நரம்பில்லாத நாக்கு

தாய்மை என்பது உலகில் உயர்ந்தது இதை எல்லா மதங்கள் மட்டுமல்ல உலக மக்கள் அனைவருமே ஏற்றுக்கொண்ட விடயம். தாயை அவர்களது வயதான காலத்தில் கவனித்துக் கொள்ளாமல் முதியோர் இல்லத்தில் சேர்த்து விட்டால் ? அவனை ஏசுகின்றோம். மகனை புரிந்து கொள்ளாமல் அவனது உணர்வுகளை, சூழ்நிலைகளை அறிந்து கொள்ளாமல் அவனுக்கு இடையூறு செய்யும் தாயார்களை நாம் நினைத்து பார்க்கிறோமா ? 

மகன் சந்தோஷமாக வாழவேண்டும் என்ற எண்ணங்களோடு மகனுக்கு திருமணம் செய்து வைத்த பிறகு வந்தவள் தனது கணவனை உரிமை கொண்டாடுகிறாள். இதுதானே வாழையடி வாழையாக நடக்கிறது. நேற்று நாம் மருமகளாக வந்தபோது செய்ததைத்தானே இன்றைய மருமகள் நமக்கு செய்கிறாள் ? இருப்பினும் பல பெண்களுக்கு இவைகளை விட்டுக் கொடுக்கும் எண்ணம் காலங்காலமாக வருவதில்லையே...
 
அதிலும் சில தாய்மார்கள் ஒரு கண்ணில் வெண்ணையும், மறு கண்ணில் சுண்ணாம்பும் வைத்துப் பார்ப்பது தவறான செயல். அதைவிட தன்னை கவனிக்கும் மகனைவிட, தன்னை நினைத்துப் பார்க்காத மகன்கள்மீது பாசம் கூடுதல் வைப்பது முறையற்றதே... இதை கவனிக்கும் மகனின் மனைவி எப்படி ஏற்றுக்கொள்வாள் ? காலம் மாறிக்கொண்டே செல்கிறது இதை உணர்ந்து செல்லவேண்டும் என்பது சிலருக்கு புரிவதேயில்லை. இன்றைய காலத்தில் நமக்கு வேண்டியது...
 
உண்ண உணவு, உடுத்த உடை, உறங்க உறைவிடம்
 
இது போதுமே... இறைவனுக்கு நன்றி சொல்லி காலத்தை கடத்திடலாமே... நான் பல மனிதர்களிடம் பார்த்து விட்டேன். குடும்பத்தின்மீது பாசம் வைப்பவன் அவனது மரண காலம்வரை மனம் அழுத்தமாகியே வாழ்கிறான், அப்படியே வீழ்கிறான்.
 
பிறருடைய தவறுகளை கண்டு கொள்ளும் நாம், அதே தவறை தான் செய்யாமல் இருப்பதே அறிவாற்றல். நானறிந்து ஒருவன் சுமார் முப்பது ஆண்டுகளாக தாயாரை கவனித்து வந்தான். ஆனாலும் தனது குடும்பத்துக்கு உதவாத, தன்னை நினைக்காத, குடும்ப மரணத்தில்கூட கலந்து கொள்ளாத, மகன்கள் மீதுதான் பாசம். இது நியாயம்தானா ? இருப்பினும் மனம் தளராமல் தாயை வெறுக்ககூடாது என்ற சிந்தையோடு இருக்கிறான். காரணம் சமூகத்து மனிதர்களின் நரம்பில்லாத நாவுக்கு பயம். கௌரவத்துக்கு வாழ்பவன் சமூகத்துக்கு பயந்தே தீரவேண்டும். நல்லவேளை அவனது மனைவி ஏற்கனவே மரணித்து விட்டாள். இல்லா விட்டால் ?