என் நினைவுக்கூண்டு (3)

இதன் பின்னணிகளை அறிவதற்கு கீழே சொடுக்கலாம்...

விண்ணிலிருந்து வீழ்ந்த நட்சத்திரம் விண்ணிலே !

கண்மணிக்கு கண்ணீரஞ்சலி

முதலாம் கூண்டு

இரண்டாம் கூண்டு

தவறு செய்து விட்டேன் உன்னை இங்கு கொண்டு வந்தது என் தவறு வனிதா உனது உயிர் பிரிந்த நேரம் நள்ளிரவு 2:30 am

அவர்களிடம் போராடி அதிகாலையில் உன்னை ஸ்டெச்சரில் வைத்து கொண்டு வந்த காட்சி இருக்கின்றதே... இன்னும் எனது விழிகளை விட்டு நீங்கவில்லை. வீட்டில் வளர்த்த நாய்களைக்கூட சற்று மரியாதையாக நடத்துவார்கள். உன்னை மட்டுமல்ல சுமார் இருபது நபர்களாவது இருக்கும் நேற்று இரவு முழுவதும் எங்களுடன் காத்துக்கிடந்த கூட்டம் உயிருடன் அனுப்பிய உறவுகளை உடல்களாக பெறுவதற்குத்தானா ? பிணக்கிடங்கு அருகில் காத்துக்கிடந்தோம் உன்னை கோவையில் அடக்கம் செய்ய எனக்கு விருப்பமில்லை இங்கு யார் இருக்கிறார்கள் ? நீ பிறந்து, வாழ்ந்த தேவகோட்டை மண்ணுக்கே உன்னை கொண்டு செல்ல விருப்பம் மேலும் அந்த வீட்டில் உன்னை கொண்டு சென்று ஒரு இரவாவது உறங்க வைக்க(?)வேண்டும் என்பது எனது அவா. காரணம் நாளை நானும் எங்கு இறப்பினும் தேவகோட்டையில்தான் அடங்குவேன்.

நீ சற்றே நேரத்தில் சிறிய குழந்தைபோல சுறுங்கி விட்டாயே உயிர் பிரிந்து விட்டால் இப்படித்தானா ? அல்லது நான் நெருக்கத்தின் காரணமாய் முதன்முதலாக காண்பதால் எனக்கு இப்படி தோன்றுகிறதா ? உன்னை வெள்ளைத்துணியில் சுருட்டி தருவதற்கு இவ்வளவு பணமா ? எந்த இடத்தில் இப்படியெல்லாம் கேட்பது என்ற வரைமுறை கிடையாதா ? தினம் பிணமும், அழுகையும், மரணஓலமும் கேட்பவர்களுக்கு மனிதநேயம் இருக்குமா ?

நண்பர் திரு. நெல்லைத்தமிழன் அவர்கள் சொல்வதுபோல். //இவர்களுக்கு எத்தனையோ உயிர்களில் ஒன்று நமக்குத்தான் நீ ஒன்றே ஒன்று// இது உண்மைதான். உடன் கிளம்ப மருத்துவமனை ஆம்புலன்ஸ் தரவில்லை இலவசமாம் ஓட்டுனருக்கு பணம் கொடுக்ககூடாதாம் எழுதிப்போட்டு இருக்கின்றார்கள் அவர் கேட்பது ஆம்புலன்ஸின் வாடகையை அப்படியே கேட்பார் போலயே... தனியாக ஆம்புலன்ஸ் வேண்டுமெனில் பத்துமணி ஆகும் உடன் கிளம்ப வேண்டுமெனில் போகும் வழியில் பொள்ளாச்சி அருகே ஒருவரை இறக்கி விட்டு பிறகு அப்படியே போகலாம் என்பதை பெரிதாக கருதாமல் ஏற்று முன்புறம் ஓட்டுனருடன் சகோதரரும், அம்மாவும் இருக்க பின்புறம் உன்னுடன் நான் ப்ரீஜருக்குள் நீ பின்புற சக்கரத்தின் தூக்கலான சற்றே சறுக்கலான இடத்தில் நான் உட்காரக்கூட இடமில்லாமல் தேவகோட்டை புறப்பாடு நேரம் காலை ஐந்துமணி பொள்ளாச்சியோரம் ஏதேதோ கரடுமுரடான பாதையில் பயணம் மொத்தமும் குலுக்கல் திடீரென ஒரு இடத்தில் குலுங்கியதில் எனது மடியில் வந்து விழுந்தது ஒரு முகம் அதுவும் கோரமான மிகவும் மோசமான வாடையுடன் நெடுநாட்களாக ஐஸியூவில் கிடந்தவரின் பிரேதம் அந்த அரையிருட்டில் பார்த்ததும் ஒரு கணம் திகிலடித்து உறைந்தே விட்டேன்.

சட்டென சுதாரித்து சடச்சடவென்று சைடில் தட்டி ஓட்டுனரிடம் சொன்னேன் வண்டியை நிறுத்துங்க.... ஏன் ? இங்கே... இங்கே ஏதோ பாடி கெடக்குங்க... அப்படியே தள்ளி விட்டு உட்காருங்க... வண்டி நிற்காமல் தொடர்ந்து குலுக்கலோடு போய்க்கொண்டே இருந்தது... வாடை தாங்க முடியவில்லை ஸ்டெர்ச்சரை விட்டு தலை கீழே விழுந்த பாடியை தலையை அழுத்தி தள்ளினேன் குலுக்கலில் தலை சடக்கென்று ஒடிந்ததுபோல் உணர்ந்தேன் இருப்பினும் அழுத்தி தள்ளினேன் பிறகுதான் அந்த அரையிருட்டில் கவனித்தேன் அதனுள் இன்னொரு பாடியும் ஒரு துணியை போட்டுகூட மூடாமல் ஏதோ கலவரத்தில் இறந்து கிடந்த சடலம்போல எனது பக்கத்தில் இருந்ததை வாழ்வில் அந்த நொடி என்னை எதிரியாக நினைப்பவர்களுக்கும் வரக்கூடாது வனிதா உனக்காக நான் எவ்வளவோ பணம் செலவு செய்து இருக்கலாம் அதெல்லாம் ஒரு விடயமே இல்லை ஆனால் இந்த நொடியில் உனக்காக நான் பட்டகஷ்டம் இருக்கின்றதே.... ஆம்புலன்ஸின் முன்புறம் ஒரு கார் வழி நடத்தி சென்று கொண்டு இருந்தது இந்த சடலத்தின் உடமைக்குறியவர்கள் என்று அறிந்தேன். பிறகு கையை பார்த்தால் பிசுபிசுவென்று ஏதோ பசை போலிருந்தது துடைப்பதற்கு வழியில்லாமல் அந்த கிராமம் வரும்வரை பொறுமையாக இருந்தேன் அதன் பிறகு அக்குக்கிராமம் செல்லும் பொழுது விடிந்து விட்டது உடன் சட்டென கீழே இறங்கி மண்வெளியில் கையை தேய்த்து விட்டு கை கழுவுவதற்கு கிராம மக்களிடம் தண்ணீர் கேட்டால் யாரும் கொடுக்கும் நிலையில் இல்லை அப்பொழுதுதான் அந்த சடலத்தின் முகத்தை கவனித்தேன் இத்தனை கோரமான முகமா ? இந்த முகம்தான் அதிகாலை நம் மடியில் விழுந்ததா ?

வனிதா நல்ல மனதுடன் வாழ்ந்து இறந்தவர்கள் தெய்வமாகி விடுவார்கள் என்று கேள்விப்பட்டு இருக்கிறேன் அப்படியென்றால் யாருக்குமே தீங்கு நினைக்காத நீ நிச்சயமாக தெய்வமாகி இருப்பாய் என்று நம்புகிறேன் ஆகவே எனது சந்ததிகளுக்கு துணையாய் இருப்பாய் என்றும் நம்புகிறேன். மதியம் மதுரை இராஜாஜி மருத்துவமனை வந்தது ஆம்புலன்ஸ் அங்கு மற்றொரு ஆம்புலன்ஸில் உன்னை மாற்றும் பொழுது எனது விழிகளில் நீர் வற்றி விட்டது. மாலை நான்கு மணியளவில் தேவகோட்டை நமது வீட்டுக்கு நீ வாழ்ந்த வீட்டில் உன்னை கொண்டு வந்து இரவு முழுவதும் உறங்க வைத்ததில் அந்நிலையிலும் எனது மனதில் சிறிய நிறைவு ஏற்பட்டது.

கூண்டுகள் சுழலும்...