நூலுக்கு மரியாதை

இதம்பாடல் அழகிய கிராமம் எனது ஐயா ஞானி ஸ்ரீபூவு அவர்கள் வாழ்ந்து மறைந்த கிராமம். ஆம் கிராமிய மணம் கமலும் இங்குதான் கிராமத்தின் வஞ்சனையற்ற மனிதர்களையும், வாஞ்சையோடு பழகும் நல் உள்ளங்களையும், இதமான கிராமிய பாடல்களையும் நஞ்சற்ற சுவாசக்காற்றையும் சுவாசித்து வளர்ந்தேன். இங்குதான் எனது பள்ளி வகுப்பை ஒன்றில் தொடங்கி நான்காவதில் முடித்தேன். இத்தோடு எனது பள்ளி வாழ்க்கையும் அஸ்தமனம் ஆகியது. எஸ்தர் டீச்சர் எனக்கு முதலாம் வகுப்பில் அ படிக்க, எழுத கற்றுக் கொடுத்த முதல் தெய்வம்.

 

நான்காவதில் குருந்தன் வாத்தியார். மேலும் உறவுக்காரர் மாமா கதிரேசன் வாத்தியார், இவர்களோடு முரட்டு மீசை வைத்த ஹெட் மாஸ்டர் இவர் திருமதி எஸ்தர் அவர்களின் அன்புக் கணவர் இவர்களின் வீட்டில் வான் கோழிகளும், புறாக்களும் வளர்ப்பர். மற்ற டீச்சர்களின் பெயர்கள் மட்டும் நினைவில் இல்லை. யாரையும் அடிக்காமல் தொடையில் கிள்ளி உயிரை மட்டும் எடுக்கும் எப்பொழுதும் வெத்தலை போடும் வாத்தியார். இவர்கள் அனைவருமே இப்பொழுது இருக்க மாட்டார்கள் என்பது எமது கணிப்பு காரணம் இளவயது குருந்தன் வாத்தியாரே மறைந்து விட்டார். இவர்களது ஆன்மா இறைவன் காலடியில் இளைப்பாறட்டும் என்று இந்நொடியில் இறைவனிடம் வேண்டுகிறேன்.
 
இன்று இவர்களை குறித்து எழுதக் காரணம் என்ன ? சமீபத்தில் இதம்பாடல் போயிருந்த போது நான் பயின்ற பள்ளிக்கு சென்றேன் இதோ மேலிருக்கும் இந்தக் கட்டிடம்தான் பள்ளி தற்போது இது பள்ளியின் கிட்டங்கியாக செயல்படுகிறது இதன் பின்புறம் பிரமாண்டமாக புதிய கட்டிடம். பள்ளி ஆசிரியர்களிடம் என்னை அறிமுகம் செய்து கொண்டேன் தலைமை ஆசிரியை திருமதி. ம.சுசீலாபாய் எம்.ஏ.பி.எட் அவர்கள் அன்போடு வரவேற்று, பண்போடு பேசினார்கள். நான் எழுதிய தேவகோட்டை, தேவதை தேவகி என்ற நூல்கள் இரண்டை பள்ளி நூலகத்திற்கு வழங்கினேன் புகைப்படம் வெளியிட வேண்டாம் என்ற தலைமையாசிரியையின் வேண்டுகோளுக்கு இணங்க படம் வழங்கிய, பெற்ற கைகள் மட்டும்..

 

நான் சென்றது காலை நேரம் என்பதால் தமிழ்த்தாய் வாழ்த்து பாடும் திடலில் மாணவ, மாணவிகளிடம் என்னை அறிமுகப்படுத்தி என்னையும் இரண்டு வார்த்தைகள் பேசச் சொல்லியது நெகிழ்ச்சியான நிகழ்வு. நான் தமிழ் படித்து கற்ற பள்ளியின் நூலகத்தில், நான் எழுதிய தமிழ் நூல்கள் இரண்டு பங்களிப்பதை நினைத்து மனதில் ஏதோ நானும் சாதித்து விட்ட சிற்றுணர்வு. சட்டென விழிகளுக்கும், இமைகளுக்கும் இடையே கண்ணாடித் திரைகள். எல்லோருக்கும் நன்றி சொல்லி விட்டு வெளியேறும் பொழுது...
 
என்னோடு பயின்ற மாணவர்கள், நினைவுக்கு வந்தார்கள். அவர்களில் நினைவில் உள்ள பெயர்கள் ராஜா முஹம்மது, ராமச்சந்திரன், கருப்பையா, சேகர், ரமேஷ், கூடலிங்கம், அன்சாரி, சலீம், மாணவிகளில் பொன்னம்மா மட்டும் இப்பெயர் நினைவில் நிற்பதற்கு காரணம் அந்தப் பள்ளியில் சிறப்பான பெயர் பெற்றது நாங்கள் இருவர் மட்டுமே... எனக்கு பொன்னம்மா ஒன்றிலிருந்து நான்குவரை எதிரியே... யார் அதிக மதிப்பெண் எடுப்பது ? என்பதில்....

 

இவர்களைப் பார்த்து நாற்பது வருடங்களுக்கும் மேலாகி விட்டது. இவர்கள் தற்போது எங்கு இருக்கின்றார்களோ ? இவர்கள் அனைவரும் என்னைப்போல் இல்லாமல் நலமுடன் மனைவி, மக்கள், பெயரன், பெயர்த்திகளோடு சந்தோஷமாக இருக்க வேண்டுமென்று இறைவனை வேண்டுகிறேன்.
 
இவர்கள் அனைவரையும் ஓர்நாள் சந்திக்க வேண்டும் அவர்கள் அனைவருக்கும் எனது நூலை பரிசளித்து மகிழ வேண்டும் என்பது எனது புதிய அவா. மாலை எங்களது குலதெய்வக் கோயிலின் வாயிலில் அமர்ந்து இருந்தேன் பள்ளி முடிந்து அவ்வழியே சென்ற மாணவர்கள் காலையில் கண்ட என்னை மீண்டும் கண்டதால் ஓடோடி வந்து வணக்கம் சொல்லிச் சென்றனர். இந்த மரியாதை எனது நூலால் எனக்கு கிடைத்தது. இதோ மாணவர்களது புகைப்படமும்...

 

ஒவ்வொரு வருடமும் ஏர்வாடி தர்ஹாவில் நடக்கும் சந்தனக்கூடு விழாவுக்கு நடந்தே சென்று வருவோம், சிக்கல் செந்தில் முருகன் டூரிங் டாக்கீஸில் படம் பார்ப்பதற்கும் நடந்தே சென்று வருவோம், கந்தர் அலங்காரம், இதயக்கனி திரைப்படம் எல்லாம் இப்படி கண்டு மகிழ்ந்த காலங்கள் நாற்பத்து ஐந்து பைசா டிக்கெட் சிஸர் அட்டையில் டாக்கீஸின் பெயர் முத்திரை குத்தியிருக்கும் அது சுற்றி சுற்றி வரும்.

 

இதம்பாடல் இராமநாதபுரம் மாவட்டம், முதுகுளத்தூர் வட்டம். இங்கிருந்து கிழக்கே ஏர்வாடி தர்ஹா ஐந்து கி.மீ கீழக்கரை பனிரெண்டு கி.மீ மேற்கே சிக்கல் ஐந்து கி.மீ வடக்கே உத்திரகோசமங்கை எட்டு கி.மீ.
 
யான் க(பெ)ற்ற தமிழுக்கு நன்றி.
கில்லர்ஜி தேவகோட்டை