அழகான மனிதர்கள் அழுக்கான மனதுடன்

ஒருமுறை 2005 என்று ஞாபகம் அதாவது எனது மனைவி மறைந்து ஐந்து வருடமிருக்கலாம் அபுதாபியில் தமிழ் உணவகம் ஒன்றில் உணவருந்த போனேன் எனது பக்கத்து டேபிளில் ஒருவர் சாப்பிட்டுக்கொண்டு இருந்தார் அப்பொழுது இரண்டு நண்பர்கள் வந்தார்கள் வந்தவர்கள் அவரின் டேபிளில் உட்கார்ந்தார்கள்.

பெயர் வேண்டாமே ஊரைச் சொன்னாலும் பெயரைச் சொல்லக்கூடாது என்பார்கள் பேசும்பொழுது அவரின் ஊர் திருவாரூர் என்று அறிந்து கொண்டேன்

என்னங்க.... நல்லாயிருக்கியலா...

நலகுசலங்கள் முடிந்தது நான் அடுத்த டேபிள் என்பதால் அவர்கள் பேசுவது அனைத்தும் எனக்கு கேட்டது மூவரும் பேசியது...

ஊருக்கு போறீங்களாமே....

ஆமா அடுத்த வாரம்.

ஏதும் விஷேசமா

ஆமா கல்யாணம் வச்சு இருக்காங்க.... புள்ளைய பார்த்துக்கிறவும் ஆளு வேணுமுள்ள... குழந்தையை வச்சுக்கிட்டு ரொம்ப கஷ்டமா இருக்கு...

ஆமா.. ஆமா.. புள்ளையை வளர்த்துத்தானே ஆகணும்..

அதான் ரெண்டரை மாச லீவுல போறேன்..

நல்லது நல்லபடியா போயி கல்யாணத்தை முடிச்சிட்டு வாங்க... ஆமா நீங்க ஊருக்குப் போயிட்டு வந்து எவ்வளவு நாளாச்சு

அஞ்சு மாசம் ஆச்சு என் மனைவி இறந்ததுக்கு ஒரு வாரம் எமர்ஜென்ஸி லீவுலதானே போனேன்.

அப்படியா...

சரி பார்ப்போம் நான் பில் கொடுக்கிறேனே....

வேண்டாம், வேண்டாம் ஊருக்குப் போயிட்டு வந்து பார்ட்டி வையிங்க..

கண்டிப்பா... சரி வாரேன்..

நல்லது.

அவர் பணத்தை கொடுத்து விட்டு வாசலைக்கூட கடந்து இருக்க மாட்டார்.....

..... இவனையெல்லாம் ......... நண்பர்களே டைப்ப முடியாத வார்த்தைகள்

விடுய்யா... இவங்கே இப்படித்தான்....

என்னையா... கொஞ்சமாவது நியாயம் வேண்டாமா... வருஷம்கூட திரும்பலையா.....

நீ ஏன் டென்ஷனாகுறே...

அவன் சொல்ற காரணத்தைப் பார்த்தியா... குழந்தையை வளர்க்க ஆளு வேணுமாம் அஞ்சு மாசமா பச்சைப் புள்ளயை வளர்த்தவங்களுக்கு இனிமேல் முடியாதா வர்றவ உடனே பால் கொடுத்து வளர்த்துடுவாளா

விடு விடு ஏதோ உப்புக்கு சப்பாணி கதை சொல்றான்.

இவனெல்லாம் அந்தக் குழந்தையை கடைசிவரை பார்ப்பானு சொல்றே...

எல்லாம் மேலே உள்ளவன் தீர்மானிக்கிறான் அந்தக் குழந்தை நல்லபடியாக இருக்கணும்னு வேண்டிக்கிருவோம் நம்மளால் முடிந்தது

இவன் கல்யாணம் செய்யிறது தப்புனு நான் சொல்லலையா... கண்டிப்பாக வாழ்க்கைத்துணை வேணும் இல்லைனா மனுஷன் கிறுக்கனாயிடுவான் இருந்தாலும் ஒரு வருஷம் போனபிறகு செய்தாலும் பரவாயில்லை அதை விடக் கொடுமை இவன் சொன்ன காரணம்தான் எனக்கு பத்திக்கிட்டு வருது...

அவன் வேண்டாம்னு சொன்னாலும் வீட்ல பொம்பளைங்க சும்மா இருக்க விடமாட்டாங்க..

இருக்கட்டுமே சமாளிக்க முடியாதா இங்குதானே இருக்கான் கம்பெனி லீவு கொடுக்கலை அப்படி இப்படினு சொல்லக்கூடாதா இவனுக்கு ஆசை வேறென்ன...

இவன் உடன்படாமலா கல்யாணம் நடக்கும்.

எப்படிய்யா அவன் பொண்டாட்டியோட எலும்புக்கூடு இன்னும் மண்ணு தின்னு இருக்காது... ச்சே...

நீ ஏன் கோபப்படுறே... உன் தங்கச்சியா... பேசாமல் சாப்பிடு

தன்கூட படுத்தவ மண்ணுகுள்ளே போயிட்டாளேனு... எண்ணமே வராதா... எப்படி அதை உடனே மறந்துட்டு அடுத்தவ கூடபடுக்கிறாங்கே... மனசு உறுத்தாதா... மனசாட்சியே இல்லையா

சாப்பிடு, சாப்பிடு... மனசாட்சி எவனுக்கு இருக்குது எல்லாப் பயலுக்கும் மனசாட்சி இருந்தால் ஒருத்தன்கூட கட்சியில இருக்க மாட்டான், நாடு உருப்படும் நாமளும் இப்படி அடுத்த நாட்டுக்கு வர வேண்டியதிருக்காது.

இவனுக்கு பொண்ணு கொடுக்கிறானே... அவனைச் சொல்லணும்.

என்ன செய்யிறது அவங்க குடும்பச்சூழல் அவங்களுக்குத்தான் தெரியும் வரதட்சிணையின்னு இருக்குலே... முடியாத பட்சத்தில் இப்படித்தான்.

ச்சே என்ன... மனுஷங்கே...

அவரது வாயிலிருந்து நிமிடத்துக்கு ஒருமுறை எழுத முடியாத வார்த்தைகள் வெளியில் வந்து விழுந்து கொண்டே இருந்தது இவர்களுக்காகவே நானும் மீண்டுமொரு தோசை சொல்லி விட்டு நேரத்தைக் கடத்திக்கொண்டு இருந்தேன் அவனது கண்களை ஊடுறுவிப் பார்த்தேன் அதில் சுயநலமில்லாத ஒரு கோபம் தெரிந்தது நிச்சயமாக சுயநலமில்லை பொதுநலமே காரணம் இவன் யாரோ... அவன் யாரோ... இருவருமே ஜாதி, மதம், ஊர் வேறுபட்டவர்கள் என்பதை அவர்களின் பேச்சின் ஊடே கவனித்தேன் இருப்பினும் இவனுக்கு கோபம் சமூக கோபம், நியாயமான கோபம்தானே.... மறைந்துபோன முகமறியா அந்தச் சகோதரியின் ஆன்மா சாந்தியும் சமாதானமும் அடைய வேண்டுமென மனதுக்குள் வேண்டிக் கொண்டேன் என்னால் முடிந்தது இவ்வளவுதானே.. வேறென்ன செய்யமுடியும்... இந்தக்கோபம் நியாயமே... ஆனால் சமூகம் இவனது கோபத்தை ஏளனமாக பார்த்து சிரிக்கும் என்பது எனக்குத் தெரிந்தாலும் பின்னாளில் நானும் அனுபவப்பூர்வமாக உணர்ந்து கொண்டேன் ஏன்... இன்றுவரை காரணம் நானும் இவரின் ஜாதிதானே.... நான் மறுமணம் செய்யாமல் போனதற்கு ஆயிரமாயிரம் காரணங்கள் என்னிடம் உண்டு அவைகளை எழுதினால் ஐநூறு பதிவுகளே எழுத முடியும் அந்த ஆயிரம் காரணங்களில் இதுவும் ஒன்று நான் ஏற்கனவே ஒரு பதிவில் கேட்டது போல்

பொண்டாட்டி செத்துட்டா புருஷன் புதுமாப்பிள்ளை ஆகிடுறான் ஆனால் புருஷன் செத்துட்டா பொண்டாட்டி புதுப்பெண்ணாக ஆவதில்லையே ஏன்

இந்த நிலையில் மாற்றம் வரும் பொழுது என் மனதிலும் மாற்றம் வரலாம்

அழகான மனிதர்கள் அழுக்கான மனதுடன்

அதை கழுவ முடியாத நான் எனது கைகளை மட்டும் கழுவி விட்டு வெளியேறினேன் அவர்கள் இன்னும் சாப்பிட்டுக்கொண்டு இருந்தார்கள், அதில் அவரின் கண்களில் தீ எரிந்து கொண்டிருந்தது.