பூசேரி, பூசாரி பூவலிங்கம்

 

அந்த பூசேரி கிராமத்தின் ஐயனார் கோயிலின் வளாகத்தில் மரத்தடியில் கிடா ஒன்று கயிற்றில் கட்டப்பட்டு இருந்தது, கீழே இலை தழைகளும் கிடந்தது நேற்றிரவே போட்டு இருந்தது. கொஞ்சமும் குறையவில்லை அதாவது கிடா உண்ணவில்லை என்பது தெரிந்தது. அந்த மரத்தடிக்கு அன்றைய விழா நாயகன் செஞ்சடை நாதீஸ்வரன் அருகில் வந்தான். அவன் அகவை ஐந்தை தொட்டு இருந்தான். இனிதான் முடி இறக்கி, குளித்து புத்தாடை அணிந்து காதை துளைக்க வேண்டும். இதற்காகவே வந்து இருந்தார். சுற்று வட்டார பதினெட்டுபட்டி கிராமங்களுக்கும் சொந்தக்காரர் முத்து மரையான் ஆச்சாரி.
 
கிடா சோகமே உருவாக இருப்பதை கவனித்த செஞ்சடை அருகில் சென்று வாஞ்சையோடு தடவிக் கொடுத்து கேட்டான்.
கிடாவே நாங்கள் எல்லாம் எவ்வளவு மகிழ்ச்சியாக இருக்கின்றோம், இதோ எனது காது துளைக்கப்படும் என்று தெரிந்தும்கூட நானும் எவ்வளவு மகிழ்ச்சியாக இருக்கிறேன், ஆனால் நீ ஏன் உண்ணாமல் இருக்கிறாய் ?  
 
உனக்கென்ன... காதுல சின்ன ஓட்டை அதையும் நீ கத்துவது தெரியாமல் இருக்க, வாயில வாழைப்பழத்தை தினிச்சு வப்பாங்கே... எனக்கு அப்படியா ? அதோ பூசேரி பூசாரி பூவலிங்கத்தை பார்த்தாலே அடி வயித்தை கலக்குது... ஆளும் கிடா மீசையும் ஹூம். மைண்ட் வாய்ஸில் நினைத்த கிடா வேண்டாம் பாவம் சின்னப் பையன் நமக்கு தினம் உணவு கொடுத்தவன், அவன் வருந்தக்கூடாது. சந்தோஷமாக இருக்கட்டும்.
 
எந்நன்றி கொன்றார்க்கும் உய்வுண்டாம் உய்வில்லை செய்ந்நன்றி கொன்ற மகற்கு’’ நம்ம திண்டுக்கல் தனபாலன் ஜி-யின் தாத்தா சொல்லி இருக்காரு... நம் விதி இப்படியாச்சு. ‘’என் விதி அப்போதே தெரிந்திருந்தாலே கர்ப்பத்தில் நானே கரைந்திருப்பேனே’’ சிந்து பைரவியில் சித்ரா பாடியது நினைவை மீட்டிட ஒன்றும் பேசாமல் செஞ்சடையை நுகர்ந்து பார்த்தது.
 
அவ்வழியே வந்த செஞ்சடையின் தாய்மாமன் மொந்திக்காலன்...
என்ன மாப்ளே கிடாக்கிட்டே என்ன செஞ்சுக்கிட்டு இருக்கீங்க ?
இல்லை மாமா கிடா பாவம் எதுவுமே சாப்புடலை.
அதனால என்ன மாப்ளே... இன்னும் கொஞ்ச நேரத்துல நாம கிடாய சாப்புட்ருவோம், நீங்க போயி கோயில்ல உட்காருங்க, மாமா இதோ வெளியில போயிட்டு வந்துறேன்.

கிடா நினைத்தது மூதேவி நீ எங்கே போவேனு எனக்கு தெரியாதா ? சிக்கல் டாஸ்மாக் கடைக்கு போவே... கோயிலுக்கு வந்தும் திருந்த மாட்டீங்கடா, நீங்களாடா எங்க வலியை உணர்ந்து திருந்தப் போறீங்க ?
 
செஞ்சடை வேப்பங் கொலையை எடுத்து கிடாவுக்கு ஊட்ட... அது முகத்தை திருப்பிக் கொண்டு இருந்தது. கடைக்கு போய் விட்டு திரும்பி வந்த தாய்மாமன் மொந்திக்காலன்.
என்ன மாப்ளே இங்கேயே நிற்கிறீங்க ?
மாமா பாவம் கிடா இதை வெட்ட வேண்டாம்னு அப்பாக்கிட்ட சொல்லுங்க.
மாப்ளே அப்படி எல்லாம் பேசக்கூடாது தெய்வக்குத்தம் ஆயிடும், ஐயனாருக்கு வெட்டணும் இல்லைனா... அவரு கோவிச்சுக்கிருவாரு...
 
ஹூம் விளங்காப்பயல்களா.. இந்தக் குழந்தைக்கு இருக்கிற அறிவுகூட இந்த எருமைகளுக்கு இல்லை. ஐயனாரு என்னைக்குடா பசிக்கு கிடா கேட்டாரு ? அவரு பேரைச் சொல்லி வெட்டிப்புட்டு நீங்க என்ன மசுத்துக்கு திங்கிறீங்க ? படைச்சு வச்சுட்டு போய்த் தொலைய வேண்டியதுதானே... மூதேவி கோயிலுக்கு வரும்போதுகூட டாஸ்மாக் போயிட்டு வருது எனக்கே நாத்தம் குடலை பிறட்டுது. இவங்கே நேர்த்திக்கடன்னு சொல்லிப்புட்டு நம்மளைப் போட்டு வெட்டுறாங்கே... காலம் பூராம் கோயில்லயே வேலை செய்யிற ஐயர்கள் எங்களை வெட்டுறது இல்லையே... இப்படியா ? அவங்களும் காது குத்ததானே செய்யிறாங்க... ஐயர்கள்ட்ட, ஐயனாரு கிடா கேட்க மாட்டாரா ? அந்த வகையில் நம்ம பொம்மனாட்டிகள் தப்பிச்சு போயிருச்சுங்க... ஐயனாரு ஆடு கேட்க மாட்டாராம், கிடாதான் கேட்டாராம் சரி அவளுகளாவது தப்பிச்சு போயி விதவையாக வாழட்டும்னு பார்த்தால் நம்ம, திப்பு சுல்த்தான் பாய் வகையறாக்கள் சும்மா இருக்குறாங்களா ? கசாப்பு கடையை போட்டு நம்ம பொம்மனாட்டிகளை விளாவிப்புடுறாங்க... ஹூம் காலவினையடி கருமாரி. கிடா நீண்ட......... பெருமூச்சு ஒன்றை பதிவு செய்தது.
 
சரி வாங்க மாப்ளே போவோம்.
மொந்திக்காலன், மருமகன் செஞ்சடையின் கையை பிடித்து அழைத்துக் கொண்டு போனான். மச்சானை அதாவது செஞ்சடையின் அப்பா சாவக்கட்டி சாம்பமுத்தனைத் தேடி.... அந்தக்கிடா பூசேரி பூசாரி பூவலிங்கத்தின் கையிலிருந்த நீண்ட அருவாளையே... பார்த்துக் கொண்டு நின்றது.
 
கில்லர்ஜி தேவகோட்டை

 

Chivas Regal சிவசம்போ-
நமக்கு பத்திரிக்கை வந்திருந்தால் போகலாம்...?
 
சிவாதாமஸ்அலி-
ஆடு மனுசனை, எருமை-னு சொல்லுதே... ம்...ம்... பாவம் அதையும் மனுஷன் வாழ விட்டால்தானே...

Share this post with your FRIENDS…