கீர்த்தனாவுக்கு பிரார்த்தனைகள்

அந்த திருமண மண்டபத்தில் திருமணம் கோலாகலமாக நிகழ்ந்து முடிந்தது மதிய உணவு முடிந்து மண்டபத்தின் திறந்த வெளியில் இருந்த வேப்ப மரத்தடியில் கிடந்த நாற்காலிகளில் ஒன்றில் அமர்ந்து இருந்தவன் தனது கண்களை மூடி பழைய நினைவுகளில் மூழ்கி இருந்தபோது...

‘’நந்தா’’ (பெயர் இப்படியே இருக்கட்டுமே)

நினைவுகள் கலைந்தபோது பக்கத்தில் ஒரு அம்மாவும், ஒரு நாற்பது வயது பெண்மணியும் சட்டென விழித்த நந்தன் மகிழ்ச்சியாய்.....

கமலாம்மா நல்லா இருக்கீங்களா ? வீட்டில் நல்லா இருக்காங்களா ?

நல்லா இருக்கேன்பா... நீ எப்படி இருக்கே ?

நல்லா இருக்கேன்.... உட்காருங்கம்மா....

நந்தா இது யாருன்னு தெரியுதா ?

அப்பொழுதுதான் அவளைப் பார்த்தான் நந்தன்...

இது..... இது... திடீரென்று மின்சாரம் தாக்கியவன் போல் எழுந்து விட்டான்

உட்கார் நந்தா...

கீர்த்தனா.... எப்படி... எப்படி... இருக்.....கீங்க... ?

சுற்றும் முற்றும் பார்த்தான் விழிகள் அவளது கணவனை தேடியது...

கீர்த்தனாவுக்கு கண்ணீர் எப்பொழுது வெடித்து வெளியேறும் என்ற நிலைப்பாடு.

நந்தா கீர்த்தனாவும், நானும் மட்டும்தான் கல்யாணத்துக்கு வந்து இருக்கிறோம் அவளோட கணவன் எப்பொழுதும் பிஸினஸ்தான்.

கீர்த்தனாவுக்கு குழந்தைகள்.... ?

இல்லப்பா இறைவன் அவளுக்கு அந்த பாக்கியத்தை கொடுக்கவில்லை.

மீண்டும் கீர்த்தனாவை பார்த்த நந்தன் மனம் புழுங்கி பார்வையை தாழ்த்தினான்.

அம்மா எப்போ வந்தீங்க ?

காலையில் தாலி கட்டும் முன்பே வந்து விட்டோம். கீர்த்தனா உன்னையே பார்த்துக் கொண்டு இருந்தாள் நான்தான் பிறகு பேசுவோம் என்று சொல்லி வைத்து அழைத்து வந்தேன்.

நான் கவனிக்கவே இல்லையேமா...

கமலாம்மாள் முப்பது வருடங்களுக்கு முன்பே விருத்தாசலத்தில் இருந்தபோது தூரத்து சொந்தம் நந்தன்-கீர்த்தனா காதல் விவகாரம் முழுமையாக அறிந்தவர். நல்ல குணம் நந்தன்-கீர்த்தனா உறவினர்கள்தான் கீர்த்தனாவுக்கு பதினைந்து வயது இருக்கும்போது இவர்கள் மனதில் காதலை வளர்த்து விட்டது இருவரது அம்மாக்கள்மாரே... ஆசைப்பட்டு வளர்ந்தவர்கள் பருவம் வந்தபோது காதலையும் சேர்த்து வளர்த்து வந்தபோது எதிர்பாராத விதமாக நந்தனின் தங்கையை கொடுத்த இடத்தில் திருமணம் செய்தாக வேண்டிய சிக்கல் வேறு வழியின்றி விருப்பமின்றி நடந்த திருமணம்.

நந்தனின் மனைவியோ கீர்த்தனாவின் காதல் விவகாரம் அறிந்து நந்தனை தினமும் தேளைப்போல் கொட்டித் தீர்க்க ஊரை விட்டு மதுரை வந்த நந்தன் சிங்கப்பூர் போய் பணத்தை மட்டுமே  சம்பாரித்து வாழ்ந்து இதோ முப்பது வருடங்கள் கடந்த நிலையில்... இன்று மதுரையில் உறவினர் கல்யாணத்தில்.... கீர்த்தனாவைக் கண்டு கலங்கி....

அம்மா சாப்பிட்டீங்களா ?

சாப்பிட்டோம்பா...

வாங்களேன் என்னோட வீட்டுக்கு போவோம்.

வீடு எங்கேப்பா ?

இதே வரிசையில்தான் நாலாவது வீடு

சரி இதோ மொய் செய்தாச்சு சொல்லிட்டு வர்றோம்.

சரிம்மா நானும் சொல்லிடுறேன்.

கமலாம்மாவும், கீர்த்தனாவும் முன்னே போய் பெண் வீட்டாரிடம் சொல்லி விட்டு புறப்பட்டனர்.

நந்தனும் சொல்லி விட்டு மண்டபத்தை விட்டு வெளியே வர...

ஆட்டோ பிடிக்கணுமாபா...

வேண்டாம்மா இதோ வாங்க நடப்போம்,

நகரின் முக்கியமான இடத்தில் நந்தனின் வீடு தனக்கு வேண்டிய அளவுக்கு வீடு கட்டியது போக மீதி இடங்களில் மூன்று கடைகள் வாடகை வந்து கொண்டு இருந்தது. வீட்டைத் திறந்த நந்தன் சோபாவில் உட்காரச் சொல்லி விட்டு கிச்சன் சென்று ஜாடியில் தண்ணீரும், குளிர் சாதனப் பெட்டியிலிருந்து பவண்டோவும் எடுத்து வந்து கண்ணாடி குப்பிகளில் ஊற்றிக் கொடுத்தான். வெயிலுக்கு இதமாக இருந்தது.

சுவர்களில் நந்தனின் அப்பாவும், அம்மாவும் மாலையோடு கண்ணாடி புகைப்படத்தின் வழியாக சிரித்தார்கள். பக்கத்தில் நந்தனின் மனைவி கலையரசியும் மாலையோடு...

நந்தா சாப்பாடு எல்லாம் எப்படி ?

நாந்தாம்மா சமைச்சு சாப்பிடுறேன்.

சமைக்கத் தெரியுமா ?

தெரிந்த அளவு வேறென்ன செய்யிறது.

எல்லாம் கேள்விப்பட்டேன் பவானிதான் போன் செய்யும்போது சொல்வா... உன்னோட மகன்கள் மூணு பேருமே தனியாக போயிட்டதாக... நீ எதுக்குப்பா அவசரப்பட்டு சொத்துகளை பிரிச்சுக் கொடுத்தே ?

அவங்களும் சுயமாக நிற்கட்டும் நாம இறந்த பிறகு அவர்களுக்குள்ளே சண்டை வரக்கூடாதுனு நினைச்சேன். இந்த இடம் மட்டும் எனது பெயரில்தான் இருக்கு இந்த வாடகையை வச்சுதான் நான் காலத்தை ஓட்டுறேன் நான் இறந்த பிறகு இது சென்னை சிவாநந்தா குருகுலத்துக்கு போறது மாதிரி உயில் எழுதி வச்சுட்டேன். ஆமா எந்த பவானியை சொன்னீங்கம்மா ?

நம்ம மாணிக்கம் பேத்தி அவதான் ஆமா அவளைப் பார்க்கணுமே...

அடுத்த வீதியில்தாம்மா இருக்காங்க... நான் அழைத்துப் போறேன்.

நந்தா என்னை மட்டும் ஒரு ஆட்டோ பிடிச்சு அனுப்பி வை நான் போயிட்டு வந்துறேன்.

நந்தாவும், கீர்த்தனாவும் ஒருவரை யொருவர் பார்த்துக் கொண்டனர்.

நந்தா, கீர்த்தனா உங்கள் ரெண்டு பேரைப்பற்றியும் எனக்கு நல்லாத் தெரியும் கீர்த்தனா உன்னிடம் நிறைய பேசணும்னு ஆவலா இருக்கிறது எனக்குத் தெரியும் கீர்த்தனா பேசிக்கிட்டு இரு நான் போயிட்டு வர்றேன்.

வெளியே வந்த நந்தன் கை காட்டவும் ஆட்டோ ஸ்டாண்டிலிருந்து ஒருவன் பறந்து வந்தான்.

காளியப்பா பின்னாலே மனோரஞ்சித வீதியில் சோடா கம்பெனி இருக்குல அதுக்கு அடுத்த வீட்டுல விட்டுட்டு வா பணம் வாங்காதே...

சரிங்க சார்

போயிட்டு வாங்கம்மா

ஆட்டோவை அனுப்பி விட்டு உள்ளே வந்த நந்தன் அதிர்ந்தான் கீர்த்தனா கதறி அழுது கொண்டு இருந்தாள்.

சற்று நேரம் அமைதியாக இருந்த நந்தன்

கீர்த்தனா அழாதே என்ன செய்யிறது விதிப்படிதான் நடக்கும்.

நீண்ட அமைதிக்குப் பிறகு அவளது அழுகை நின்றது

நல்லா இருக்கீங்களா ?

மெதுவாக நிமிர்ந்து பார்த்த நந்தன்

பரவாயில்லை இப்பவாவது கேட்டியே.....

நீங்க ஏன் மறுபடியும் கல்யாணம் செய்துக்கிறலை ?

.....................................................

உங்கள் மனைவியோடு நீங்கள் சந்தோஷமாக வாழலைனு கேள்விப்பட்டேன் உண்மையா ?

அவள் மண்ணுக்குள்ளே போயி இருபது வருஷமாச்சு இனி என்ன சொல்லி என்ன ஆகப்போகுது ?

உங்கள் சந்தோஷம் போனதுக்கு நானும் ஒரு காரணம்தானே ?

நானும்கூடத்தான் காரணம். உன்னோட கணவர் உன்னை சந்தோஷமாக வச்சுக்கிறாரா ?

.........................................................

ஏன் பதில் சொல்ல மாட்றே.... ?

பதில் சொல்லத் தெரியலை பணம், கார், பங்களா இருக்கு அவ்வளவுதான்.

குழந்தைகள் இல்லைனு சொன்னாங்க....

.............................................

நீ சந்தோஷமாக வாழ்வேனுதான் நான் நினைச்சுக்கிட்டு இருந்தேன்.

உங்கள் மனைவி எப்படி இறந்தாங்க ?

மின்சாரம் தாக்கி இறந்து போயிட்டா...

அப்ப நீங்களும் இங்கேதான் இருந்தீங்களா ?

சிங்கப்பூரிலிருந்து உடனே வந்தேன் அவள் இறக்கும்போது நான் இங்கிருந்திருந்தால் நான்தான் கொன்னேனு என்னை பழி சொல்லி இருப்பாங்க...

உங்கள் மீது அவ்வளவு நம்பிக்கையா ?

வாழ்க்கை அப்படித்தானே போய்க்கிட்டு இருந்தது.

என்னை மறந்துட்டீங்களா ?

நந்தன் கீர்த்தனாவை தீர்க்கமாக பார்த்தான் பிறகு...

இதற்கு நான் பதில் சொல்றதைவிட கொஞ்சம் இரு இதோ வர்றேன் அது உனக்கு பதில் தரும்.

சொன்னவன் எழுந்து உள்ளே இருக்கும் அறைக்குள் சென்றான் இரும்பு அலமாரியை திறக்கும் சத்தம் கேட்டது வெளியே வந்தவன் கையில் நோட்டு.

கீர்த்தனா அவனையே வைத்தகண் வாங்காமல் பார்த்துக் கொண்டு இருந்தாள் நோட்டை பிரித்த நந்தன் மையத்திலிருந்து மெதுவாக எடுத்து அந்த பொருளை அவளுக்கு முன்பிருந்த கண்ணாடி டேபிளில் வைத்தான்.

பிரமித்து போய் அதைப்பார்த்தாள் மெதுவாக அதை கையிலெடுத்தவள் அப்படியே முகத்தில் அறைந்து கொண்டு கதறினாள் முப்பது வருடமாக பொக்கிஷம் போலவே பாதுகாத்து வைத்து இருந்தது இன்று கீர்த்தனாவின் முகத்தில் பட்டு சுக்கு நூறாக பொடிபோல உதிர்ந்தது. அவளது கதறல் மேலும், மேலும் கூட நந்தனின் விழிகளிலும் கண்ணீர் பெறுக்கெடுத்து வழிந்தது யார் யாரை அழாதே என்று சொல்வது ?

வாசல் கதவு திறக்கும் சத்தம் கேட்டு நிமிர கமலாம்மாள் இருவரையும் பார்த்தார் ஒன்றுமே சொல்லாமல் அமைதியாக அமர்ந்தார். கீர்த்தனாவின் முகத்தில் ஒட்டியிருந்ததை கண்டு...

நந்தா என்ன இது ?

அது வந்தும்மா... பதப்படுத்திய காய்ந்துபோன இலை நொறுங்கிப் போச்சு.

இங்கே எப்படி வந்துச்சு ?

கீர்த்தனா என்னை மறந்துட்டீங்களானு கேட்கவும் அவள் கொடுத்திருந்ததை எடுத்து வந்து கொடுத்தேன்.

எப்ப தந்தாள் உனக்கு ?

முப்பது வருஷமாச்சு

உன்னை நினைச்சா பெருமையா இருக்கு நந்தா என்ன செய்யிறது விதியை மாற்ற முடியுமா... ?

பவானியை பார்த்தீங்களாம்மா ?

பார்த்தேன் அவங்க அவசரமாக வெளியூர் பயணம் போறாங்க அதான் உடனே வந்துட்டேன் சரி கீர்த்தனா புறப்படலாமா ?

உடன் தலையாட்டி விட்டு எழுந்தாள் பாத்ரூம் சென்று முகத்தை கழுவி விட்டு புறப்பட்டாள்.

சரிங்கம்மா, கீர்த்தனா கவலைப்படாதே உன்னை சந்திச்சதில் மனசுல கொஞ்சம் பாரம் இறங்கியது போலிருக்கு நீ சந்தோஷமாக வாழணும் அதான் என்னோட ஆசை, பிரார்த்தனைகள்.

கை எடுத்து வணங்கினான் இருவரையும்.

வெளியே வந்தனர்.

காளியப்பா

அதே ஆட்டோக்காரன் பறந்து வந்தான்

பஸ் ஸ்டாண்டில் விட்டுட்டு வா பணம் வாங்காதே,,,

சரி சார்

இருவரும் வணங்கினார்கள் கீர்த்தனாவின் விழிகளில் நன்றிப்பெறுக்கு.

கீர்த்தனா ஐந்தாவது படிக்கும் பொழுது அவளது புஸ்தகத்தை எடுத்த நந்தன்.

இந்த இலை எதுக்கு எனக்கு கொடேன் ?

அதெல்லாம் தரமாட்டேன்

வாய் வீம்புக்கு சொன்னாலும் மனம் அவன் எடுத்துக் கொள்ளட்டுமே என்று நினைத்தது. அவனும் வீம்புக்காக அதைக் கொண்டு போய் விட்டான். மறுதினம் அவனிடம் அந்த இலை வேண்டும் என்பாள் அவன் தரமாட்டேன் என்பான் மீண்டும் கேட்பாள் விளையாட்டான சண்டை. அதைக் குப்பையில் போட்டிருப்பான் என்று நினைத்து இருந்ததை இத்தனை வருடமாக பொக்கிஷமாக பாதுகாத்து வைத்து இருக்கின்றாரே... நாம் அவருக்கு கிடைத்து இருந்தால் ? நம்மை எப்படி பார்த்து இருப்பார் ? நம்மிடம் அவர் போன் நம்பர்கூட கேட்கவில்லையே எப்பவுமே அவர் நாகரீகம் தெரிந்தவர்தான் எனக்காக பிரார்த்தனைகள் என்று சொன்னாரே... நாம் சொல்லவில்லையே... அதனால் என்ன ? இனியாவது பிரார்த்திப்போம் அடுத்த ஜென்மத்திலாவது......

விசும்பல் சத்தம் கேட்டு பக்கத்து இருக்கையில் அமர்ந்திருந்த கமலாம்மாள் கீர்த்தனாவை மடியில் கவிழ்த்தி படுக்க வைத்தார் பேருந்து விருத்தாச்சலம் செல்லும்வரை அந்த தாயின்மடி ஈரத்திலேயே இருந்தது.

இதுவொரு உண்மை நிகழ்வின் புனைவு.

இப்படி நொந்த நந்தன் தாங்கள் அறியப்பட்டவனும்கூட...