சந்தேகச்செடி

ஹாரன் சத்தம் கேட்டு வெளியில் வந்து பார்த்தாள் பார்வதி தனது கணவன் பரதன் வாசலில் டி.வி.எஸ். 50யில் உட்கார்ந்திருக்க, பின்புறம் கணவனது நண்பனின் மனைவி மஞ்சுளா உட்கார்ந்திருந்தாள் மனைவியிடம் அவசரமாய்

பார்வதி சீக்கிரம் தயாரா.. இரு இப்போ வந்துருவேன்

சொன்ன அடுத்த நொடி பறந்து விட்டான். சிலையாய் நின்றாள் பார்வதி என்ன நெஞ்சழுத்தம் இருந்தால் ? நமக்கு முன்னாடியே அடுத்தவன் பொண்டாட்டியை ஏத்திக்கிட்டு வந்து நிற்பாரு.. வரட்டும்.. வரட்டும்....

பார்வதி ஒரு சந்தேகப் பேர்வழி எதற்கெடுத்தாலும் சந்தேகம் இது இவளது பிறவிக்குணம் மாற்றுவது கடினமே.. உண்மையிலேயே பரதன் நல்லவன்தான் தன் வாழ்நாளில் மனைவியைத் தவிர வேறு யாரையும் தவறான கண்ணோட்டத்தில் நினைக்காதவன் திருமணமாகி நான்கு வருடமாகி மூன்று வயதில் கண்ணன் இருக்கின்றான் இவளை அவனால் சரி படுத்த முடியவில்லை இதனால் பல சண்டையும், சச்சரவுகளும் வந்து அடிக்கடி தாய் வீட்டுக்குப் போய் விடுவாள் நாளை கண்ணனை பள்ளியில் சேர்த்து இப்படி அடிக்கடி ஊருக்குப் போனால் குழந்தை கண்ணனின் எதிர்காலம் பாதிக்கும் என்று உணர்ந்த பரதன் அவளை அனுசரித்துப் போகத் தொடங்கினான் பல நேரங்களில் பார்வதியின் வார்த்தை முள்ளாய் குத்தும் மனம் நொந்து போவான் இவளுக்கு எந்தக்குறையும் இல்லாமல் பார்த்துக் கொள்கிறான் பிரைவேட் கம்பெனியில் சூப்பர்வைஷராக வேலை குடும்பம் நல்லமுறையில் போய்க்கொண்டு இருக்கிறது தனிக்குடித்தனம்தான் பார்வதிக்கு மாமனார் – மாமியார் தொந்தரவு கொடுக்காமல் சிறுவதிலேயே இறைவனடி சேர்ந்து விட்டனர் உடன் பிறந்த அண்ணன்தான் அவரின் மனைவி வழியில் அண்ணியார் பார்த்து செய்து வைத்த திருமணம் அவசியமில்லாத சந்தேகங்களால்தான் பிரச்சனைகள் வருகிறது மற்றபடி வாழ்க்கையில் பிரச்சனை இல்லை.

டி.வி.எஸ். 50யில் பறந்து கொண்டு போகும் பொழுது எதிரில் நடந்து வந்து கொண்டு இருந்தது பரதனின் சின்ன மாமனாரும், சின்ன மாமியாளும் இவனைப் பார்த்து விட்டார்கள் இவன் அவர்களைப் பார்த்ததும் தலையை மட்டும் ஆட்டிவிட்டு போய் விட்டான் மனம் மேலும் குழப்பத்துக்கு போனது காரணம் பார்வதியின் சந்தேகச்செடிக்கு பாக்டம்பாஸ் 20, 30, 40, உரம் போட்டு வளர்த்து விடுபவளே இந்த சின்ன மாமியார்தான் இப்பொழுது மகளைப் பார்க்க வருகின்றார்கள் அதுவும் இந்த நிலையிலா பார்க்க வேண்டும் ? ச்சே அந்த வழியில் போயிருக்கலாமோ.. ஆக்ஸிலேட்டரை முறுக்கினான்...

வீட்டுக்குள் நுழைந்த சித்தப்பா சின்னம்மாளை உக்கிர பார்வையோடு வரவேற்றாள் பார்வதி புரிந்து கொண்ட சின்னம்மா என்னடி இது கொடுமை எவளோ ஒருத்தியை உன் புருஷன் வண்டியிலே வச்சுக்கிட்டு பறக்கிறாரு... சித்தப்பா அதட்டினார் இருடீ நீ வந்ததும் வராததுமா புள்ளையைப் போட்டுக் குழப்பாதே... மாப்பிள்ளை வரட்டும் கேட்போம் அவரு அப்படி ஆளில்லை

இவரு ஒருத்தரு நம்மளைப் பார்த்துட்டும் பார்க்காதது மாதிரி போனா... என்ன அர்த்தம் தா...த்..தா... என்ற கண்ணன் மழலை மொழி கேட்டுதான் பேரனின் ஞாபகம் வந்தது அவளுக்கு பேரனைத் தூக்கிக்கொண்ட சித்தப்பா சொன்னார் கொஞ்சம் தண்ணி கொடுத்தா குடிக்க....

நகரின் உயர் ரகமான கல்யாணி மருத்துவமனை வளாகத்துக்குள் மஞ்சுளாவுடன் நுழைந்த பரதனை எதிர் கொண்டான் சங்கரன்...

என்னங்க..... என்னாச்சு ? எங்க அப்பாவுக்கு..

ஒண்ணுமில்லை நல்லாயிருக்காரு பயப்படாதே... மனைவியின் முதுகை தடவிக் கொடுத்தவாறு டேய் வார்டு இரண்டு ரூம் நம்பர் 207 க்கு கூட்டிப்போ நான் மருந்து வாங்கிட்டு வாறேன்...

அழாமல் வாங்க ஒண்ணுமில்லை அதான் சங்கரன் சொல்லிட்டான்ல....

வேகமாக உள்ளே வார்டு தேடிப்போய் ரூம் நம்பர் 207 க்கு போனார்கள் உள்ளே பெரியவர் பெரியசாமி படுத்துக் கிடந்தார் பக்கத்தில் மஞ்சுளாவின் அம்மா அலமேலு நின்றிருந்தாள்.

‘’அப்பா’’

வாம்மா ஒண்ணுமில்லை அழாதே... எல்லாம் சரியாப்போச்சு வாங்க தம்பி…

இப்ப எப்படியிருக்கு ?

பரவாயில்லை சாயங்காலம் வீட்டுக்குப் போயிடலாம்னு டாக்டர் சொல்லிட்டாரு... பாப்பா வரலையாமா ?

ஸ்கூலுக்கு போயிருக்காப்பா...

சங்கரன் மருந்து பையுடன் காஃபி வாங்கி வந்த ப்ளாஸ்கையும் மாமியாரிடம் கொடுத்தான்.

உனக்கு எப்படிடா தெரியும் ? நீ ஏதோ வேலையா... தேவகோட்டை போறதா.. சொன்னே ?

எனக்கு அத்தை போன் செய்து சொன்னாங்க... கிராமத்துலருந்து கார் புடிச்சு வந்துக்கிட்டு இருக்கோம் நீங்க ஹாஸ்பெட்டல் வந்துருங்கனு திடீர்னு மேனேஜர் நாளைக்குப் போகலாம்னு சொல்லிட்டாரு... ப்ரோக்ராம் கேன்சல் உன்னோட கம்பெனிக்கு பக்கத்துல என்னோட வீடு இருந்ததாலதான் நான் உன்னிடம் சொல்லி இவளை அழைத்து வரச்சொன்னேன் தனியா ஆட்டோவுல வந்தா... அழுதுக்கிட்டே வருவா.. அதான்...

பரதனும், சங்கரனும் பால்கனியில் நின்று பேசிக்கொண்டு நிற்கும் பொழுது மஞ்சுளா காஃபி கப்புகளுடன் வந்து இருவருக்கும் கொடுத்தவள் பரதனிடம்..

உங்க மனைவி வீட்ல தயாரா இருப்பாங்களே...

ப்சு வேண்டாங்க... அவ வரவேண்டாம்..

ஏன் திடீர்னு... ?

அவள் வரமாட்டாள்.

அப்ப எதுக்காக சுத்தி வளைச்சு உங்க வீட்டுக்குப் போனீங்க ? காந்தி ரோடு வழியா வந்திருந்தால் சீக்கிரமே வந்துருக்கலாமே..

வந்திருக்கலாம்... நாம ரெண்டு பேரும் வண்டியில வந்ததை யாராவது பார்த்து எனது மனைவியிடம் சொல்லி இருந்தால் அது அவளுக்கு தவறாகப் போயிடும் அவளிடம் நேரடியாக நானே போகும் பொழுது அவளை சமாதானப்படுத்த எனக்கு தெரிஞ்ச வழி அதனாலதான் வீட்டுக்கு போயிட்டு வந்தேன் என் மனைவியைப் பற்றி இவனுக்கு நல்லாத்தெரியும் அவள் வராததால கோவிக்க மாட்டான் நீங்க தப்பா நினைக்காதீங்க...

என்று சொன்னவன் விரக்தியாய் வானத்தைப் பார்த்தான் இன்று பார்த்து சின்ன மாமியார் வந்ததுதான் மனக்குழப்பம் வீட்டுக்குப் போயி இனி பார்வதியை சமாதானப்படுத்த வேண்டும் பரவாயில்லை சின்ன மாமனார் சிங்காரமும் வந்தது நல்லதே அவர் எதையும் பக்குவமாக புரிந்து கொள்பவர் தன்மீது மரியாதையும் வைத்திருப்பவர். மஞ்சுளா பரதனிடம் சகஜமாக பேசுவாள் இது சங்கரனுக்கும் தெரியும் காரணம் பரதன் – சங்கரன் நட்பூ இருபத்து ஆறு வருட காலமானது பரதனுக்கு ஆறுதல் சொல்ல வார்த்தையின்றி மீண்டும் அப்பாவின் அருகில் போனாள் மஞ்சுளா.