கவலை வேண்டாம் கண்மணி

அவனோடு ஓடி விட நினைத்தாள் அவள்
அவளை விட்டு ஓட்டம் எடுத்தான் அவன்
 
உண்மையானவன் என்று நினைத்தோமே
உடலையும் கொடுத்திழந்து விட்டோமே
 
தினமும் கண்ணே மணியே என்றானே
திக்கற்ற நிலைக்கு வைத்து விட்டானே
 
இனி எனது வாழ்க்கை நிலையென்ன
இப்படியே காலம் கடத்திட இயலுமா
 
வலியை மறந்து வாழ்ந்து விடலாம்
வயிற்றை மூடி மறைக்க முடியுமா
 
மூத்தோர் சொல்லை கேட்கவில்லையே
மூலையில் கிடந்து அழுதால் போதுமா
 
அம்மாவிடம் சொல்லி அழுது விடலாம்
அப்பாவும் தாங்கி வாழ்ந்து விடுவாரா
 
வாழ்ந்தது போதுமென முடிவெடுத்து
வாசலை கடந்து வெளியே வந்தவள்
 
கண்டாள் அவனை இதோ என்னவன்
கண்ணீர் விட்டு கட்டிப் பிடித்தழுதாள்
 
ரயிலுக்கு புறப்பட்டபோது கலவரத்தில்
ரயில் மாறி பணத்தினை இழந்த கதை
 
பவித்ராவுக்கு பக்குவமாய் சொல்லி
பயந்திருந்தவளை தெளிவாக்கினான்
 
பெற்றோரிடம் பேசி முடித்து விட்டேன்
பெண் கேட்க நாளையே நான் வருவேன்.
 
கில்லர்ஜி அபுதாபி