காயல்பட்டணம், கயல்விழி & காயாம்பு



என் வாழ்வில், என்னை சந்தோஷப்படுத்திய நண்பர், நண்பிகளைவிட என் மனதை காயப்படுத்தியவர்கள் ஏராளம், தாராளம் சர்வசாதாரணமாய் ஒருவார்த்தையை சொல்லிவிட்டு அவர்கள் போய்விடுவார்கள், அந்த வார்த்தைகள் எனக்குள் முள்ளாய் குத்திக்கொண்டே.. இருக்கும், விபரம் தெரிந்த நாள்முதல் இப்படித்தான் சராசரி மானிட ஜீவராசிகளைப்போல் என்னால் இருக்க முடிவதில்லை, மற்றவர்கள் பார்வையில் எனது வாழ்க்கை நன்றாக தெரிவதற்கும், எனது பார்வையில் நாசமாய் போனதற்கும் காரணம் எனது ஞாபகசக்தி எதையுமே மறக்க முடிவதில்லை, 

ஞாபகசக்தி என்வாழ்வாதாரத்தை உயர்த்தி விட்டு, வாழ்க்கையை அழித்துவிட்டது, நான் சொல்லும் வாழ்வாதாரம் என்பது பிறர் காணும் உடையணிந்த உருவம் போன்றது, வாழ்க்கை என்பது பிறர் அறியா உடையற்ற சரீரம்போன்றது பலஇரவுகள் உறக்கம் வராமல் வேதனைப்பட்ட தினங்களும் ஏராளம் இதில் மிகப்பெரிய வேதனை என்னவென்றால் அந்த வார்த்தைகள் என்னை காயப்படுத்துமே என்றோ ? காயப்படுத்தி விட்டதே என்றோ ? அறியாத நண்பர்களும், நண்பிகளும்தான் ஏராளம், இந்த நிகழ்வுகள் நாளுக்குநாள் பெருகிவருவது கண்டு என்னை நானே வெறுத்ததும் உண்டு மற்றவர்களை குறை சொல்வது எப்படி நியாயமாகும் ? தொடக்கம் என்னிடம்தானே... இதுகூட என்னை நிறைய விசயங்கள் எழுத உதவியானது, தனிமையை தேடினேன் நண்பர்கள், நண்பிகள் வட்டத்தை சுருக்கினேன், மனம் அமைதியாக தொடங்கியது தனிமை என்சுமையை இறக்கி வைப்பது போன்ற உணர்வு, கூடவே மனம் தானாகவே சுமையின்றி பறப்பது போன்ற உணர்வும், என் இனிய இந்தியாவில் தனிமை சுலபமாக கிடைக்க வாய்ப்புகள்.

அதிகம், அயல் நாடுகளில் வேலை செய்யும் BACHELOR களுக்கு வாய்ப்புகள் குறைவு, காரணம் வீட்டில் தனியாக இருக்கமுடியாது யாராவது ஒருநண்பர், நண்பிகள் இருந்துகொண்டே இருப்பார்கள், இங்குள்ள வாழ்க்கைச்சூழல் அப்படி, எனக்கு எனது CAR தான்வீடு பல நேரங்களில் தனிமையைதேடி WEEL போனபோக்கில் காரைவிடுவேன், நான்குபுறமும் காரின் கருப்புநிற கண்ணாடி கதவுகளை அடைத்துக்கொண்டு தனிமையில் இருக்கத்தொடங்கினேன், நான் யாருக்கு கெடுதல் செய்தேன் ? கெடுதல் நினைப்பதுகூட தவறு என்ற, கொள்கை என்னுடையது, நான் என் வேதனைகளை சொல்லிஅழ ஒருமடி கிடைக்காததால்தானே ! மார்பில் தாங்கி ஆறுதல் சொல்ல ஒருதுணை இல்லாததால்தானே ! இந்ததனிமை தேடல். தனிமையில் அழுவது தவறில்லையா ? என்னை நானே கேட்டு, எப்படித்தவறாகும் ? தனிமையில் சிரிப்பதுதான் தவறு. என, எனக்கு நானே கவிதை எழுதி பதில் சொல்லிக்கொள்வேன்.

 

என் மனச்சுமை இறக்கிட

ஒரு இடம் கொடு இறைவா !

என் கனம் விட்டு அகல

ஒரு தருணம் கொடு தலைவா !

என்னுள் நுழைந்த சுமையே !

என்று விடுவாய் எமையே !

இமைபோல் காக்கும் கணையே !

இன்றே விடுவாய் எனையே !

துணையாய் இருக்கும் வினையே !

விட்டு விடுவாய் எனையே !

முள்ளாய் குத்திய சொல்லே !

எய்தவ(ள்)ன் மனம் ஒரு கல்லே !

காயம்பட்ட, மனம் மறந்துவிட

தாயும் தினம் மருந்துயிட

என் மனம் விட்டு, அழ

எனக்கொரு மடி,கொடு(த்)தாயே !

 

சாம்பசிவம்-

எழுதுனது யாரு... காயாம்புவா ? கயல்விழியா ? ரெண்டு பேருக்கும் ஒத்துப்போகுதே....

காணொளி