கோடரிவேந்தனும், செந்துரட்டியும் (2)

இப்பதிவின் தொடக்கத்தை படிக்க கீழே சுட்டியை சொடுக்குக...

அகோசெ

செங்கமலம் அழகி அவள் எமது தூரத்து உறவுக்காரியாயினும் எமது இல்லத்தின் எதிர்புற இல்லத்துக்காரி யாம் தினமும் கோயில் திடலில் சடுகுடு விளையாடி வந்ததும் அந்தி வேளைகளில் நாங்களிருவரும் இல்லத்தின் முன்பே பாண்டி விளையாடுவோம் அவள் பட்டுப்பாவாடை சட்டையில் ஒரு காலை உயர்த்திக் கொண்டு வெள்ளிக் கொலுசு சலசலக்க அவள் பாண்டி விளையாடும் அழகே அழகு அவளின் அன்னையார் தினமும் அவளுக்கு முருக்கு, அதிரசம், தேன்குழல், சீடை, எள்ளுருண்டை இப்படி திண்பண்டங்கள் செய்து கொடுப்பார் நல்ல சுவையாகவும் இருக்கும்.

செந்து அவை சுவையாக இருக்கும் என்பது தங்களுக்கு எப்படித் தெரியும் ?  

அவள் ஓர் தினம்கூட எமக்குத் தராமல் அவள் மட்டும் தின்பதில்லை.

ச்சே தேவராய கோட்டத்தில் எமது இல்லத்துக்கு எதிர்த்த இல்லத்திலும் ஒருத்தி இருக்கின்றாள் சண்டாளி ஓர் முறைகூட எமக்கு தந்ததில்லை.

தாங்கள் ஏதும் அப்பெண்டிருக்கு கொடுத்து இருக்கின்றீர்களா ?

எனது அன்னையார் எமக்கு கொடுப்பதே ஓர் தினத்துக்கு இருபது அதிரசங்கள் மட்டுமே இதில் எப்படி பிறருக்கு கொடுப்பது ?   

தாங்கள் யாருக்கும் எதையும் கொடுக்காமல் பிறரிடமிருந்து எதிர் பார்ப்பது தவறில்லையா ? நமது சான்றோர்கள் இதற்குத்தான் முன்கை நீண்டால் முழங்கை நீளும் என்றுரைத்தார்கள்.

யாம் பொருள் கண்டது வேறு சினேகிதரே...

எப்படி ?

முன் கையை நீட்டினால் அவனது முழங்கையை ஒடிக்க வேண்டுமென்று இப்படித்தான் தேவராய கோட்டத்தில் யாம் பலமுறை பலரின் முழங்கைகளை ஒடித்திருக்கின்றோம்.

ஆகவே தங்களின் தந்தையார் செல்வந்தராக இருந்தும் சகோதரர், சகோதரிகளை எல்லாம் இல்லத்தில் வைத்திருக்கும் தங்களது பெற்றோர் தங்களை மட்டும் திருத்துவதற்கு ஊமையனார் கோட்டையில் இருக்கும் இராமநுசர் குருகுலத்தில் சேர்த்து இருக்கின்றனர்.

அதை விட்டுத்தள்ளுங்கள் செந்து அப்படியானால் தங்களது காதலில் முறிவு ஏற்பட்டதெப்படி ?

சற்றும் முன் ஓர் கயவர் என்று இயம்பினீர்களே அவர்தான் காரணம்.

நல்லது தொடந்துரையுங்கள் அந்தக் கயவனைப் பற்றியும்....

எங்களின் வீட்டிற்கு வரும் செங்கமலம் எமது அன்னையார் செய்யும் வெண்ணை ரொட்டி, லொதலு, காசுக்கட்டி, கொழுக்கட்டை திண்பண்டங்களை உரிமையுடன் எடுத்துச் செல்வாள் இதில் யாமும் தனியாக பரிமாறிக் கொள்வதுண்டு அவள் எம் மீது அளவிள்ள அன்பு செலுத்தினாள் திடீரென்று ஒரு தினம் அவளைக்காண முடியவில்லை யாரிடம் வினாவினாலும் விசமமாய் சிரித்துக் கொண்டே விடையளிக்காமல் சென்றார்கள் எமக்கு அவளைக் காணாமல் மனம் ஒரு நிலைப்பாட்டில் இல்லை வேறு வழியறியாது அவளது இல்லத்துக்குள் நுழையும் தருவாயில் அவளது பாட்டி டேய் செந்துரட்டி எங்கு போகின்றாய் ? என்று வினவ யாம் செங்கமலத்தை காணச் செல்கிறேன் பாட்டி பாண்டி விளையாட என்றேன்.

பார்த்தீர்களா... செந்து ?

இல்லை கோடரியாரே பாட்டி செங்கமலத்தை பார்க்க கூடாது என்று உள்ளே விடாமல் தடுத்து விட்டாரே...

பக்கத்தில் கிடக்கும் உலக்கையை எடுத்து பாட்டியை ஒரே போடாக போட்டு விட்டு உள்ளே நுழைந்திருக்கலாமே செந்து.

இது தவறில்லையா ? பாட்டி நமக்கு முன்னோர்கள் அவர்கள் தடுத்திருப்பதும் ஏதோ நல்ல காரணத்திற்காகத்தான் இருக்கும் என்று திரும்பி விட்டேன்.

என்ன செந்து வேதாந்தம் உரைக்கின்றீர்கள் ? நான் பலமுறை எனது அப்பத்தாவை உலக்கையில் அடித்து மண்டையை பிளந்து இருக்கின்றேன்.

அப்படியா ? அதற்கு உங்களது தந்தையார் ஒன்றும் கேட்க மாட்டார்களா ?

நல்ல வினா கேட்டீர்கள் செந்து ? வேப்பமரத்தில் எம்மை தலைகீழாக தொங்க விட்டு சவுக்கடியால் விளாசி விடுவார்.

அய்யோ கேட்கவே அச்சமாக இருக்கின்றதே எப்படித் தாங்கினீர்கள் ?  

யாம் மண்டையை உடைத்ததும் அடுத்து இதுதான் நடக்கும் என்பதை அறிந்தவன்தானே துரிதமாக இல்லத்திலிருக்கும் வேப்பங்காய் எண்ணையை எடுத்துக் கொண்டு கண்மாய்க்குள் ஓடி கத்தாழைச்சாறு பிழிந்து இரண்டையும் உடம்பில் தடவி விட்டு உலுவங்காய் ௪ பறித்து தின்று விட்டு இல்லம் வரும் போது எமது தந்தையார் கயிற்றுடனும், சவுக்குடனும் நிற்பார் கூடி நிற்பவர்கள் என்னை சுற்றி வளைத்து வேப்பமரத்தில் தொங்க விடுவார்கள் சவுக்கடி தொடங்கி விடும்.

அப்படியானால்... தங்களுக்கு வேதனிக்காதா ?

வேதனை தரக்கூடாது என்பதற்காகத்தானே இத்தனை முன்னேற்பாடுகள் நல்லது செந்து தங்களது விடயங்களை உரையுங்கள்.

பிறகு எமது அன்னையாரிடம் சென்று இயம்பினேன் செங்கமலம் எதற்காக ? இல்லத்தை விட்டு வெளியில் வருவதில்லையென... அதற்கு அன்னையார் நீர் சிறார் உமக்கு அதெல்லாம் அறிய வேண்டாம் என்று நகைத்து விட்டு சென்றார்கள் எமக்கு ஒன்றும் புரியவில்லை.

ஒருக்கால் செங்கமலத்திற்கு அம்மை போட்டு இருக்குமோ ?

இப்படி அவசரப்பட்டு ஏதும் வினவாதீர்கள் கோடரியாரே யாம்தான் உரைத்து வருகின்றோமே...

நல்லது செந்து உரையுங்கள்.

அதன் பிறகு எமது இல்லத்துக்கு அடுத்த பெரிய தந்தையாரின் இல்லத்தில் சகோதரரின் மனைவியார் எமக்கு மதினியார் என்பதால் அவரிடம் வினவினேன் அதற்கு அவர்கள் சொல்லியது எமக்கு விளங்கவில்லை.

அப்படியென்ன சொன்னார்கள் செந்து ?

செங்கமலம் பெரிய மனுசியாகி விட்டாள் என்று.

அப்படியென்றால் ?

யாமும் இதையே மதினியாரிடம் வினாவினோம் அதற்கு மதினியார் போங்கள் கொழுந்தனாரே எப்பொழுதும் உங்களுக்கு விளையாட்டுதான் என்றுரைத்து விட்டு சென்றார்கள்.

சரி செந்து பெரிய மனுசியாகி விட்டால் என்றால் என்னதான் அர்த்தம் ?

அது தெரியாமல்தானே ஆறு மாத காலங்களாக வயல் வெளிகளில் பித்துப் பிடித்து அலைந்தோம் ஆயினும் அதனால் ஒரு பலனும் கிட்டியது.

அதன் பிறகு பித்தம் தெளிந்து விட்டதா ?

ஆம் எமது செங்கமலத்தால்.

ஏதும் களிம்பு கொண்டு வந்து தடவினார்களோ... ?

இல்லை கோடரியாரே அதுதான் காதல்.

என்ன செந்து எம்மை குழப்புகின்றீர்கள் முதலில் பித்துப் பிடித்தது என்றீர்கள் பிறகு அதையே காதல் என்கின்றீர்களே... ? சரி பலன் என்ன ?

வயல்வெளிகளில் அலைந்ததில் குழம்பிப்போய் கவிதை எழுத படித்தோம்.

ஓ.... வயல்வெளிகளில் திரிந்தால் புலவர் ஆகலாமோ.. சரி தொடருங்கள்.

கோடரியாரே.... செங்கமலம் ஆறு மாதம் கடந்த பிறகே இல்லத்தை விட்டு வெளியே வந்தாள்.

பிறகு பாண்டி விளையாடினீர்களா ?

இல்லை இனிமேல் எம்மோடு பாண்டி விளையாடக்கூடாது என்று பாட்டி தடை போட்டு விட்டார்கள்.

சரி யாம் ஏதாவது கேட்டால் வேறு மாதிரியாகும் ஆகவே தாங்களே உரையுங்கள் யாம் ம் மட்டும் போட்டுக்கொண்டே வருகிறோம்.

யாம் செங்கமலத்திடம் நீ பெரிய மனுசியாகி விட்டாயாமே என்று இயம்பியதும் அவள் நாணத்தால் குனிந்து பூமியில் கால் விரல்களால் கோலம் போட்டாள்.

செந்து, பெரிய மனுசியானதற்கும், பூமியில் கோலம் போடுவதற்கும் ஏதும் பந்தம் உண்டா ?

இல்லை கோடரியாரே அதுதான் காதலின் தொடக்கம்.

செந்து தேவராய கோட்டத்தில் காதல் செய்பவர்கள் சோளக்காட்டுக்குள் ஒளிந்து விளையாடுவார்கள் என்றுரைத்து அறிந்ததுண்டு தாங்கள் பூமியில் கோலம் போடுவதை காதல் என்றுரைப்பது எமக்கு குழப்பமாக இருக்கின்றதே.

கோடரியாரே தாங்கள் எம்மைவிட அகவையில் சிறார் ஆகவே புரிந்து கொள்வதில் தாமதமாகும் முதலில் யாம் உரைப்பதை செவி சாயுங்கள்

ம்

யாமும், செங்கமலமும் விழிகளால் இயம்பினோம்...

விழிகளால்..... எப்படி ? சரி... சரி... சினம் கொள்ளாமல் உரையுங்கள்.

பிறகு எங்கள் இல்லத்துக்குள் மீண்டும் உலாவினாள் நுழையும் பொழுதே எமது அன்னையாரிடம் என்ன அத்தையாரே மருமகளுக்கு இன்று என்ன வைத்து இருக்கின்றீர்கள் ? எனக்கேட்கும் பொழுதே எம்மைப்பார்த்து விழிகளால் சிரிப்பாள்.

செந்து மன்னியுங்கள் சிறிய ஐயம் முதலில் விழிகளால் இயம்பினோம் என்றுரைத்தீர்கள், பிறகு விழிகளால் சிரித்தாள் என்று எம்மை மேலும் குழப்புகின்றூர்களே.. வாயால்தானே உரையாடவும் சிரிக்கவும் இயலும் ?

கோடரியாரே யாம் தொடக்கத்திலேயே அறிவித்தோம் தாங்கள் அகவையில் சிறார் என்று...

ம்

தொடரும்...

இந்தப்பதிவு உருவான காரணக் கதையை படிக்க இதோ

என்னை F m E சொடுக்க.