பழனியாண்டி

இப்பதிவின் தொடர்பான முந்தைய பதிவுகளை படிக்க கீழே சொடுக்குக...

மனிதமூளை

ஆச்சாரி

சுலைமாணி

தன்வினை

என் இனிய இந்தியா 1983 மே மாதம் அப்பொழுது எனது அகவை பதினைந்து பழனி முருகன் கோவிலில் எல்லோரும் வணங்குகின்றார்களே என்று நானும் வரிசையில் போய் கருவறையருகில் நிற்கிறேன் யாரையும் கை கூப்பி வணங்க விடாத அர்ச்சகர்கள் தள்ளிக்கொண்டே இருக்கின்றார்கள் இல்லாவிட்டால் யார்தான் இடத்தை காலி செய்வார்கள் நிற்க அதற்குத்தக பலன் என்று நிற்பார்களே...

எல்லோரும் வணங்க வேண்டும் என்றால் இதுவே அறவழி வேறில்லை என்பது எனது அறிவுக்கு அன்றே பட்டது இருப்பினும் நான் அர்ச்சகர் மீது கோபப்பட்டதற்கு காரணம் எனக்கு நான்கு நபர்களுக்கு முன்னால் நின்றவர் இரண்டு ரூபாயை எடுத்து அர்ச்சகரிடம் நீட்டினார், ஒரு நிமிடத்தில் மீண்டும்... மீண்டும்... மீண்டும் எல்லா பக்தர்களும் வெளியேறிக் கொண்டு இருக்க, அவர் மட்டும் அதே இடத்தில் நின்று பழனி ஆண்டியை பார்க்க, அர்ச்சகர் அவரை போண்டியாக்கி கொண்டு இருந்தார். நான் பணம் பட்டுவாடா முறையை காணவேண்டி பின்னோக்கி கொண்டிருந்தேன் இன்றைய காலகட்டமாக இருந்தால் எனது பென் கேமராவில் சுட்டு வந்திருப்பேன். நான் அருகில் போனதும் அர்ச்சகர் என்னைத் தள்ள...

நானும் பணம் கொடுத்தால் நிற்கலாமா ?

அவர் என்னை முறைக்க....

உங்களுக்கு கடவுள் பயமே இல்லையா ?

அர்ச்சகர் என்னை வெளியே தள்ள கடமை தவறாத போலீஸ்காரர் ஒருவர்...

இந்த வயசுல என்ன திமிறா பேசுறே ?

நான் நியாயத்தைதானே கேட்டேன் ?

யாருடா நீ ?

உடன் வெளியே நின்றிருந்த சுற்றுலா அமைப்பாளர் தேவகோட்டை அரு. கணபதி ஐயா அவர்கள் தற்போது அமரராகி விட்டார்

ஸார் தெரியாமல் பேசிட்டான் மன்னிச்சுகங்க....

அழைத்து வந்து விட்டார்.

ஏப்பா சாமி கும்பிட வந்தால் அதைச் செய்யாமல் பிரச்சனை பண்ணிக்கிட்டு இருக்கே இனி எப்போ சாமி கும்பிட்டு கிளம்புறது ?

நான் சாமி கும்பிட மாட்டேன்

ஏன் ?

நியாயமில்லாத இந்த சாமியை கும்பிட மாட்டேன்.

தம்பி மனுஷன்தான் தப்பு செய்வான் அதுக்காக கடவுளை குறை சொல்லக் கூடாது சரி நீ கீழே போயி சாமான் வாங்கிட்டு பஸ்ஸுல உட்காரு...

நான் பக்கத்தில் இருந்த குட்டிச்சுவற்றில் உட்கார்ந்து கொண்டு வானத்தை நோக்கி யோசிக்க ஆரம்பித்தேன். தெய்வம் இருக்கா ? இல்லையா ? அப்படினா தாத்தா தேவரின் தெய்வம் சினிமாவில் வந்தது மாதிரி, பெரியப்பா விட்டலாச்சார்யா சினிமாவில் வந்தது மாதிரி, காரைக்குடி மாமா இராம.நாராயணன் சினிமாவில் வந்தது மாதிரி நடக்கவில்லையே ஏன் ? ஆகமொத்தம் நான் பழனி ஆண்டியை கடைசிவரை காணவேயில்லை. அந்தக் கோபத்தின் விளைவு என்னை ஆத்திகத்திலும், நாத்திகத்திலும் சேர்க்கப்படாத விசித்திகனாக மாற்றி மனசாட்சியே இறைவன் என்ற உயர்ந்த கொள்கையை வளர்த்தது. இறைவன் தூரிலும் இருப்பான், துரும்பிலும் இருப்பான் என்பது உண்மையானால் ? எனது மனசாட்சியிலும் இருப்பது உண்மையே...

முற்றும்

Chivas Regal சிவசம்போ-

சினிமாக்காரவுங்க பூராம் அதிரா மாதிரி ஜொந்தக்காரவுங்களோ ?