மூஸாலி கோயில் (2)

முந்தைய பகுதிக்கு கீழே வரிசைப்படி சொடுக்குக...

(01)

தவசியைக் காணவில்லை சிவமணிக்கு உடல் முழுவதும் ஒரு நொடியில் வியர்த்தது தவசி தவசி என்று அலறி விட அந்த சத்தம் மலையில் எதிர் முகட்டிலிருந்து எதிரொலித்து மீண்டும் இவன் காதுக்கே வந்து பயமுறுத்த என்ன செய்யலாம் யோசித்தவன் அப்படியே கீழே உட்காரந்து கண்களை மூடிக்கொண்டு தனது குலதெய்வம் குலோத்துங்கன் சாமியை வேண்டினான் சாமி நீ என்னை மட்டும் வீட்டுக்கு பத்திரமாய் கொண்டு போயிட்டா இந்த வருஷம் களரிக்கு கிடா வெட்டுறேன்... மனதுக்குள் இப்படியே நினைத்துக் கொண்டு இருந்தவனுக்கு திடீரென தூக்கி வாரிப்போட்டது காரணம்.

யாருடா நீ ?

திடுக்கிட்டு நிமிர்ந்து பார்த்தவன் சட்டென எழுந்தான் எதிரே இரண்டு பேர் சிவப்பு நிறத்தில் உடையணிந்து கையில் கம்பும் வைத்திருந்தார்கள்.

அது வந்து... வந்து... தவசி... தவசி....

யாருடா... தவசி ?

எங்கூட வந்தான் இப்போதான் திடீர்னு காணோம்...

நீ எங்கிருந்து வர்றே ?

வடங்காடு...

நீ தலைச்சன் புள்ளையா ?

ஆ... ஆமா...

ம்... கிளம்பு.

த... த...வ..சி... ?

அவனை மோனலிஷா தூக்கிட்டுப் போயிட்டா....

சிவமணிக்கு சர்வமும் அடங்கி விட்டது...

எந்திரிச்சு வா எங்கூட...

எ.....ங்கே... ?

வா கோயில் பலி பீடத்துக்கு...

இல்லை நான் வரமாட்டேன்... பயமா... இருக்கு.

மலங்கோடா நான் இவனை பீடத்துக்கு தூக்கிட்டு வர்றேன்.

இல்லை செங்கோடா நான் தூக்கிட்டு வர்றேன் இன்னைக்கு நான்தான் இவனது குருதியைக் குடிப்பேன்.

சிவமணிக்கு மயக்கம் வருவது போலிருந்தது...

இல்லை நேற்றுதானே நீ குடித்தாய் இன்று எனது முறை ஆகவே நான்தான் தூக்கி வருவேன்.

இல்லை எனக்கு இன்றைக்கு அகோரப்பசி நான்தான் குடிப்பேன்.

முதலில் உன்னை ஒழித்து விட்டுதான் எனக்கு மறுவேலை..

சட்டென மலங்கோடனும், செங்கோடனும் உக்கிரமாக மோதிக்கொண்டார்கள் இருமலைகள் மோதுவது போல் இருந்தது

உன்னால்தான் எனது பசி அடங்க மறுக்கின்றது உன்னை ஒழித்தால் எனக்கு தினம் முழுப்பசியும் அடங்கும் அவர்களின் கர்ஜனையே சிவமணியை பயமுறுத்த அரிக்கேன் விளக்கொளியில் அவர்களின் முகத்தைக் கண்டதும் மயங்கி கீழே விழுந்தான்.

தொடரும்...