நம்மால் முடியும் தம்பி

இது ஆஸ்ட்ரேலியா இந்த மாதிரியான விசயங்களைப் பார்த்து நாம் ஆச்சர்யப்படுகிறோம், நமது நாட்டிலும் தலைக்குமேல் இந்த மாதிரி தொங்கு ரயில்கள் ஓடாதா ? என, நிச்சயம் முடியும்.... 

இதற்கு நம்மிடம் பொருளாதாரமும் இருக்கிறது, திறமையும் இருக்கிறது, நமது பொருளாதாரம் 60 % வெளிதேசங்களில் முடங்கி கிடக்கிறது, அதேநேரம் அது அவர்களுக்கே உபயோகமாக இருக்கிறது, அதேபோல நமது திறமைசாலிகள் வெளிதேசங்களில் இருந்து தமது வாழ்வாதாரத்துக்காக, வேறு வழியின்றி அடகு வைக்கப்பட்ட ஆபரணங்களைப் போல் வாழ்ந்து கொண்டு இருக்கிறார்கள், இதே போலத்தான் கடுமையான உழைப்பாளிகளின் நிலையும் இதை எல்லாம் ஒன்று திரட்டி, நமது பொருளாதாரங்களையும், திறமைசாலிகளையும், உழைப்பாளிகளையும் மீட்டு இந்தியாவில் செயல்படுத்தினால்  ?

தலைக்கு மேல் ஓடும் ரயில் என்ன ? தரைக்கு கீழ் பறக்கும் ரயில்களைக்கூட நாம் உருவாக்க முடியும், நாளை நமது சந்ததிகளாவது வாழட்டுமே ! 

அதற்கு முதலில் வேண்டியது மனம், இது சரியாக இருந்தால் நாமும்கூட நமது இந்தியாவில் வானுயர்ந்த கட்டடங்கள் கட்டலாம், அயல் தேசங்களில் கட்டிக் கொடுக்கத் தெரிந்த நமக்கு நமது தேசத்தில் கட்டத் தெரியாதா ? 

மனம் இருந்தால் மார்க்கமுண்டு 

என நம்முன்னோர்கள் சொல்லி வைத்தது நமக்காகத்தான், ஆனால் இதன் அர்த்தம் புரியாமல் நாம் நம்மை அழித்துக் கொண்டு வாழ்கிறோம், நாம் யாருக்காக வாழ்கிறோம் நமது சந்ததிகளுக்காகத்தானே... அவர்களுக்காகத்தானே வாயைகட்டி, வயித்தைகட்டி வாழ்ந்தார்கள், வாழ்கிறோம், வாழப்போகிறார்கள் 

ஆகவே நாளைய சரித்திரம் படைக்க, நமது அரசாங்கம் இன்றே முயற்சியை துவங்கட்டும்.... சரி இந்த அரசாங்கம் என்ற பூனைக்கு மணியை கட்டுவது யார் ? 

நாம்தான் MONEYயை வாங்கி கொண்டு ஓட்டு போடுகிறோமே ! பின்னேயாரு கட்டுவது..........?

CHIVAS REGAL சிவசம்போ-

யேன், நாங்க கட்ட மாட்டோமா ? கொஞ்சம் MONEY யோட, ஒரு மணியை வாங்கித்தாங்க நான் போயி, கத்த்த்த்துர்ர்ர்ரேன்.....

Video

(Please ask Audio Voice)

திருமண அழைப்பிதழ்

முன்குறிப்பு - பெயரின் வண்ணம் சிவப்பு, ஊரின் வண்ணம் கருப்பு.

ஏங்க, திருப்பதி இருக்காரா ?

அவரு, காலையிலதான் பழனிக்கு போனாரு நீங்க யாரு ?

நான், வாத்தியார் சிதம்பரம்.

வாங்க, என்ன விசயம் ?

நம்ம, பழனி மகளுக்கு வர்ற புதன்கிழமை திருப்பதியில தாலிகட்டி சிதம்பரம் வடுகநாதா மஹால்ல வரவேற்பு வச்சுருக்காங்க குடும்பத்தோட வந்துருங்க, ஆமா நீங்க...

நான், அவரு மனைவி பவானி.

தப்பா நினைக்காதீங்க, நான் இதுவரை பார்த்ததில்லை, அதனாலதான் கேட்டேன் நமக்கு எந்த ஊரு ?

எனக்கு, பவானி.

அப்படியா ? யேன் மச்சினனுக்குகூட பவானிலதான் பேசி முடிச்சுருக்கோம் ஆவணில கல்யாணம்.

அப்படியா, யாருவீட்ல ?

நம்ம, கருதாஊரணி மேலத்தெரு திருமலை இருக்கார்ல அவரு மகள் தென்குமரி.

அவளைத்தான், கன்னியாகுமரி குமரிமுத்து கூட்டிகிட்டு ஓடுனதா சொன்னாங்களே ?

உண்மைதான், ஆனா நாகர்கோவில் பஸ் ஸ்டாண்ட்லயே வளைச்சு புடிச்சு கொண்டு வந்துட்டாங்களாம்.

அப்படியா... சந்தோஷம்.

சரி, கல்யாணத்துக்கு கண்டிப்பா வந்துருங்க.

நல்லது வந்துடுறோம்.

பின்குறிப்பு – படிக்கிற நீங்களும் கல்யாணத்துக்கு, வந்துடுங்க....

 

காணொளி



மேலே உள்ள காணொளிக்கும், பதிவுக்கும் எந்தவொரு சம்பந்தமும் இல்லை பிறகு எதற்கு ? என கேட்கலாம் பழைய காலங்களில் காய்கறி கடைகளில் கத்திரிக்காய், தக்காளி வாங்கும்போது ஓசியாக கருவேப்பிள்ளை கொடுப்பார்கள் இல்லையா, அதைப் போலவே இதுவும் இருக்கட்டுமே... மேலும் காணொளியில் வரும் நண்பர்களோடு எமக்கு கொடுக்கல் வாங்கல் தகறாறு ஏதும் இல்லை என்பதையும் இதன் மூலம் அறிவித்து கொள்(ல்)கிறேன்.

காயல்பட்டணம், கயல்விழி & காயாம்பு.



என்வாழ்வில், என்னை சந்தோஷப்படுத்திய நண்பர், நண்பிகளைவிட என்மனதை காயப்படுத்தியவர்கள் ஏராளம், தாராளம் சர்வசாதாரணமாய் ஒருவார்த்தையை சொல்லிவிட்டு அவர்கள் போய்விடுவார்கள், அந்தவார்த்தைகள் எனக்குள் முள்ளாய் குத்திக்கொண்டே.. இருக்கும், விபரம் தெரிந்த நாள்முதல் இப்படித்தான் சராசரி மானிட ஜீவராசிகளைப்போல் என்னால் இருக்கமுடிவதில்லை, மற்றவர்கள் பார்வையில் எனது வாழ்க்கை நன்றாக தெரிவதற்க்கும், எனது பார்வையில் நாசமாய் போனதற்கும் காரணம் எனது ஞாபகசக்தி எதையுமே மறக்கமுடிவதில்லை, ஞாபகசக்தி என்வாழ்வாதாரத்தை உயர்த்திவிட்டு, வாழ்க்கையை அழித்துவிட்டது, நான் சொல்லும் வாழ்வாதாரம் என்பது பிறர்காணும் உடையணிந்த உருவம் போன்றது, வாழ்க்கை என்பது பிறர் அறியா உடையற்ற சரீரம்போன்றது பலஇரவுகள் உறக்கம் வராமல் வேதனைப்பட்ட தினங்களும் ஏராளம் இதில் மிகப்பெரிய வேதனை என்னவென்றால் அந்த வார்த்தைகள் என்னை காயப்படுத்துமே என்றோ ? காயப்படுத்தி விட்டதே என்றோ ? அறியாத நண்பர்களும், நண்பிகளும்தான் ஏராளம், இந்த நிகழ்வுகள் நாளுக்குநாள் பெருகிவருவது கண்டு என்னை நானே வெறுத்ததும் உண்டு மற்றவர்களை குறைசொல்வது எப்படி நியாயமாகும் ? தொடக்கம் என்னிடம்தானே... இதுகூட என்னை நிறைய விசயங்கள் எழுத உதவியானது, தனிமையை தேடினேன் நண்பர்கள், நண்பிகள் வட்டத்தை சுருக்கினேன், மனம் அமைதியாக தொடங்கியது தனிமை என்சுமையை இறக்கிவைப்பது போன்ற உணர்வு, கூடவே மனம் தானாகவே சுமையின்றி பறப்பது போன்ற உணர்வும், என்இனிய இந்தியாவில் தனிமை சுலபமாக கிடைக்க வாய்ப்புகள் அதிகம், அயல்நாடுகளில் வேலை செய்யும் BACHELOR களுக்கு வாய்ப்புகள் குறைவு, காரணம் வீட்டில் தனியாக இருக்கமுடியாது யாராவது ஒருநண்பர், நண்பிகள் இருந்துகொண்டே இருப்பார்கள், இங்குள்ள வாழ்க்கைச்சூழல் அப்படி, எனக்கு எனது CAR தான்வீடு பல நேரங்களில் தனிமையைதேடி WEEL போனபோக்கில் காரைவிடுவேன், நான்குபுறமும் காரின் கருப்புநிற கண்ணாடி கதவுகளை அடைத்துக்கொண்டு தனிமையில் இருக்கத்தொடங்கினேன், நான் யாருக்கு கெடுதல் செய்தேன் ? கெடுதல் நினைப்பதுகூட தவறு என்ற, கொள்கை என்னுடையது, நான் என் வேதனைகளை சொல்லிஅழ ஒருமடி கிடைக்காததால்தானே ! மார்பில் தாங்கி ஆறுதல் சொல்ல ஒருதுணை இல்லாததால்தானே ! இந்ததனிமை தேடல். தனிமையில் அழுவது தவறில்லையா ? என்னை நானே கேட்டு, எப்படித்தவறாகும் ? தனிமையில் சிரிப்பதுதான் தவறு. என, எனக்கு நானே கவிதை எழுதி பதில் சொல்லிக்கொள்வேன்.

 

என்மனச்சுமை இறக்கிட

ஒரு இடம்கொடு இறைவா !

என்கணம் விட்டுஅகல

ஒரு தருணம்கொடு தலைவா !

என்னுள் நுளைந்த சுமையே !

என்று விடுவாய் எமையே !

இமைபோல் காக்கும் கணையே !

இன்றே விடுவாய் எனையே !

துணையாய் இருக்கும் வினையே !

விட்டு விடுவாய் எனையே !

முள்ளாய் குத்திய சொல்லே !

எய்தவ(ள்)ன் மனம் ஒரு கல்லே !

காயம்பட்ட, மனம் மறந்துவிட

தாயும் தினம் மருந்துயிட

என்மனம் விட்டு, அழ

எனக்கொரு மடி,கொடு(த்)தாயே !

 

சாம்பசிவம்-

எழுதுனது யாரு... காயாம்புவா ? கயல்விழியா ? ரெண்டுபேருக்கும் ஒத்துப்போகுதே....

Video

(Please ask Audio Voice)





என் நூல் அகம் 1

மதுரை பதிவர் விழாவில் கலந்து கொண்டதே ஒரு மகிழ்ச்சியான விசயம் அதில் பெரும் மதிப்பிற்குறிய ஐயா ஜியெம்பி அவர்களை சந்தித்து பேசியதும், அவரிடம் பெற்ற ஆலோசனைகளும், தன்கைப்பட ஒப்பமிட்டு கொடுத்த ‘’வாழ்வின் விளிம்பில்’’ என்ற நூலை தந்தது ஒரு அளப்பெரிய பொக்கிஷம் பெற்றதைப் போன்ற உணர்வைப் பெற்றேன் இதை எழுத்துக்களில் தங்களிடம் விவரிக்கும் பக்குவம் இந்தக் கத்துக்குட்டிக்கு போறா.... இதை படித்து முடித்து விட்டேன். ஐயாவைப் பாராட்டி எழுதப்போகிறேன் என்று நினைத்து விடாதீர்கள் அந்த வேலையை நான் செய்தால் மெர்க்குரி லைட்டுக்கு மெழுகுவர்த்தி பிடித்தவன் நிலையாகி விடும் ஆகவே எமக்கு அது தேவையில்லாத வேலை சரி, வேறு எதற்கு ? இந்தப்பதிவு ஐயாவின் கருக்களில் கிடைத்த பொன்மொழிகளை தங்களுடன் பகிரவே யாம் பெற்ற இன்பம் இவ் வலையகமும் பெறட்டுமே இந்த பதிவு 10 சிறு தொகுப்புகளில் நமக்கு வகுப்பு நடத்தி இருக்கிறார், முதல் தொகுப்பில் வந்த வாழ்வின் விளிம்பில் எமக்கென்னவோ சொந்த அனுபவத்தை எழுதியுள்ளார் என்றே தோன்றியது இருக்கட்டும் அதில் வரும் ரங்கசாமியின் கதாபாத்திரத்தில் நானும் 10 % இருக்கிறேன் என்பதை உணந்ததும் குற்ற உணர்ச்சியில் நூலை மூடிவிட்டேன்.

 மீண்டும் மறுநாளே படிக்கத் தொடங்கினேன் ஒவ்வொன்றும் ஒவ்வொரு வாழ்வியல் உண்மையை கொடுத்தது இடையில் கேரளத்து கதை அதில் வரும் மலையாள வார்த்தைகள் வித்தியாசமாக இருந்தது ஐயா அந்த வார்த்தைகளை மலையாளத்திலேயே தட்டச்சு செய்திருந்தாலும் படித்திருப்பேன் ஆனால் நூல் நம் இனிய தமிழ் அல்லவா !

எம்மை, ஈர்த்த ஐயாவின் பொன்வரிகள்.

\\\எந்த எண்ணம் வரக்கூடாதோ அந்த எண்ணம்தானே வரும் அதுதான் மனித மனம்\\

\\அறிவுக்கும், உணர்வுக்கும் போராட்டம் நடந்தால் அறிவு தோற்று உணர்வுதான் வெல்லும் இது எப்போதைக்கும் பொருந்தும் உண்மை\\

\\நிலையான வருமானம் இல்லாதவனுக்குப் பணம் கொடுப்பதை விட நிலையான வருமானத்துக்கு வழி செய்வது சிறந்தது\\

\\வாழ்க்கையில் முன்னேறத் துடிப்பு உள்ளவர்களுக்கு கஷ்டங்கள் தடைக்கற்கள் அல்ல, படிக்கட்டுகளே\\

\\எப்பவுமே ஆண்களையே சார்ந்திருக்கும் பெண்கள் அவர்களின் நலனுக்காக என்னவெல்லாமோ செய்கிறார்கள். சோமவார விரதம், காரடையான் நோன்பு, ரக்ஷ் பந்தன், இத்தியாதி இத்தியாதி... ஆனால் இந்த ஆண்கள் பெண்களின் நலன் வேண்டி ஏதாவது செய்கிறார்களா ?

(ஒரு பெண்ணின் நிலைப்பாட்டிலிருந்து ஐயா கேட்டிருப்பது எம்மை பிரமிக்க வைத்து கண்ணம்மாவின் காதலனை நினைவு படுத்தியது)

அரண்டவன் கண்ணுக்கு.... என்ற சிறு தொகுப்பில் நகைச்சுவை கொடுத்த விதம் நன்று.

\\குருட்டுக் கண்களானாலும் கண்ணீருக்குப் பஞ்சமா ?

\\நினைவுகள் போட்டி போட்டுக்கொண்டு வருகின்றன. சில அந்தரங்கமானவை. வாய்விட்டுக் கதற முடியவில்லை\\

ஒரு தொகுப்பில்...

மனைவி கேட்கிறாள் கணவனிடம்... \\வாழ்க்கையில் வேறு பெண்ணை நினைத்திருக்கிறீர்களா ?

கணவன் மனைவியிடம் சொல்லும் பதில்... \\என் மனம் ஒரு ஃபிலிம் நெகட்டிவ் போன்றது. ஒரு முறைதான் எக்ஸ்போஸ் ஆகும். நீதான் எக்ஸ்போஸான அந்த படம்\\

நான் என்னையறியாமல் மீண்டும் நூலை மூடிவிட்டேன், என்ன ? இவர் கதைதான் எழுதினாரா ? 19 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு தேவகோட்டை நோக்கி ஓடியது எனது நினைவோட்டங்கள், உவமைகள் மாறிய வேற்று வார்த்தைகள் இதெப்படி சாத்தியம் ? என்னை நானே கேட்டு பழமைகளில் மூழ்கி உறங்கிப்போய், மீண்டும் மறுநாளே தொடர்ந்தேன்....

\\என் குழந்தையும், உன் குழந்தையும், நம் குழந்தையோடு விளையாடுகிறார்கள் என்று சொன்னால் அது நிதர்சனத்தை உணர்த்துவதாக இருக்கும்\\

\\காலா உனை நான் சிறு புல்லென மதிக்கிறேன், என்றன் காலருகே வாடா... சற்றே உனை மிதிக்கிறேன் என் காலால்\\

இப்படி எம்மை கவர்ந்த வார்த்தை ஜாலங்களை மட்டுமல்ல ! தனிப்பட்ட எமது வாழ்வோடும் ஒன்றியவை கண்டு மயங்கினேன் மதுவை அருந்தி மாதுவை கண்டவனாய்... இந்த போதை சுகம் நீங்களும் காண்பீர் என தங்களை கேட்டுக்கொண்டு ஐயா அவர்கள் மதுரையில் எம்மிடம் சொன்ன அவரது நூல்களான ‘’முதுமை ஒரு பரிசு’’ மற்றும் ‘’முதுமை ஒரு தண்டனை’’ இரண்டையும் தேடுகின்றேன் எதிர் வரும் முதுமை எமக்கு பரிசா ? தண்டனையா ?  

தேடலில் தேவகோட்டை கில்லர்ஜி





இனிய நண்பர் திரு. கரந்தையார் அவர்களை மதுரை விழாவில் சந்திக்கும்போது... அன்புடன் கையொப்பமிட்டு கொடுத்த ’’கரந்தை மாமனிதர்கள்’’ என்ற நூல் படித்தேன் படிக்க, படிக்க ஆச்சர்யமும், ஆனந்தமுமாய் இருந்தது. காரணம் இன்றைய மனிதர்கள் பெரும்பாலும் பிறந்த மண்ணை விட்டு அயல் தேசங்களில் வாழ்ந்து கொண்டு அதில் மூழ்கி தனது நாட்டையும், கலாச்சாரங்களை மறப்பதோடு இல்லாமல் தனது சந்ததிகளுக்கும் எதையுமே சொல்லிக்கொடுக்காமல், இனிய மொழியாம் நம் தமிழ் மொழியை கற்றுக்கொடுக்காமல், ஏன் ? சிலர் தனது தாய்நாட்டையே காண்பிக்காதவர்களும் உண்டு (விதிவிலக்கு ஆஸ்திரேலியாவில் குடும்ப சகிதம் இருக்கும் காரைக்குடி எமது இனிய நண்பர் திரு. சொக்கன் சுப்பிரமணியன் அவர்கள்) ஆனால் ? மனிதர் தனது மண்ணின் மணத்தை ஆழ்ந்த மனதுடன் எவ்வளவு நேசித்து வாழ்கிறார் என்பதை ஒவ்வொரு வரியிலும் செதுக்கி இருக்கிறார். அவர் பிறக்கும் முன்பே உள்ள சரித்திரங்களை அவர் எப்படித் தோண்டி எடுத்தார் ? மஹாத்மா காந்தி அவர்களால் இந்தியா சுதந்திரம் பெற்றது அதாவது நான் பிறக்கும் முன்பே இது உலகறிந்த சரித்திரம் ஆனால் ? இவர் சொல்வது தமது சொந்த மண்ணின் உலகறியப்படாத சரித்திரம் அதுவும் 100 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு 1910ல் நடந்தவை இது எப்படி ? இந்தக்கேள்வி எமது மனதை வருடிக்கொண்டே இருந்தது... இல்லை இருக்கிறது... இந்தத் தேடுதலுக்கான இவரின் சிரத்தையை கண்டு அதிசயித்தேன் பொருத்தமான ஐந்து மாமனிதர்தளை தேர்ந்தெடுத்து தனது பிறந்த மண்ணை மணம் விச செய்துள்ளார். எமது மண்ணுக்கு நான் என்ன செய்தேன் ? என்னை நானே கேட்டுக்கொண்டேன். எமது கடைசிகாலம் வரை எமது புத்தக அலமாரியை இந்நூல் அலங்கரிக்கும் அவரை எமது நண்பர் என்று சொல்லிக்கொள்வதில் பெருமைப்படுகிறேன். பலரும் படித்திருக்கலாம் படிக்காதவர்கள் வாங்கிப் படிக்க வேண்டுகிறேன்.

அன்புடன்

தேவகோட்டை கில்லர்ஜி.

தொடரும் எமது நூல் அகத்தில் வருவது....

ஒரு கோப்பை மனிதம்

துளிர் விடும் விதைகள்

சரிதாயணம்

ஆவிப்பா.

காணொளி கேட்பீரே...

மதுரையை கலக்கியது யாரு ?

Just click on the photo to view it in big size.

தமிழ் வாழ அந்த தமிழோடு நாமும் வாழ.

26.10.2014 மதுரை மாநகர் எமது அன்புத் தங்கை தமிழ்ச்செல்வியின் வீடு.

அதிகாலையிலேயே எழுந்து தயாராகினேன் இரண்டு சக்கர வாகனத்தோடு காரணம் இருப்பு கொள்ள முடியவில்லை எமது கழுத்தில் கைக்குழந்தை (புகைப்படக்கருவி) தொங்கி கொண்டிருக்க... நானும், மருமகன் K.விவேக்கும் புறப்பட்டோம் பதிவர் திருவிழாவுக்கு... வைகை ஆற்றுப்பாலத்தை கடக்கவும், வண்டியூர் தெப்பக்குளத்தின் மையத்தில் அமர்ந்திருந்த சிறிய கோவில் வளாகத்தை சுற்றி நின்றிருந்த மரங்கள் தங்களின் கிளையென்ற கைகள் கொண்டு கையசைத்து வருக... கில்லர்ஜி என எம்மை அழைப்பது போன்ற உணர்வு வலதுபுறம் வளைந்தால் கீதா நடன கோபால நாயகி மந்திர் பள்ளி வளாகம் தென்பட வண்டியை விட்டு இறங்கினேன்.

(புகைப்படங்கள் அனைத்தும் அனுமதி பெற்றே வெளியிடப்படுகிறது)

முகவாயிலில் கண்கொள்ளாக்காட்சி ஆம் ! பழுத்தபழம் ஐயா திரு.சீனா அவர்கள் தனது துணைவியாருடன் நின்று கொண்டு ‘’வாங்க கில்லர்ஜி’’ என அன்பொழுக அழைத்தார். ஐயாவை வணங்கி விட்டு கரம் பற்றினேன்.... சற்று நேரத்தில் இரண்டு சக்கர வாகனத்தில் தலைக்கவசத்துடன் ஒருவர் வந்தார்.. கண்களை ஊடுறுவினேன். சட்டென கணித்து ஐயாவிடம் சொல்லி விட்டேன், தலைக்கவசத்தை கழட்டும் முன்னே சொல்லி விட்டீர்களே... ஆம் சுழற்சி நாயகன் திரு.தமிழ்வாசி பிரகாஷ் அவர்கள். 

பசுமை நினைவுகளை புகைப்படக்கலைஞர் K.விவேக் நிழற்படமாக சுட்டுத்தள்ள தொடங்கினார்.

உள்ளே நுழைந்தோம் பிரமாண்டமான பதாகைகள் எம்மையும் வரவேற்றன... சற்று நேரத்தில் மதிப்பிற்குறிய ஐயா திருச்சி திரு.தி.தமிழ் இளங்கோ அவர்கள் தொடந்து... எம்மை கழுத்துவரை கல்லாக்கிய மதுரை மன்னன் பகவான்ஜி (நேற்றிரவே வலைச்சித்தர், பகவான்ஜி, குடந்தையார் அனைவரையும் ஹோட்டல் ராஜேஸ்வரியில் சந்தித்து விட்டேன் என்பது வேறு விசயம், வாத்தியார் திரு.பாலகணேஷ் அவர்கள் மன்னிக்க) 

பிறகு ஐயா திரு.தருமி அவர்களை, தொடந்து ஐயா கவிஞர் திரு.ரமணி அவர்கள், துளசிதளம் திருமதி.கீதா அவர்கள் கணவருடன் வருகை தந்தார், அடுத்து பெங்களூருவிலிருந்து 76 வயது இளைஞர் ஐயா திரு.G.M. பாலசுப்பிரமணியன் அவர்கள், தனது துணைவி மற்றும் மகனுடன் வந்தார். அபுதாபி அண்ணல் கவிஞர் திரு.மகேந்திரன் அவர்கள், திரு.குடந்தையூர் சரவணன், வலைச்சித்தர், திரு.திண்டுக்கல் தனபாலன், திரு.மணவை ஜேம்ஸ் அவர்கள், திரு.டி.என். முரளிதரன் அவர்கள், திரு.கோவை ஆவி அவர்கள், வாத்தியார் திரு.பாலகணேஷ் அவர்கள், 

திடீரென பரபரப்பு சில காலங்களாக நேற்று மாலையில்கூட எமது செவிகளில் செல்களின் வழியே ஒலியலை மூலம் கேட்டுப்பழகிய எமது இனிய நண்பர் திரு.கரந்தையார் அவர்கள் மனைவி, மகளுடன் வருகை தந்தார். முதன் முதலாக ஒளியாக நேரில் கண்டதால் வணங்கி கட்டித்தழுவி வரவேற்றேன். கூடவே சோழ நாட்டில் பௌத்தம் முனைவர் ஐயா திரு. B. ஜம்புலிங்கம் அவர்களின் வரவு.



சிட்டுக்குருவி திரு.விமலன் (தங்களோடு புகைப்படம் எடுக்க முடியவில்லை கடைசிவரை தாங்கள் விலகியே இருந்தீர்கள்) 

தன்னை ஸ்கூல் பையன் என அறிமுகப்படுத்திக் கொண்டு வந்தார் திரு.ஸ்பை உண்மையிலேயே ஸ்கூல் பையன் போலவே இருந்தார். அவரோடு புகைப்படம் எடுக்க முடியவில்லை.

திடீரென மின்னல் போல தோன்றினர் மலர்த்தரு திரு.மது கஸ்தூரி மற்றும் அவரது துணைவியார் மகிழ்நிறை திருமதி.மைதிலி கஸ்தூரி ரெங்கன், புதுக்கோட்டை கலக்கல் மன்னன் திரு.நா.முத்து நிலவனார் அவர்கள், கவிஞி திருமதி.தேன் மதுரத்தமிழ் கிரேஸ் குடும்ப சகிதமாய் வந்து கலக்கினார்கள். தேவகோட்டை பெற்றமகள் புதுக்கோட்டை கவிஞி திருமதி.மு.கீதா அவர்கள், நண்பர் திரு.வலிப்போக்கன் அவர்கள், திரு.நவாஸ் அவர்கள், திரு.மகாசுந்தர் அவர்கள், 

எமக்கு ஆச்சர்யம் என்ன என்றால் அனைவருமே எம்மை அடையாளம் கண்டு வாங்க கில்லர்ஜி என்று சொல்லி விட்டார்கள். சகோதரி மைதிலியின் குழந்தைகள்கூட கில்லர்ஜி அங்கிள் என.... நான்தான் திணறினேன், விழா தமிழ்த்தாய் வாழ்த்துடன் தொடங்கியது. குடந்தையாரின் குறும்பட வெளியீடு மற்றும் நண்பர் திரு.கரந்தையார், கவிஞி திருமதி.தேன்மதுரத்தமிழ் கிரேஸ், கவிஞி திருமதி.மு.கீதா, திரு.பி.ஆர். ஜெயராமன் ஆகியோரின் நூல் வெளியீடு, எழுத்தாளர் திரு. இந்திரா சௌந்தரராஜன் அவர்களின் சிறப்பு பேச்சு, 

நிகழ்ச்சியினை அபுதாபி அண்ணல் கவிஞர் திரு.மகேந்திரன் அவர்கள் அழகாக தொகுத்து வழங்கியதை சற்றுப் பொறாமையுடனே... பார்த்து ரசித்துக்கொண்டு இருந்தேன். 



தமிழ் வாழ அந்தத் தமிழோடு நாமும் வாழ....









பதிவர்கள் மேடையேறி தங்களை சுய அறிமுகம் செய்து கொள்ள அழைக்கப்பட்டார்கள். 

தமிழ் வளர்த்த மதுரையிலே எமது வாழ்வில் முதல்முறையாக மேடையேறினேன். நேரமின்மை காரணமாக ஐந்து நிமிடம் மட்டுமே பேசினேன். 

ஆனால் எமது திட்டப்படி நான் பேச நினைத்த நிறைய விசயங்கள் பேசமுடியவில்லை எமது கனவை அடுத்த விழாவில் புதுக்கோட்டையில் கலக்கல் மன்னன் திரு.நா.முத்து நிலவனார் அவர்கள் நனவாக்குவார்கள் என்று நம்புகிறேன். ஐயா அவர்களுடன் சிறிது நேரமே பேசியதில் ஐயாவும், நானும் .......த்திகத்தில் ஒரு அலசல் அலச முடிந்தது. போதாது, போதாது இன்னும் இருக்கிறதே.... கேள்விக்கணைகள்.... பரவாயில்லை பதிவுகள் மூலம் அவரை சந்திப்போம்.

76 வயது இளைஞர் ஐயா திரு.G.M. பாலசுப்பிரமணியன் அவர்களுடன் பேசிய வார்த்தைகள் எமது வாழ்வின் பொன்னான தருணங்கள். ஐயா கையொப்பமிட்டு எமக்கு கொடுத்த வாழ்வின் விளிம்பில் என்ற தனது நூல் மறக்க முடியாதகும். 

இனிய நண்பர் திரு.கரந்தையார் அவர்களும் கரந்தை மாமனிதர்கள் என்ற தனது நூலை அன்புடன் கையொப்பமிட்டு கொடுத்தார்கள்.

வாத்தியார் மின்னல் வரிகள் திரு.பாலகணேஷ் அவர்கள் தனது சரிதாசணம் என்ற நூலை எமது பதிவை தொடர்கிறேன் என்று சொல்லி கையொப்பமிட்டு கொடுத்தார்கள். 

இனியதோழி கவிஞி திருமதி.மு.கீதா அவர்களும் ஒரு கோப்பை மனிதம் என்ற நூலை பருகச்சொல்லி, கையொப்பமிட்டு கொடுத்தார்கள். 

இனியதோழி கவிஞி திருமதி.தேன் மதுரத்தமிழ் கிரேஸ் அவர்களும் துளிர் விடும் விதைகள் என்ற நூலை கையொப்பமிட்டு கொடுத்தார்கள்.

நண்பர் திரு.கோவை ஆவியும் தனது ஆவிப்பா என்ற நூலை கையொப்பத்துடன் வழங்கினார்.

அனைவருக்கும் நன்றியும் வேண்டுகோளும் இவை அனைத்தையுமே படித்து அதனைக்குறித்து பதிவிடுவேன் அதற்கு கால அவகாசம் தருவீர் தங்களுக்கே தெரியும் எமக்கு தற்போது வேலை நிறைய இருக்கிறது.

(புகைப்படங்கள் அனைத்தும் அனுமதி பெற்றே வெளியிடப்படுகிறது)

நண்பர் திரு.கரந்தையார் அவர்கள் காண இருகண்கள் போதாது என தனது பதிவில் சொன்னதை நானும் உணந்தேன். நண்பர் திரு.கரந்தையார் அவர்களிடம் மட்டுமல்ல, ஐயா முனைவர் திரு.B. ஜம்புலிங்கம் அவர்களிடம் மட்டுமல்ல, ஐயா திரு.தி.தமிழ் இளங்கோ அவர்களிடம் மட்டுமல்ல, தோழர் திரு.மது அவர்களிடம் மட்டுமல்ல, நிறைய எவ்வளவோ பேசுவதற்கு கேள்விக்கணைகளுடன் வந்தேன் எங்கே ? நேரம் கிடைத்தது நேரம் போனதே தெரியவில்லை திடீரென சூரியன் மேற்கே போய்விட்டான், அழைத்தால் மீண்டும் நாளைதான் வருவேன் என மறைந்தே விட்டான்.

விழா ஏற்பாடுகளை பம்பரமாய் சுழன்று வேலை செய்த, ஐயா திரு.சீனா அவர்கள், நண்பர் திரு.திண்டுக்கல் தனபாலன் அவர்கள், திரு.தமிழ்வாசி பிரகாஷ் அவர்கள், நண்பர் திரு.பகவான்ஜி அவர்கள், திரு.தமிழன் கோவிந்தராஜ் அவர்களுக்கு கில்லர்ஜியின் மனமார்ந்த நன்றிகள்.

புதுக்கோட்டை கலக்கல் மன்னன் ஐயா திரு.நா.முத்து நிலவனார் அவர்களுக்கு பணிவான கோரிக்கை. பதிவர் சந்திப்பு என்பது தலைப்பு. சந்தித்தோம் இல்லை என்று சொல்லவில்லை ஆனால் ? ஒருவருக்கொருவர் பேசினோமா ? ஆகவே அடுத்த புதுக்கோட்டை விழாவில் மடை திறந்த வெள்ளம்போல் மனம் திறந்து பேச குறைந்த பட்சமாக மூன்று மணி நேரமாவது இடைவேளை விடவேண்டும் என்பது எமது அவா.

இடையே ஜிகிர்தண்டா வழங்கப்பட்டது.

முடிவில் ஒரு வருத்தமும்கூட இனிய நண்பர் திரு.வே.நடனசபாபதி மற்றும் நண்பர் திரு.துளசிதரன் மற்றும் கீதா அவர்கள் நண்பர் திரு.தளிர் சுரேஷ், திரு.கிங் ராஜ், திரு.அ.பாண்டியன், திரு.ஜெ.பாண்டியன், அவர்கள் வராமல், அவர்களை சந்திக்காமல் போனது மன வருத்தத்தை தந்ததே...

குறிப்பு இதில் பெயர் குறிப்பிடாத பதிவர்கள் தயவு செய்து மன்னிக்க எம்முடன் பேசியவர்களை குறிப்பிட்டு விட்டேன் ஆயினும் ஒருசிலர் எம்மிடம் பேசுவதற்க்கு தயங்கியதை கவனித்தேன் காரணம் அறியேன்.

02.11.2014 தினமலரில்...

Video All Persons

 Video I am on the stage speech.

மதுரையை கலக்கியது யாரு ?

அன்புடன்

தேவகோட்டை கில்லர்ஜி அபுதாபி.

sivappukanneer@gmail.com

(புகைப்படங்கள் அனைத்தும் அனுமதி பெற்றே வெளியிடப்படுகிறது)

 வாழ்க தமிழ். 

07.11.2014