கோடரிவேந்தனும், செந்துரட்டியும் (1)

ருத்ரோத்காரி வருடம் ௵ 1576 சுமார் 400 ஆண்டுகளுக்கும் முன்பு...

பாரத நாட்டின் ஊமையனார் கோட்டை இராமநுசர் குருகுலத்தில் பயிலும் மாணாக்கர்கள் செந்துரட்டியும், கோடரி வேந்தனும் உழுவனூர் நாட்டாமை திருவாளர். மோகனரங்கம் அவர்களின் அரண்மனையின் பின்புறமுள்ள மாட்டுத் தொழுவத்தில் கிடந்த சாணங்களை அள்ளி சிறிதே தூரமுள்ள குப்பை மேட்டில் கொண்டு வந்து கொட்டிக் கொண்டு இருந்தனர் இன்னும் இரண்டு தொழுவங்களை சுத்தம் செய்தால் போதுமானது இவர்களின் தண்டனைகள் முடிவுக்கு வரும்.

கோடரி வேந்தரே... தங்களை சினேகிதராய் பெற்ற பாவத்துக்கு எம்மையும் இப்படி தண்டனைக்குள் உட்படுத்தி விட்டீரே நானென்ன தவறிழைத்தேன் ? உயிர் இழப்புக்கு ஆளாகி விடுவேனோ ? என்று அச்சமாக இருக்கின்றது.

செந்துரட்டி இப்படி எல்லாம் சொல்லல் தவறு பாவத்தின் சம்பளம் மரணம் என்பதை தாங்கள் அறியாதவரா ?  

இது ஏதோ புதிதாக தோன்றிய சித்தாந்தமாக தெரிகின்றதே...

ஆம் மானிடர்கள் இப்பொழுது இப்படித்தான் உரையாடிக் கொள்கின்றார்கள்.

அங்ஙனம் ஆயினும் எம்மையும் இதில் நுழைத்தது தவறில்லையா ?

செந்து தாங்கள் இப்படி பேசுவதுதான் தவறு அவ்வப்பொழுது நமது நட்பை களங்கப்படுத்துகின்றீரே யான் பெற்ற இன்பத்துக்குள் எமது சினேகிதரையும் சிறையிலடைக்க முயன்றது தவறா ?

தவறில்லைதான் கோடரியாரே இருப்பினும் தாங்கள் துன்பத்துக்குள் மட்டுமே எம்மை இணைத்து விடுவதுதான் மனதை காயப்படுத்துகின்றது இன்பத்துக்குள் என்று இணைத்தீர் ?

செந்து எதை வைத்து இப்படி பிரித்து பேசுகின்றீர்கள் ?

நேற்று முன்தினம் நள்ளிரவில் குருகுலத்தின் சமையலறைக்குள் நுழைந்த தாங்கள் மறுநாள் மாணக்கர்களுக்கு வைத்திருந்த அப்பம் இரண்டை எடுத்து வந்து இருட்டின் மறைவில் அமர்ந்து எமக்கு துளியளவுகூட கொடுக்காமல் உண்டு களித்தீர்களே... அது துரோகச் சுவடுகள் இல்லையா ?

இதை தவறாக புரிந்து விட்டீர்கள் சினேகிதரே... தாங்கள் நன்றாக துயில் கொண்டு இருந்தீர்கள் அந்த தருணத்தில் தங்களை தட்டி எழுப்பினால் மற்ற மாணக்கர்கள் விழிந்தெழுந்து குருநாதரிடம் சொல்லி விட்டால் நாம் இருவருக்கும் அல்லவா பிரம்படி கிடைக்கும் ஆகவே தங்களை அழைக்க வில்லை செந்து தாங்கள் இப்படி இயம்புவது எமது மனதுக்கு வேதனையைத் தருகின்றது.

இருப்பினும் மறுநாள் சமையல்காரர் இரண்டு அப்பம் குறைந்ததை கண்டு பிடித்து குருநாதரிடம் இயம்பி மாட்டிக் கொண்ட பிறகு நாம் இருவருமே உண்டதாக தாங்கள் உரைத்ததால்தானே இந்த சாணம் அள்ளும் தண்டனை இது மட்டும் தர்மமா ? அதற்கு அப்பம் களித்து விட்டு பிரம்படி கிடைத்து இருந்தாலும் யாம் விசமித்து இருக்க மாட்டோம்.

விடுங்கள் செந்து அதையே நினைவில் கொள்ளாதீர்கள் மறப்போம் மன்னிப்போம் என்று நமது குருநாதர் போதிப்பது இதற்காகத்தானே.... சரி யாம் இருளின் மறைவில் அப்பம் உண்டது தங்களுக்கு எப்படி.... ?

தாங்கள் நள்ளிரவில் ஒதுங்கும் இடத்தில் பதுங்கி இருளின் மறைவில் ஒரு திண்டின் மேல் அமர்ந்து உண்டு களித்தீர்களே அதன் அருகில்தானே யாம் சலம் கழித்துக் கொண்டு இருந்தோம்.

தங்களை யாம் கண்டிருந்தால் தங்களுக்கும் தந்திருப்போமே.

தாங்கள் கொடுத்திருந்தாலும் யாமும் அதை களித்திருக்க மாட்டோம்.

ஏன் சினேகிதரே.... ?

ஒதுங்கும் இடத்தில் உணவருந்தும் பழக்கம் எமக்கில்லை.

விடுங்கள் செந்து இதைப்பற்றி எல்லாம் நாம் விரிவாக விவரிப்பது நமது நட்பில் விரிசலைத் தரும்.

நல்லது எல்லா தொழுவங்களும் சுத்தமாகி விட்டது வாருங்கள் நாம் கணக்குப் பிள்ளையிடம் இயம்பி விட்டு குருகுலம் திரும்புவோம்.

சரி

இருவரும் அரண்மனையின் முன்புறம் வர முன் வராண்டாவின் முகப்பில் நாட்டாமை மோகனரங்கம் வெள்ளி மீசையை முறுக்கிக்கொண்டு நாற்காலியில் அமர்ந்திருந்தார் பக்கத்தில் இடுப்பில் துண்டு கட்டிக்கொண்டு கணக்குப்பிள்ளை கணபதியாபிள்ளை.

ஐயன்மீர் எல்லாத் தொழுவங்களையும் சுத்தப்படுத்தி விட்டோம் நாங்கள் விடை பெறட்டுமா ?

நாட்டாமை கணைத்து விட்டு சிறார்களே... குருகுலத்தில் அடுத்து எப்பொழுது தவறிழைப்பீர்கள் ?

இல்லை ஐயன்மீர் இனிமேல் தவறிழைக்க மாட்டோம்.

தினம் அவ்வண்ணமே தவறிழையுங்கள் அப்பொழுதுதானே... எங்கள் தொழுவங்கள் இலவசமாக சுத்தமாகும் கெக் கெக் கெக் கே... 
எனச் சிரித்தார். (அன்று வடமொழிச் சொற்கள் தோன்றாத காலம்)

கூடவே கணக்குப்பிள்ளையும் கெக் கெக் கெக் கே... எனச் சிரித்தார்.

நல்லது கணக்குப் பிள்ளையாரே.. சிறார்களுக்கு ஏதும் உணவுப் பண்டங்கள் கொடுத்து விடுங்கள்

உத்தரவு இதோ....

உள்ளே சென்றவர் சிறிது நாழிகையில் இரண்டு துணி முடிச்சுகளுடன் வந்து ஆளுக்கு ஒன்று கொடுக்க, நாட்டாமை ஐயாவை வணங்கி விட்டு கோடரி வேந்தனும், செந்துரட்டியும் குருகுலத்தை நோக்கி நடந்தார்கள்.

கோடரியாரே நமது குருநாதர் எதற்காக ? நாட்டாமை மோகனரங்கத்தாரின் அரண்மனைக்கு செல்ல பணித்தார் ?

செந்து குருநாதர் சாதாரணப்பட்டவரா ? நாட்டாமை செல்வந்தர் அவரிமிருந்து பல சலுகைகள் பெறத்தான் இப்படி நம்மை தண்டனை என்ற பெயரில் அவரின் அரண்மனைக்கு அனுப்பி வைக்கின்றார்.

கோடரி அப்படி சொல்லல் பாவம் நமது குருநாதர் அல்லவா !

நல்லது செந்து துணி முடிச்சில் என்ன இருக்கிறது என்று பார்ப்போம் ?

இருவரும் சாலையில் இருந்த புளிய மரத்தடி நிழலில் அமர்ந்து துணி முடிச்சை அவிழ்த்து நோக்க உள்ளே அவலும், பத்து சீடை உருண்டையும் இருந்தது சிறிது உண்டு சுவை கண்டனர்.

நல்லது கோடரியாரே அவல் நல்ல மதுரமிட்டு சுவையுடன் செய்திருக்கின்றார்கள்.

ஆமாம் கடந்த திங்களில் எமது அன்னையார் தேவராய கோட்டத்திலிருந்து கொடுத்தனுப்பிய அவலின் சுவையைப் போன்றே இருக்கின்றது.

அப்படியா எப்பொழுது வந்தது எமக்கு தரவே இல்லையே... கோடரி ?

தங்களுக்கும் தந்தேனே மறந்து விட்டீர்கள் என்று நினைக்கிறேன்.

இல்லை கோடரியாரே நாமிருவரும் எப்பொழுதும் இணைந்தே இருக்கின்றோம் தாங்கள் அவல் களித்து யாம் கண்டதுமில்லை.

அப்படியா ? அடுத்த முறை நிச்சயமாக தங்களுக்கும் தருவேன் செந்து.

தாங்கள்தான் நள்ளிரவில் உண்பவராயிற்றே யாம் துயில் கொண்ட பிறகு களித்திருப்பீர்கள்.

விடுங்கள் செந்து இதையெல்லாம் பெரிது படுத்துதல் நன்றல்லவே !

நல்லது கோடரியாரே நாம் சுவை கண்டது போதும் குருகுலத்தில் நமது மற்ற மாணாக்கர்களுக்கும் கொடுக்க வேண்டும் எடுத்து வைப்போம்.

மற்ற மாணக்கர்களுக்கு எதற்காக கொடுக்க வேண்டும் ? நாம்தானே மாட்டுத் தொழுவங்களை சுத்தமாக்கினோம்.

கோடரி இதை நாம் கூலியாக நினைத்தல் தவறாகும், நமக்கு கிடைத்ததை பகிர்ந்து களிப்பதே சாலச்சிறந்தது நடக்கத் தொடங்குவோம் இன்னும் பதினாறு மைல்கள் கடக்க வேண்டும்.

சினேகிதரே தஞ்சம் புகுந்தோர் பட்டணத்தில் ஒரு அழகியை காதல் கொண்டதாக இயம்பினீர்களே பிறகு அந்தக்காதல் யாரோவொரு கயவரால் துண்டித்துப் போனதாகவும் முன்பு ஓர் முறை உரைத்த ஞாபகம் அதனைப்பற்றி விரிவாக இயம்புங்களேன் அப்பொழுதுதான் நடப்பதற்கு சுலபமாக இருக்கும்.

கோடரியாரே எமது காதல் கண்மணி செங்கமலத்தைப்பற்றி எமது நெருங்கிய சினேகிதரான தங்களிடம் இயம்புவதில் தயக்கமில்லை எமக்கு ஆனால் நாளையே விடயங்களை சுவடியில் எழுதி குருகுலத்தின் தகவல் பலகையில் தொங்க விட்டு விடுவீர்களோ ? என்ற அச்சம் மேலோங்குகின்றது.

செந்து அதோ கடந்து செல்கின்றாரே ஒரு வழிப்போக்கர் அவரின் சிரத்தில் அடித்து சத்தியம் யாம் ஒருபோதும் அப்படிச் செய்ய மாட்டோம்.

கோடரியாரே... தங்களது சிரத்தில் சத்தியம் செய்யாமல் யாரோவொரு வழிப்போக்கரின் மீது சத்தியம் செய்வது பாவமில்லையா ? தாங்கள் பல தருணங்களில் சத்தியம் எமக்கு சர்க்கரைப் பொங்கல் என்று பலமுறை எம்மிடம் உரைத்திருக்கின்றீர்களே...

சினேகிதரே அந்த வழிப்போக்கரிடம் எமக்கு நட்பு இல்லை என்றுதானே ஐயம் கொண்டீர்கள் இதோ தாங்கள் எமது உயிர் சினேகிதரல்லவா ! தங்களின் சிரத்தில் சத்தியம் செய்தேன் எனில் ஐயம் தீருமா ?

வேண்டாம் கோடரியாரே யாம் தங்களிடம் எமது காதல் கதையை இயம்புகின்றோம்.

நல்லது செந்து உரையுங்கள்.

தொடரும்...

இந்தப்பதிவு உருவான காரணக் கதையை படிக்க இதோ

என்னை F m E சொடுக்க.