வரலாறு முக்கியம்

     கடந்த வாரத்தில் ஒருநாள் காலை பத்து மணி காளையார் கோவில் பேருந்து நிலையம் தேவகோட்டையிலிருந்து பரமக்குடி போவதற்காக சிவகங்கை பேருந்தில் ஏறியவன் வழியில் காளையார் கோவிலில் இறங்கி பரமக்குடி பேருந்துக்காக நின்று கொண்டு இருந்தவனின் விழிகளில் முதலில் தென்பட்டது விமானம் ஆம் காளையார் கோவிலின் கோபுரக் கலசத்தின் விமானம் சட்டென உடன் நினைவில் வந்தவர் சரித்திர பதிவர் இனிய நண்பர் திரு. கரந்தையார் அவர்கள் அவர் எழுதியிருந்த மன்னர் முத்து வடுகநாதர் வேலு நாச்சியார் மற்றும் குயிலியைப்பற்றிய பதிவின் நினைவோட்டங்கள் இதோ இந்த இடத்தில்தானே வெள்ளையர்கள் அவரை சுட்டு வீழ்த்தியதாக குறிப்பிட்டு இருந்தார் இதோ இந்த இடத்திலிருந்து சுமார் முப்பது அடி தூரமிருக்குமா ? இதே இடத்தில் நாம் கடந்த காலங்களில் ஐநூறு முறையாவது நின்று இருந்திருப்போமா ? நமக்கேன் உள்ளே சென்று வரவேண்டுமென்று தோன்றவில்லை இதோ நண்பரால் தோன்றி விட்டதே... பரமக்குடிதானே போகிறோம் ஒரு பேருந்தை விட்டால் மறு பேருந்தில் போவோமே உடன் கோவிலை நோக்கி நடந்தேன்.

வாயிலில் நுழைந்தவுடன் இந்நாட்டு மன்னர்கள் ஆம் ஐயா தர்மம் பண்ணுங்க சாமி... என்ற குரலோரையை கடந்து வாழ்வில் முதல் முறையாக உள்ளே காலை வைத்தேன் கையில் சிறிய சூட்கேஷ் வைத்திருந்தேன் வாயிலில் மேஜையைப் போட்டு உட்கார்ந்து இருந்த பெரியவர் என்னை ஒரு மாதிரியாக பார்த்து...

சார்..... கொஞ்சம் வரமுடியுமா ?

என்ன ?

உங்கள் பெட்டியில் என்ன இருக்கு ?

உள்ளே உடைகள் இருக்கிறது

சரி போயி சாமி கும்பிட்டு வாங்க

வேணும்னா பெட்டியை திறந்து காண்பிக்கட்டுமா ?

பரவாயில்லை கேட்கிறது எங்களோட கடமை தவறா நினைக்காதீங்க...

நல்லது புகைப்படம் எடுக்கலாமா ?

கூடாது பாத்துக்கங்க...

நன்றி.

 உள்ளே பயபக்தியுடன் சென்றேன் எப்பொழுதுமே சிறு வயதிலிருந்தே கோவில்களுக்கு சென்றால் சிலைகளை பார்த்து அதன் வடிவமைத்த விதங்களை ஆராய்ந்து ரசிப்பது எனது வழக்கம் இதோ நீண்டகால இடைவெளிக்குப் பிறகு நண்பரால் இன்று இங்கு முதல்முறையாக. வெளிக்கூடாரத்தில் யானை நின்று கொண்டு இருந்தது அந்த யானை மலையாளி என்பதை அறிந்து கொண்டேன் எப்படி என்பதை பிறகு சொல்கிறேன். உள்ளே சென்றேன் நடக்கும் பொழுது சட்டென யாருக்கும் தெரியாமல் புகைப்படம் எடுத்துக்கொண்டேன் அர்ச்சகர் வந்திருந்த சிறிய கும்பலுக்காக தீபாராதனை காண்பித்து அவருடைய காரியத்தை நிறைவேற்றிக் கொண்டு இருந்தார் கோவிலைச்சுற்றி வந்தேன் கோவிலுக்கு வந்தால் உட்கார வேண்டும் என்று முன்னோர்கள் சொல்லி வைத்தது ஞாபகம் வர கீழே உட்கார்ந்திருந்தேன் மனதில் ஏதோ ஒரு அமைதி கிடைக்கத்தான் செய்கிறது வெளியில்தானே வாகன இரைச்சல்கள், வேகமாக இடித்துக்கொண்டு எதையோ தேடி ஓடும் இயந்திர மனிதர்கள் முடிவில் எதைப் பெறுகிறார்கள் ? மரணம்தானே இதனால்தான் சன்னியாசிகள் காவி உடையணிந்து கோவிலில் காலத்தை கடத்தி வாழ்கின்றார்கள் அப்படியானால் நித்தியானந்தா மட்டும் ஏன் திருமிகு. ரஞ்சிதாவுடன் துறவரம் பூண்டார் ? நண்பர் திரு. பகவான்ஜி அவர்களிடம் கேட்டால் விடை கிடைக்கலாம் ?  இங்கு வந்து ஏனிந்த குழப்பம் சிந்தனையை கலைத்தது. ஒரு பெரியவரின் குரல் தம்பி என்றதும் எழுந்து என்ன ஐயா என்று கேட்டதுதான் தாமதம் சட்டென எனது நெற்றியில் விபூதியை பூசி விட்டு குங்குமத்தையும் அப்பி விட்டார். என்ன செய்வது ? என்ன சொல்வது ? ஏதோ எதிர் பார்த்தார்... நிறைவேற்றவும் நூறு வயதுவரை மகிழ்வாய் வாழ்வாய் என்று வாழ்த்தி விட்டு சென்று விட்டார் நண்பர் திரு. ‘பசி’ பரமசிவம் நினைவுக்கு வந்தார் மனதுக்குள் நினைத்துக்கொண்டேன் இந்த நிமிடம்வரை கிடைக்காத மகிழ்வு இனிமேல் கிடைத்து யாருக்கு பயன் ? ஹூம் அதுவும் நூறு வயசுவரை ஒருவேளை அவரை நான் திருப்தி படுத்தாமல் விரட்டி விட்டிருந்தால் ? இன்றே போய் விடுவாய் என்று சாபம் விட்டிருப்பாரோ ? நண்பர் திரு. வலிப்போக்கன் அவர்கள் இருந்தால் கேட்கலாம். சரியென்று எழுந்தேன் காளையார் கோவிலின் உள்ளே இன்று காலை கில்லர்ஜி உட்கார்ந்து இருந்தான் என்பதை வரலாறு எழுதிக்கொண்டது.

 எழுந்து யானை நிற்குமிடத்துக்கு வந்தேன் பார்க்க வேதனையாக இருந்தது காரணம் அதன் உடலில் நிறைய சிறாய்ப்புகள் இருந்தது கவனிப்பு சரியில்லை என்பதை பறைசாட்டியது யானைப்பாகன் சற்று தூரத்தில் சாப்பிட்டுக் கொண்டு இருந்தான் நான் யானையிடம் நினக்கு ராவுல பட்சணம் கிட்டியோ ? என்றதை சற்றும் மதிக்காமல் நின்றது எனக்கு சந்தேகம் யானைப்பாகன் மட்டும் மலையாளத்தில் இவிடே வன்னு நிக்கு என்றதும் கேட்டுக்கொண்டதே ஒருவேளை நாம் தமிழன் என்பதால் கேட்கவில்லையோ... பாகன் சிறிய வயதுக்காரன் பேசியதில் அவன் யானையைப் போலவே மலையாளியே என்பதை அறிந்தேன் பிறகு புறப்பட்டு வாசலுக்கு வந்தேன் பெரியவருக்கு மீண்டும் நன்றி சொல்லி விட்டு கோவில் உண்டியலில் போட நினைத்ததை கவனமாக போடாமல் இங்கு வாசலில் இருக்கும் உழைக்க இயலாத சிலரை மட்டும் தேர்ந்தெடுத்து காணிக்கை செலுத்தினேன் இவர்களின் வாழ்த்து நிச்சயம் பலிக்கும் காரணம் ஒருவேளை உணவுக்கு சிறிய அளவில் உதவுகிறதே நமது பணம். அப்படியானால் இவர்களின் வாழ்த்துகளை வாங்குவதற்காகத்தான் தர்மமா ?  அப்படியானால் இதுவும் பண்டமாற்று முறைதானோ ?  நல்ல மனதுடன் தர்மம் செய்யவில்லையா ?  மனக்குழப்பத்தை யாரிடம் கேட்கலாம் ?  அன்பின் ஜி குவைத் மன்னர் திரு. துரை செல்வராஜூ அவர்களிடம் கேட்டால் ?  சரியான விளக்கம் கொடுப்பார் என்ற நினைவுகளோடு கோவிலை விட்டு வெளியே வந்து உச்சி வெயில் மண்டையை பிளக்க மோடி ஸ்டைலில் செல்ஃபி எடுத்தேன் இதோ...