மூஸாலி கோயில் (6)

முந்தைய பகுதிக்கு கீழே வரிசைப்படி சொடுக்குக...

(01) (02) (03) (04) (05)

சட்டீரென முகத்தில் தண்ணீர் அடிக்கப்பட மயக்கத்திலிருந்த சிவமணி கண் விழித்தான் தாகம் எடுக்க முகத்தில் அடித்த தண்ணீரை நாவால் ஈரப்படுத்திக் கொண்டான் எதிரே ஒருவன் வேப்பங்கொத்தை வைத்து சிவமணி உடல் முழுவதும் நீவி விட்டு ஒதுங்கி நிற்க தலைவன் கத்தினான்.

மூஸாங்கி க்ளோத்தியா..

எங்கிருந்துதான் வந்தானோ தெரியவில்லை சிவமணியின் முன்புறத்தில் ஆங்கிலத்தில் X போன்ற நிலையில் குதித்து நின்றவன் ஏதோ மந்திரத்தை சொல்ல தலையில் மெதுவாக கொம்பு முளைக்க வாயிலிருந்து ஏதோ திரவத்தை சிவமணிமீது துப்பவும் சிவமணியில் உடல் பொசுங்குவது போல ஆனால் வேதனையில்லை கட்டுகள் தானாக உருகிவிட நகர்ந்து வேண்டாம்... வேண்டாம் என்று கத்திக்கொண்டே உடலை நகர்த்தினான் அவனது அலறல் அந்தக்காட்டையே உலுக்கியது அதை பொருட்படுத்தாமல் கூடியிருந்த கூட்டம் ஆர்ப்பரித்து ஆடிய கூட்டம் வரிசையாக வந்து... சிவமணியின் தலைமீது எச்சிலை உமிழ்ந்து விட்டு...

ஜோஸி... முஸூங்கீ...

என்று காதருகே மெதுவாக சொல்லி விட்டு போனார்கள்....

சிவமணி மண்ணில் கிடந்து புரள, புரள அவர்கள் துப்பிய எச்சியால் தலையின் மொத்தமும் உருகி கொண்டு போனது இப்பொழுது சிறிய அளவில் வலி தொடங்கியது...

இப்பொழுது தலைவன் எழுந்து வந்து அந்த உருவத்தின் தலைமீது தனது மந்திரக்கோலை வைத்து மனதுக்குள் மெதுவாக ஏதோ மந்திரம் சொல்லி விட்டு சடக்கென்று திரும்பி நடந்தான்

சீடர்கள் நான்கு பேர் கீழே கிடந்த சிவமணியை கை கால் என ஆளுக்கு ஒன்றாய்ப் பிடித்து இழுத்து அந்தரத்தில் நிறுத்தினார்கள்.

 

மரணத்தின் கடைசி நிமிடம் என்பது புரிந்த சிவமணி உலகிலிருந்த அனைத்து தெய்வங்களையும் அழைத்தான்...

அந்த மண்டையோட்டு உருவம் சிவமணியின் தலைப்பாகத்தை கடிக்க வாயை திறக்கும் பொழுது மிச்சமிருந்த முழுத்தெம்பையும் வைத்து கத்தினான் காடே அதிரும்படி...

‘’தேவகோட்டை தேவையறிந்த தேவதையம்மா நீயாவது காப்பாற்று’’

அப்பொழுதுதான் அந்த அதிசயம் நிகழ்ந்தது.

.

திடீரென வானத்திலிருந்து... கணீரென்று அந்தப்பெண் குரல்

மியாஸூகூ...

அந்த உருவம் மட்டுமல்ல, சிவமணியைப் பிடித்திருந்த நான்கு பேர் மட்டுமல்ல, தலைவன் மட்டுமல்ல, அனைத்து ஆண் – பெண் கூட்டமும் அண்ணாந்து வானத்தைப் பார்த்ததும் அனைவருக்கும் உடல் நடுங்கியது பிடியை தளர்த்தியதால் பொத்தென்று கீழே விழுந்த சிவமணிக்கு மீண்டும் உயிர் வந்தது நம் தேவதை வந்து விட்டாள் நமக்கு இனி ஆபத்தில்லை நாம் வீட்டுக்குப் போய் விடலாம் இவனும் வானத்தைப் பார்த்தான்...

அந்தரத்தில்...

தொடரும்....