்ற நினைவோட்டம் சிந்தனைகளால் முடி கொட்டுகிறது அல்லது விரைவில் வெளுத்து விடுகிறது, நம்மூரில் ஃபேன் இல்லாமல்கூட வாழமுடியும் அரபு நாட்டில் ஏசி இல்லாமல் வாழமுடியாது இரவில் ஏசியில் உறங்கியே பழகி விட்டதால் ரத்தம் இரவு நேரங்களில் உறைந்து காலையில் சாதாரண நிலைக்கு வருகிறது இப்படியே வாழ்ந்து பழக்கப்படும்போது செப்டிங் ப்ளட் மார்ளோங்ஸ் என்ற நோய் வருகிறது மேலும் நம்மூரில் வீட்டில் மொத்தமே நான்கு அல்லது ஐந்து பேர் உறங்குவோம் இங்கு சிறிய அறையில் குறைந்த பட்சம் பதினாறு பேர் உறங்கும்போது (லேபர் கேம்ப்களில் இப்படித்தான் வாழ்க்கை) சுவாசக்காற்றுகள் உள்ளுக்குள்ளேயே சுழன்று மூச்சுக்குழல்கள் பாதிக்கப்பட்டே வருகிறது காலையில் கழிப்பறைக்கு ஒருவர் போனால் ? மீண்டும் பத்து நிமிடம் கழித்தே மற்றவர் உள்ளே நுழைய வேண்டும் அப்பொழுதுதான் வியாதிகள் தொற்றுவதை தடுத்துக் கொள்ளலாம் என்பது மருத்துவர் ராமதாஸின் அறிவுரை ஆனால் இங்கு நிலையென்ன ? கழிப்பறை கதவுக்கு வெளியே பதினைந்து பேர் வரிசையில் சிறிது நேரமானாலும் டொக் டொக் என்று கதவைத்தட்டி

என்னாச்சு உள்ளே தூங்குறியா ?

க்யா கர்த்தா ஹை பாய் அந்தர் சோத்தா ஹே ?

ஆரடா பட்டி அகத்தே உறங்குனது ?

என்ற சப்தங்கள் வெளியிலிருந்து கேட்கும் கொடுக்கும் பத்து நிமிடத்துக்குள் பல் துலக்கி, காலைக்கடன் முடிந்து, குளித்து அனைத்து வேலைகளையும் முடித்து விடவேண்டும் அப்பொழுதுதான் அனைவருமே வேலைக்குப் போகமுடியும் காலையில் நான்கு மணிக்கு எழுந்து இரவு பதினொன்று மணிக்கு உறங்கும் இயந்திர மனிதன்.

இதுதான் இங்கு நடைமுறை வாழ்க்கை. உணவு ப்ரிட்ஜில் வைத்து, மிச்சப்படுத்தி, மீண்டும் ப்ரிட்ஜில் வைத்து இப்படியே இருபத்து ஐந்து வருடமும் தொடர்ந்து சாப்பிட்டால் என்னாகும் அவனது சரீரத்தின் நிலை ? அதாவது ஒரு உயிருள்ள ஜடம் வாழ்ந்து கொண்டு இருக்கிறது என்றுதான் சொல்லமுடியும் இவ்வளவும் முடிந்து போதும் என்று மனம் சொல்லாமல் முடியலை என்று உடல் சொல்லும்போது கேன்ஷல் செய்து ஊருக்கு வருகிறான் இருபத்து ஐந்து வருடம் கழிந்து ஒரு மாற்று வாழ்க்கைக்கு அவனது மனம் ஒத்துழைத்தாலும், உடல் ஒத்துக்கொள்வதில்லை பிறகு அடிக்கடி மருத்துவரை காணப்போக நல்ல மனைவி, நல்ல குழந்தைகள் என்றால் இவரைப் பூப்போல கவனித்துக் கொள்வார்கள் இல்லை என்றால் ஹூம் ஒரு வேலைக்கும் போறதில்லை வருமானம் இல்லாமல் இப்படி வைத்தியத்துக்கு செலவு செய்துக்கிட்டு இருந்தா எங்கே போறது ? என்று வார்த்தைகளால் கொல்வார்கள் என்னாகும் விரக்தியிலேயே பாதி உயிர் போக மீதி உயிரை கொடுத்தவனே எடுத்துக் கொல்வான் அதிலும் குழந்தைகளுக்காக வாழ்ந்து அவைகள் மதிக்காமல் பேசும்பொழுது அந்த தந்தையின் மனம் படும்பாடு இருக்கின்றதே... அது அனுபவித்தவருக்கே தெரியும். இதுதான் வெளிநாட்டில் வாழ்ந்த, வாழும் பேச்சளர்கள் பல பேருடைய உண்மை நிலை.

ஆனால் பொரணி பேசுவோர் சொல்லும் வார்த்தைகள்.

அவனுக்கென்னப்பா ? துபாய்க்காரன் வெள்ளையும் சொல்லையுமா இருப்பான்.

அவளுக்கென்ன ? புருஷன் துபாய்க்காரன் அதான் சிலுத்துக் கிட்டுப்போறா.

சிவாதாமஸ்அலி-

இதுக்கு ஊருல ரிக்ஷா ஓட்டுறவன் பொண்டாட்டி கொடுத்து வச்சவதான்.

சாம்பசிவம்-

இதைப்படிச்சா.... யாரும் புருஷனை துபாய்க்கு அனுப்ப மாட்டாங்களோ ?

CHIVAS REGAL சிவசம்போ-

பட்டை நாத்தம் நாறுனாலும் ‘’வாழ’’ வைக்கிறோம்ல...

காணொளி

இவன் பங்களாதேஷி வீட்டு டிரைவராக இருக்க வேண்டும் முதலாளி அம்மாள் அரபி உடன் வரச் சொல்கின்றாள் சாப்பிட்டுக் கொண்டு இருக்கிறேன் இதோ வருகிறேன் என்று சொல்கிறான் அதற்குள் என்ன நடக்கிறது என்பதை பாருங்கள் இதைப்பார்த்து விட்டு தயவு செய்து சிரித்து விடாதீர்கள் இது காண்பிப்பதற்காகவே எடுக்கப்பட்ட காணொளியாயினும் உண்மை நிலையே... இப்படித்தான் பல வீட்டு டிரைவர்களின் வாழ்க்கை அதிலும் சரியாக பேசத் தெரியவில்லை என்றால் அவனது நிலை மோசம்.

ஐயா திரு. ஜியெம்பி அவர்கள் கேட்டுக்கொண்டதற்காக இப்பதிவு