காது குத்தும்போது...

வணக்கம் நட்பூக்களே... கடந்த ஜனவரியில் உறவினரின் குலதெய்வக் கோவிலுக்கு (சகோதரியின் பெயர்த்திக்கு) காது குத்த வரச்சொன்னார்கள். எனக்கு அல்ல குழந்தைக்கு காது குத்தல் அவ்விழாவுக்கு எனக்கும் அழைப்பு. இடம் சாயல்குடி அருகில் எட்டு கி.மீ தூரத்தில் எஸ்.தரைக்குடி என்ற கிராமம் இருக்கிறது. அழகிய கிராமம் என்றே சொல்லலாம். சாயல்குடி என்ற ஊர் பரமக்குடியிலிருந்து திருச்செந்தூர் செல்லும் வழியில் ஐம்பதாவது கி.மீ.ரில் இருக்கிறது..

 சீரூந்திலிருந்து நான் கண்ட முதல் காட்சி.

 முகப்பில் நிறுத்தினேன்.

பின்புறம் மசூதியை கண்டேன்.

 கோவில் நிர்வாக அலுவலகம்.

ஊரின் அழகு எனக்கு மிகவும் பிடித்து இருந்தது. காரணம் கோவில் காற்றோற்றமாக அமைந்திருந்த சூழல். ஊரில் உள்ள பல சமூகத்தினரும் ஒற்றுமையாக இணைந்து பிரச்சனைகள் வராமல் நிர்வாகம் செய்வதால் அறநிலையத்துறையின் தலையீடு இல்லாமல் சிறப்பாகவே விழாக்கள் நடைபெறுகின்றது. இக்கோவிலுக்கு உலக அளவில் பக்தர்கள் இருக்கின்றார்கள் என்பதை கோவிலில் பதிக்கப்பட்டுள்ள கல்வெட்டுக்கள் நமக்கு பறைசாற்றுகின்றன. மேலும் நன்கொடைகளும் லட்சக்கணக்கில், ஆயிரக்கணக்கில் வழங்குகின்றனர் என்பதும் குறிப்பிடத்தக்கது.

குதிரை வீரன் எங்கசாமி.

கோவில் கொடிமரம்.

நன்கொடையாளர்கள்.

நாங்க ரெடி நீங்க ரெடியா ?

கோவிலின் மையத்தில் பல வகையான மரங்கள் இருக்கின்றன இயற்கையான காற்றையும், நிழலையும் வழங்குகின்றது. எத்தனை ஆயிரம் நபர்கள் வந்தாலும், தங்கி, சமைத்து உண்ணுவதற்கு சமையல் கூடாரங்களும், கட்டடங்களும், மற்றும் கழிவறை வசதிகளும் இருக்கின்றது. இக்கோவிலின் மற்றொரு சிறப்பு இங்கு எந்த பொருளை வைத்து விட்டு சென்றாலும் யாரும் எதையும் எடுக்கமாட்டார்கள். மறுமாதம் வந்து கேட்டாலும் நமது பொருள் கோவில் நிர்வாகத்திடமிருந்து பெற்றுக்கொள்ளலாம். மேலும் இங்கு ஊழியர்களுக்கு லஞ்சம் கொடுக்கவும் கூடாது, வாங்கவும் மாட்டார்கள். எல்லாவற்றுக்கும் ரசீதுகள் கொடுக்கின்றார்கள்.

 தோலை உறிச்சுப்புடுவேன்.

 இளைப்பாறும் பைரவர் (கண்ணழகியின் உறவினர்)

 கோவிலின் வெளிப்புறங்கள்.

 வெள்ளந்தி மனிதர்கள்.

 குத்தினா கத்துவேன்.

கத்தினாலும் குத்துவோம். 

குத்திப்புட்டோம்ல...

இக்கோவிலில் முப்பத்திஆறு அடி உயரத்தில் ஐம்பது லட்ச ரூபாயில் தங்கத்திலான கொடிமரம் செய்து வைத்து இருப்பது சிறப்பு. கோவிலின் மற்றொரு அதிசயம், கருவறையில் கூரை கிடையாது திறந்த வெளியாகவே உள்ளது மழையோ, வெயிலோ வழக்கம் போலவே பூஜைகள் நடைபெறும். காற்றோற்றமாக உலாவி புகைப்படங்கள் எடுத்து வரும்போது வெள்ளந்தி மனிதர்களை கண்டேன். அருகிலேயே ஊரணி அதன் மையத்தில் கிணறு இருக்கிறது. நீர் நிலத்திலேயே வடிகாலாகி கிணற்றின் உள்ளே குடிநீராக மருகி ஊற்றெடுத்து கிராம மக்களின் தாகம் தீர்க்கிறது.

 கோவிலின் உட்புறங்கள்.

 ஊரணில் நீர் அருந்தும் மரங்கள்.

 தூரெது... வேரெது...

கிணற்றிலிருந்து கோவிலை நோக்கி...

சற்றே தொலைவில், மசூதியும், சர்ச்சும் இருப்பதையும் கண்டேன். கோவிலில் காது குத்தி, பொங்கல் வைத்து பூஜைகள் முடிந்ததும் இரண்டு ஆடுகள் விருந்துக்கும் தயாராகின. எமக்கு ஆட்டுக்கறி பிடிக்காது என்றாலும் சமையல் கூடாரத்தில் அத்தான் இலையில் அள்ளி வைத்து கொடுத்த ரெண்டரைக் கிலோ கறியை மட்டும் வேறு வழியின்றி தின்றேன். மற்றவைகளை சாப்பிடும்போது பார்த்துக் கொள்ளலாம் என்பதற்காக சிலர் சுதியோடும், நான் சுதாரிப்போடும்.

 ஊரணியின் மையத்தில் குடிநீர் கிணறு.

 ஊரணியின் மையத்தில் நின்று எடுத்தேன்.

 எல்லோரையும் சுட்டவரை நான் சுட்டேன்.

 கேமராவால் சுடப்பட்ட ஆட்டு உரல்.

நெருப்பால் சுடப்படும் ஆட்டு ஈரல்.

 சமையல் கூடாரங்கள்.

 சமையல் கலைஞரின் பின்புறமிருந்து...

 நாங்கள் கட்டிங்கோடு

உணவருந்தும் கட்டிடம். 

கோவில் வாசலில் கட்டிய வாழைஇலை மசூதியை தொடுகிறதே...

காணொளி

அனைத்து உயிர்களும் இன்புற்று வாழ்க

தேவகோட்டை கில்லர்ஜி