வெங்கடாசலம் ஐயா (1)

சென்னை மீனாம்பதி முதியோர் காப்பகம் மாலை வேளை....

பெரியவர் வெங்கடாசலம் ஐயா அந்த வேப்ப மரத்தடியில் போட்டிருந்த... மரக்கட்டையிலான சேரில் உட்கார்ந்து பழமையில் மூழ்கினார் அவரது மனைவி செங்கமலம் ஆற்றில் அடித்து செல்லப்பட்டு மரத்தில் சிக்கி கிடைத்த உடலை நல்லடக்கம் செய்ததை நினைத்து... காரணம் இன்று அவரது மனைவி இவரை அனாதையாக்கி விட்டு விண்ணுலகம் சென்ற நான்காவது வருடத்தின் நினைவு நாள்.

சுருங்கிய கன்னங்களில் நீர் வழிந்தோடியது.... மனைவி இறக்கவும் இவருக்கு பக்குவம் பார்க்க என்னால் முடியாது என்று மருமகள் உறுதியாக சொல்ல மகன் வேறு வழியின்றி இந்த முதியோர் இல்லத்தில் கொண்டு வந்து சேர்த்து மூன்று வருடங்கள் ஒடி விட்டது அப்பொழுது பேரன் அருணுக்கு ஒரு வயது எந்த நேரமும் பேரனை கொஞ்சிக்கொண்டே இருப்பார் தோளில் கை படவும் திடுக்கிட்டவர் பக்கத்தில் அவரது கடந்த மூன்று வருட நண்பர் முத்தையா.

வெங்கடாசலம் எந்திரிங்க... ஏன்... இப்படி பிடிவாதம் பிடிக்கிறீங்க.. ? உங்க உடம்புக்கு ஆகாது வந்து சாப்பிடுங்க... வாங்க...

போய்யா, நான் சாப்பிடாட்டா செத்தா போயிடப்போறேன் அப்படிப் போனாலும் பரவாயில்லை நிம்மதியா, அவளோடப் போயிருவேன்.. மகராசி அவ நிம்மதியாப் போயிச் சேர்ந்துட்டா என்னை தனியா தவிக்க விட்டுப்புட்டு.

துண்டால் வாயைப் பொத்திக் கொண்டு சத்தம் வெளியேறி விடாமல் குமுறிக் குமுறி அழுதவரை முத்தையா முதுகோடு அணைத்துக் கொண்டு நின்றார்...

எனக்கு சாககூட தைரியம் வரமாட்டுதே... கடவுள் என்னை யேந்தான் இப்படி கொடுமைப்படுத்துறானோ.... தெரியலையே.... நான் என்ன செய்வேன் ?

விடுங்க, விடுங்க, எல்லோரும் எல்லாவற்றையும் சந்திக்கணும்னு விதி அது முடியும்வரை நாம சாக முடியாது வாங்க கொஞ்சம் தண்ணியாவது குடிங்க

வார்டன் போன் செய்ததுக்கு என்மகன் என்ன சொல்லி இருக்கான் பார்த்தீங்களா ? மேட்னி ஷோ பார்த்துக்கிட்டு தியேட்டருல இருக்கானாம் சரியா பேச முடியலையாம் அப்புறமா பேசுறேன்னு சொன்னவன் போன் செய்தானா ? மணி ஏழாகப்போகுது, இன்றைக்கு அவன் அம்மா இறந்தநாள் நினைவுகூட இல்லாமல் போச்சே... எப்படிய்யா... தாயை மறக்கலாமா ? நான் இப்படி வளர்க்கலையே... அதான் எனக்கும் புரியலை...

சரி விடுங்க இன்னைக்கு ஞாயிற்றுக்கிழமை குடும்பத்தோட சினிமாவுக்கு போயிருப்பாங்க... எல்லா வீட்டுலயும் உள்ளதுதானே பொண்டாட்டிக்கு பணிஞ்சு போகலைனா... அவனோட சந்தோஷம் போயிடும் எந்திரிங்க..

வெங்கடாசலம் ஐயாவை ஆதரவாய் அணைத்துக் கொண்டே உணவருந்தும் அறைக்கு கொண்டு வந்து மதியம் சாப்பிடாமல் மூடி வைத்திருந்த உணவை சாப்பிட வைத்து வலுக்கட்டாயமாக டி.வி பார்க்கும் ஹாலுக்கு கூட்டி வந்து உட்கார வைத்தார் முத்தையா ஐயா.

மறுநாள் காலை 09.00 மணி.

வார்டன் வந்து ஐயா உங்களுக்கு போன் வந்துருக்கு... என்று சொல்ல... காலை உணவு முடிந்து உட்கார்ந்திருந்தவர் முகம் மலர்ந்து ஓடினார்... வரவேற்பு ஹாலில் மல்லாந்து கிடந்த போணை எடுத்தவர்..

ஐயா சுந்தரம் நல்லாயிருக்கியாய்யா ?

இருக்கேன் நேத்து போன் செஞ்சீங்க, என்ன விசயம் ?

என்ன விசயம் ? இவனிடம் என்ன சொல்வது ? அம்மா ஞாபகமே இல்லையே பிறகு அதை ஞாபகப்படுத்தி என்ன ஆகப்போகிறது..

தம்பி, அது வந்துப்பா... பேரனைப் பார்க்கணும்போல இருந்துச்சு.... அதான்..

அடுத்த ஞாயிற்றுக்கிழமை தான் வருவேன்ல இப்படி நினைச்சு, நினைச்சு கூப்பிட்டா அவன் ஸ்கூல் போக வேண்டாமா ?

கொஞ்சம் கொடுப்பா ரெண்டு வார்த்தை பேசிக்கிறேன்...

ச்சே உங்களோட தொந்தரவா போச்சு, அருண் ப்ளீஸ் கம் ட்டூ ஹியர் டாக் வித் ஹிம் க்விக்லி பிகாஸ் நௌ கம்மிங் ஸ்கூல் வேன்.

தாத்தா...

அய்யா... சாமி.... நல்லா இருக்கியாய்யா ?

ம் நல்லா இருக்கேன்... நீ எப்படி... இருக்கே ? தாத்தா...

நல்லா இருக்கேன்யா நீ எப்பய்யா வருவே தாத்தாவை பார்க்க ?

மறுமுனையில் மருமகள் அர்ச்சனாவின் அர்ச்சனை சிறிதாக கேட்டது கெழத்துக்கு வேற வேலை இல்லையா ?

சட்டென ரிசீவர் கைமாறி சுந்தரம் வந்தான்

அடுத்த வாரம்தானே முதல் ஞாயிற்றுக்கிழமை அருணை கூட்டிக்கிட்டி வருவேன் அப்ப பேசுங்க.

டக்கென ரிஸீவர் வைக்கப்பட்டது மனம் நொருங்கி அறைக்கு வந்தவர் அப்படியே நினைவுகளில் மூழ்கினார் அடுத்த வாரம் மாதத்தின் முதல் ஞாயிறு பேரன் வருவான் அவனுக்காகவே தனக்கு செலவுக்கு கொடுத்த பணத்தை அப்படியே வைத்திருந்து முதல்நாள் வார்டனிடம் கொடுத்து பேரனுக்காக விலையுயர்ந்த, பிக்கெட், சோக்லெட் வாங்கி வரச்சொல்லி வைத்திருப்பார் அவர் கையால் பேரனுக்கு ஊட்டி விட்டால்தான் அவருக்கு திருப்தி காலை ஐந்து மணிக்கே எழுந்து குளித்து பேரனுக்காக கேட்டின் வாசலிலேயே நிற்பார் சாலையில் போகும் அம்பாஸிட்டர் கார்கள் அனைத்துமே தனது மகனின் கார் போலவே தோன்றும்...

தொடரும்...