மொழியில், கலந்திரு(ற)ப்பேன்

அபுதாபியில் நான் அரசாங்க வேலை வாங்குவதற்கு முன்பு சாதாரண நிறுவனம் ஒன்றில் வேலை பார்த்து வந்தேன் ஆயிரக்கணக்கான பணியாளர்களில் நானும் ஒருவன் இதில் எனக்கு எப்பொழுதுமே உடன்பாடு இருந்ததே இல்லை தனித்து காணப்படும் மனிதனாக இருக்கவேண்டும் என்ற சிந்தை எனது அப்பா வயிற்றில் இருக்கும் பொழுதே தோன்றிய நீண்டகால எண்ணமாக இருந்திருக்க வேண்டும்.

அப்படி வேலை செய்து கொண்டு இருக்கும் பொழுதே மலையாளம் எழுதப் படிக்க அறிந்து கொண்ட விடயம் அறையில் என்னோடு தங்கி இருக்கும் மற்ற பதிமூன்று நண்பர்களுக்கும் தெரிந்த விசயம். இந்தக்கால கட்டத்திலேயே நான் அரபு நன்றாக பேசத்தெரிந்தவன் என்றாலும் படிக்க, எழுத முயன்று கொண்டு வரும் விடயத்தை நான் அறை நண்பர்கள் அறியாத வகையில் வைத்து இருந்தேன். காரணம் சிலர் கேலி செய்யும் பழக்கம் உள்ளவர்கள் அதாவது நேரிடையாக இல்லை முதுகுக்கு பின்னால் எழுதப் படிக்க அறிந்து கொள்ளும் காலகட்டத்தில்தான் அலைபேசிகள் சாதாரண மனிதர்கள் கையிலும் புழக்கத்தில் வந்து கொண்டு இருந்தது.

அறையில் எல்லா நண்பர்களும் அலைபேசி வாங்கி விட்டனர் நான் முக்கிய நண்பனது எண்ணை எனக்கு (பி.பி,கால்) கொடுத்து இருந்தேன் சில அவசர வேலையாக அலுவலகத்திலிருந்து எனக்கு அழைப்பு வந்தாலும் நான் அரபு மொழியில் சரளமாக பேசுவது நண்பர்கள் அறிந்த விடயமே... அலுவலகத்தில் எல்லோரும் சொன்னார்கள் சொந்தமாக அலைபேசி வாங்கிக்கொள் என்று எனக்கு ஒர் ஆசை இந்த நிறுவனத்தை விட்டு அரசு வேலையில் சேர்ந்த பிறகுதான் வாங்க வேண்டும் என்று.

காலங்கள் நீடிக்க பாலஸ்தீன் நண்பனொருவன் புதிய அலைபேசி வாங்கவும் தனது பழைய அலைபேசியை செங்கல் போன்ற அளவுள்ளது என்னை வாங்கச்சொல்லி வற்புறுத்த, மற்ற அரபிகளும் அவசரத்துக்கு உன்னை பிடிக்க முடியவில்லை வாங்கிக்கொள் என்று சத்தமிட்டு எனக்காக அந்த அலைபேசியை எழுபத்து ஐந்து திர்ஹாம்ஸ் வாங்கி கொண்டு கொடுத்து விட்டான். பிறகு எத்திசாலட் அலுவலகம் போய் நன்றாக நினைவு இருக்கிறது நூற்றி அறுபது திர்ஹாம்ஸ் கட்டி புதிய சிம் அட்டை வாங்கினேன். பின்னாளில் சிம் அட்டை ஒரு திர்ஹாம்ஸ் என்பது வேறு விடயம்.

அந்த அலைபேசியை பாலஸ்தீனிய நண்பன் அரபு மொழியில் வைத்திருந்தவன் என்னிடம் கொடுக்கும் பொழுது ஆங்கிலத்தில் மாற்றி கொடுத்தான். சட்டென எமது தேவகோட்டை மூளையின் மூலையோரம் தோன்றியது நாமும் அரபு மொழியிலேயே வைத்து இருந்தால் என்ன ? பாலஸ்தீனியைவிட இந்தியனின் மூளை அபாரம் என்று சரோஜாதேவி எழுதிய நூலில் படித்த நினைவுகள் நெஞ்சில் நிழலாடியது. நமக்கும்தான் மூளை இருக்கிறதே... இருக்கிறதா ? திடீரென ஐயம் மனசாட்சியிடம் உறுதி கேட்டுக்கொண்டு. பாலஸ்தீனியனிடம் சொன்னேன்.

மீண்டும் அரபு மொழிக்கு மாற்று

ஏன் ?

ஆங்கிலம் படித்தால் எனக்கு முதுகு வலிக்கும்.

தலையில் அடித்துக் கொண்டு மீண்டும் அரபு மொழிக்கு மாற்றுவதை கூர்ந்து கவனித்துக் கொண்டேன். அலைபேசியை தூக்கிக்கொண்டு அறைக்கு வந்தேன். எல்லோரிடமும் காட்டினேன். மற்றவர்களின் அலைபேசியைவிட என்னுடையது பழைய பண்டாரமாக இருந்த காரணத்தால் யாரும் அதை தீண்டிப் பார்க்கவில்லை. ஒரு மாதம் கடந்து இருக்கும் எனது தொடர்பாளர்களின் பெயர்களை எல்லாம் அரபு மொழியில் தட்டச்சு செய்து பெயர்ப்பட்டியலில் சேமித்து வைத்திருந்தேன். அலுவலகத்தில் இருக்கும் அரேபியர்களின் பெயர்களே அதிகமாக இருந்தன... நன்றாக குறுஞ்செய்தி அனுப்பும் பழக்கமும் வந்து விட்டது.

அன்றொரு தினம் மதியம் அருந்திய உணவின் எலிக்கறியில் கோழிக்கறியை கலப்படம் செய்த காரணத்தாலோ... என்னவோ... வயிற்றைக் கலக்கியது மாலை வேளை. கழிவறைக்கு சென்று சற்றே அதிகமாக புழங்கி விட்டு தாமதமாக வந்தேன். எனது கட்டிலின் தலையணையின் கீழே எனது அலைபேசி. பெண்ணுக்கு சடங்கு சுற்றுவதுபோல் அதனைச் சுற்றி சுமார் ஐந்து நபர்களுக்கு மேல் அவர்களின் விழிகளில் ஐயப்பாட்டுடன் சற்றே பீதி.

என்ன பார்த்துக்கிட்டு நிற்கிறீங்க ?

இப்போ உனக்கு அழைப்பு வந்துச்சு.

அதுக்கென்ன... ?  யாராவது கூப்பிட்டு இருப்பாங்க...

ஏழு தடவை வந்துருச்சு...

ஏதும் அவசரமாக இருக்கும் எடுத்து கழிவறைக்கு போயிருக்கேன்னு சொல்ல வேண்டியதுதானே... ?

அரபு மொழியிலே வந்துச்சே... ?

சரி எடுத்து ‘’கில்லர்ஜி ரோஹ் ஹம்மாம்’’னு உனக்கு சொல்லத் தெரியாதா ?

அப்பு உண்மையை சொல்லு இது யாரு விட்டு ?

அப்பு... அதாவது நான்தான் அப்பு அதாவது அப்பன், அப்பா தமிழ்நாட்டில் ஆச்சாரிக்கும், இஸ்லாமியர்களுக்கும் அப்பன்-மகன் உறவு இருப்பது உங்களில் பலரும் அறிந்த விடயமாக இருக்கும். பதிமூன்று பேரையும் நான் மகனே என்றுதான் அழைப்பேன். மற்றவர்கள் என்னை தந்தையே என்றும், அப்பா என்றும், டாடி என்றும் அப்பனே என்றும் அழைப்பார்கள் இவர்களில் மரியாதை மட்டும் கிடைக்காது காரணம் வார்த்தைகள் அவ்வளவு மட்டமாக, கேவலமாக, ஆபாசமாக வந்து விழும். பொதுவாக நான் ஆபாசமாக பேசவே மாட்டேன் ஆனால் இவர்களிடம் மட்டும் அவர்கள் என்னை ஓர் வார்த்தையை சொல்லி முடிப்பதற்குள் நான் எட்டு வார்த்தைகளை மட்டுமே சொல்லி இருப்பேன். காரணம் எனக்கு வேகமாக பேச வராது... ஆனால் வரும். இவன் என்னை ஆபாசமாக பேசி விட்டான் என்று நீதி மன்றம் சென்றாலும் செல்லாது. காரணம் இது ஆதி முதல் தொட்டு வரும் பந்தம். இதனைக் குறித்து தேவகோட்டை சந்தனக்கூடு கச்சேரிக்கு வந்த மறைந்த இஸ்லாமியப் பாடகர் அப்பு ஜனாப் நாகூர் ஹனீஃபா அவர்களிடம் தாளில் எழுதிக் கொடுத்து அதன் பின்னேயுள்ள உறவு முறையின் முழுக்கதையை சொல்லச் சொல்லி கேட்டவன் நான். தாளை படித்தவர் மறைந்து நின்ற என்னை கொன்னே புருவேன் என்று விரலைக் காட்டிட நின்றால் உயிருக்கே உலையாகும் என்று நகன்று விட்டேன் அன்று எனது வயது பதினான்கு நான் அவரது கம்பீரமான குரலுக்கு பணிந்து கிடந்தவன் அவருடைய எல்லா பாடல்களுமே என்னிடம் இருக்கும். சரி அந்தக் கதையை பிறகு பார்ப்போம்.

உடன் அலைபேசியை எடுத்து பார்த்தேன் அதில்...

عبدالله محمد احمد المنصوري مدير

மேலாளர் அப்துல்லா முகம்மத் அஹமத் அல் மன்ஸூரி

என்று வந்து இருந்ததை கண்டதும் பதட்டத்துடன் அழைத்து கழிவறைக்கு போயிருந்த விடயத்தை சொல்லி அரேபியரின் மரபுப்படி மன்னிப்பு கோரி என்ன விடயம் என்று அவர் சொன்ன விடயங்களை கேட்டு பதில் அளித்து முடித்து விட்டு.... எனது அழகிய முகத்தை கர்ண கொடூரமாக்கி... அப்படியும் அழகாகத்தான் இருந்தது...

ஏண்டா...நோத....................................................................................................................................................................................................................................................................................................

மன்னிக்கவும் தட்டச்சு செய்ய இயலாத, இலக்கணம் மாறி வறம்பு மீறிய வார்த்தைகல்.... கல்.... கல்....

ஏப்பு இப்படி திட்டுறே.... அரபு மொழியில இருக்கவும் அரபிக்காரன் எவன் விட்டாவது இருக்குமோன்னு பயம்தான்... ஸுருத்தா (POLICE) தேடி வந்தால் எல்லாருக்கும்தானே பிரச்சனை ?

ஏண்டா..................... அரபு மொழியில் வச்சிருந்தா... திருடிக்கிட்டு வந்துட்டேன்னு நினைச்சுட்டீங்களா ?

இல்லப்பு உன்னைப்பத்தி எங்களுக்கெல்லாம் தெரியாதா ? உனக்கு அரபு பேசத் தெரியும் இப்படி எழுதுவேன்னு யாருக்கும் தெரியாதுல...

அன்றாடம் இவர்களை வறுத்துக் கொண்டு இருப்பதால் இது பெரிய விடயமாக தெரியவில்லை ஆகவே அமைதியானேன். வயிற்றில் எலிக்கறியின் குடைச்சல் வேறு.

சரிப்பு எனக்கும் கொஞ்சம் படிக்க சொல்லிக் கொடுப்பு.

அதன் பிறகு எனது அலைபேசிக்கு எல்லோரும் அழைத்து அவரவர்கள் பெயர்கள் அரபு மொழியில் வருவதை குறித்துக் கொண்டு அழகு பார்க்கத் தொடங்கினர். காலம் உருண்டோட விஞ்ஞான வளர்ச்சியோடு வாழ்க்கையின் பொருளாதார வளர்ச்சியும் வளர செங்கலை நினைவுச் சின்னமாக வைத்து விட்டு தொடுதிரை அலைபேசி வாங்கினேன் இன்றுவரை அலைபேசியின் அமைப்பு அரபு மொழியில் இருக்கிறது பெயர்ப்பட்டியலில் தமிழ், ஆங்கிலம், ஹிந்தி மற்றும் மலையாளத்தில் இருக்கிறது. புலனம் அமைப்பை அவ்வப்போது தெலுங்கு மொழியில் வைத்து இருப்பேன். இப்படி மொழிகளை புழக்கத்தில் வைத்து இருப்பதால் மொழியால் நானும், என்னுடன் மொழியும் கொஞ்சிப் பேசி கலந்திரு(ற)ப்போம். வாழ்க தமிழ்.

இரண்டு மொழிகள் தெரிந்தவன் இரண்டு மனிதர்களுக்கு சமம். - காந்தியடிகள்