தன்வினை

இப்பதிவின் தொடர்பான முந்தைய பதிவுகளை படிக்க கீழே சொடுக்குக...

மனிதமூளை

ஆச்சாரி

சுலைமாணி

முன்குறிப்பு – இதைப் படிக்கப்போகும் சில நண்பர்களுக்கு என்மீது மனவருத்தம் நேரிடலாம் நான் என் வாழ்வில் நடந்த உண்மைச் சம்பவத்தை தங்களுடன் பகிர்ந்து கொள்ளத்தான் எழுதுகின்றேனே தவிர வேறு நோக்கமில்லை இது மட்டுமல்ல 1983-ஆம் ஆண்டு பழனி முருகன் கோவில் கருவறையருகில் எனக்கும், கோவில் அரச்சகருக்கும் நடந்த வாக்கு வாதத்தையும் எழுதப்போகிறேன் அன்று எனது அகவை பதினைந்து அதன் பிறகு இறைவழிபாடு தேவையில்லை என்பதை உணர்ந்து இறைபக்தியை மனதார ஏற்றுக்கொண்டு மனசாட்சிக்கு பயந்து இந்த நொடிவரை நியாயமாக வாழ்ந்து மேலும் கடைசிவரை வாழ முயற்சிப்பவன் நான் நன்றி.

பிச்சை எடுக்குமாம் பெருமாளு அதைப் புடுங்குமாம் அனுமாரு என்பது போல் அந்த நான்கிலிருந்து ஒன்றை நான் சுட்டு விட்டேன் மதியம் நான் சாப்பிட உட்காரும்போது அந்தப் பாட்டிலைத் திறந்தால் ? அதில் புழுக்கள் ஊர்ந்தது கண்டு அதிர்ந்தேன் காரணம் என்னவென்று பார்த்தால் அந்தப் பாட்டிலின் Expiry Date நேற்றோடு முடிந்திருந்தது. தன்வினை தன்னைச் சுடும் என்பதின் பொருள் புரிந்தது அந்த வார்டில் மன்ஸூருக்கு, நான் வலது’’கை என்று சொல்வார்களே அதுபோல... என்னுடன் தராதரம் பார்க்காமல் பில்லியார்ட்ஸ் விளையாடியது எதனால் தெரியுமா ? இந்த மாதிரி வேலைகள் செய்வதற்குத்தான்.

காலையில் உள்ளே நுழைந்ததும் அஸ்ஸலாமு வ அலைக்கும் சொல்லி முடித்ததும் தனது சீருந்தின் சாவியை என்னிடம் தந்து விடுவான். மருத்துவமனைக்கு வரும் மருந்து, மாத்திரை, உணவுகள், பழங்கள், தண்ணீர் பாட்டில், பால், டீ, காஃபி பவுடர் இதையெல்லாம் சரியான முறையில் பக்குவமாக பேக்கிங் செய்து மதியம் பனிரெண்டு மணிக்குள் தயார் செய்து விடுவேன். மன்ஸூரிடம் அரபு, ஹிந்தி, ஆங்கில மொழிகளில் பேசினாலும் சில விடயங்களை மௌனமொழியால் விழிகளால் பேசிக் கொள்வோம். இதில் இன்னொரு வேடிக்கை என்னவென்றால் நோயாளிகளுக்கு சொந்தக்காரர்கள் வரும்பொழுது பழங்கள், ஸ்வீட், சிகரெட் வாங்கி வருவார்கள். நேரே இன்-சார்ஜிடம் கொடுப்பார்கள் காரணம் அவர்தானே நியாயமாக நேரப்படி நோயாளிகளுக்கு கொடுக்க(?)வேண்டும். அதை வாங்கும் பொழுது மன்ஸூர் சங்கடப்பட்டுக் கொண்டு நெழிவார் காரணம் மற்ற செவிலியர்களும், நானும் ஒரு நமட்டுச் சிரிப்பு சிரிப்பது அவருடைய விழிகளுக்கே விளங்கும்.

சுமார் ஒரு மணியளவில் மதிய தொழுகை வேளைவரும் அப்பொழுது மற்ற செவிலியர்களை தொழுகைக்கு தயாராகச் சொல்லி எல்லோரையும் மன்ஸூர் விரட்டுவார் தொழுகையில் அவர்தான் முதல் ஆளாய் நிற்பார் அதாவது இமாம் என்று சொல்வார்களே... அப்படி மற்றவர்கள் பின்புறமாய் நிற்பார்கள் அவர்கள் தொழுகை அறைக்கு போகும் பொழுது என்னுடன் வேலை செய்யும் மற்ற இருவரில் ஒருவர் ஸ்விட்ச் போட தயாராக இருப்பார். தொழுகை தொடங்கும் பொழுது அந்த அறையிலிருந்து சதுர கண்ணாடி ஜன்னல் வழியாக என்னை பார்ப்பார் நான் தொண்ணூறு டிகிரி கோணத்தில் ரிஷப்ஷனுக்கு முன்புறமாக நிற்பேன். மன்னிக்கவும் நிற்க வேண்டும்.

மன்ஸூர் கண்ணை அசைத்து விட்டு தொழுகையை தொடங்குவார் நான் சட்டென தயாராய் வைத்திருந்த சாமான்களை எடுத்துக் கொண்டு வெளியே ஆட்டோமேட்டிக் எலக்ரோனிக் க்ளாஸ் டோர்க்கு ஓட, மற்றவர் ஸ்விட்ச் போடுபவருக்கு கை காட்ட, ஸ்விட்ச் போட்டதும் நான் உடன் நோயாளிகள் வெளியே ஓடிவிடாமல் உள்ளே தள்ளி விட்டு வெளியேறி மன்ஸூரின் கார் டிக்கியைத் திறந்து சாமான்களை வைத்து பூட்டி விட்டு கண்ணாடி கதவுக்கு வர, என்னைக்கண்டு இவர் கை காட்ட, அவர் ஸ்விட்ச் போட, நான் பக்குவமாக நோயாளிகள் வெளியேறி விடாமல் உள்ளே வரவும் இவர் கை காட்டி அவர் ஸ்விட்ச் போட, நான் கதவு பூட்டியதை உறுதி செய்து விட்டு வேகமாக மீண்டும் அதே தொண்ணூறு டிகிரி கோணத்தில் வந்து ரிஷப்ஷனுக்கு முன்புறமாக நிற்பேன்.

இவ்வளவு வேலையும் அவர்கள் இரண்டு ரக்காயத் தொழுது முடிக்கும் முன் செய்து விடவேண்டும் மூன்றாவது ரக்காயத் தொடங்கும் முன் மன்ஸூர் என்னைப் பார்த்து கண் அசைக்க, நான் மேலே சீலிங்கை பார்க்க, நான் கண் அசைக்கவோ, தலையை அசைக்கவோ கூடாது காரணம் பின்புறம் தொழுகையில் நிற்பவர்கள் பார்த்து விட்டால் ? ஆனால் நிச்சயமாக பார்க்க மாட்டார்கள் காரணம் அவர்களின் தொழுகை உண்மையானதே... உஷ்ஷ்ஷ்ஷ் அப்பாடா...... வேலை முடிந்து விட்டது.

இந்த கண்ணசைப்பு வேலை கடைசிவரை பின்புறம் தொழுபவர்களுக்கு தெரியாது ஒருக்கால் தெரிந்தால் ? ? ? மன்ஸூர் என்ன கதியோ கிடக்கட்டும் தேவகோட்டையும், ஸ்விட்ச் போட்ட அருப்புக்கோட்டையும், கை காட்டிய மானாமதுரையும் தனது வாழ்நாள்வரை ஜெயிலில் கிடந்திருக்கலாம் காரணம் எங்கள் மூவரின் பெயர்ராசி அப்படி அவர்கள் பெயர் வேண்டாமே காரணம் எங்களில் ஒருவர் இன்னும் அங்கு வாழ்கிறார் வாழ்க வளமுடன். சரி இந்த பாவத்துக்கு நானும் உடந்தையாக இருந்திருக்கின்றேனே... நாங்கள் என்ன செய்ய முடியும் ? எங்களின் நிலை அப்படி உலகை படைத்த உலக மேலாளனே எங்களை மன்னிக்க வேண்டும். தொடக்கத்தில்1983-ஆம் ஆண்டு பழனி முருகன் கோவிலில் எனக்கும், கோவில் அர்ச்சகருக்கும் வாக்குவாதம் என்று சொல்லி இருந்தேனே... அது என்ன ?

அடுத்த பதிவு பழனியாண்டியில் பார்ப்போமே...

தொடரும்....