விருதுநகர், வில்லங்கம் விருமாண்டி.



ஏங்க, இந்த ரோடு எதுவரைக்கும் போறது ?

பாகிஸ்தான், பார்டர்வரை போகும்.

அய்யோ, நான் அத கேக்கலீங்க ?

அதைத்தான் கேட்டீங்க.

இல்லேங்க,

இல்லேன்னு நீ எப்படியா ? சொல்லமுடியும்,

நான், சொல்ல வர்றது என்னன்னா ?
நீ என்னய்யா, சொல்றது பாகிஸ்தான் போகாதுன்னு.
எனக்கு, பாகிஸ்தான் வேண்டாங்க,
நீ யாருயா  பாகிஸ்தான் வேண்டாம்னு சொல்ல ?
மொதல்ல, என்னை பேசவிடுங்க
நீ யாருயா என்னைப்பேச,

நான், ஒங்களைப்பேசலீங்க

நான்தானே இருக்கேன் இந்த எடத்துல,

என்னங்க இது, காலங்காத்தாலே வில்லங்கம் ?

ஏய்யா, என்னை பட்டப்பேரை சொல்லி வில்லங்கம் பண்னுறியா ?

அய்யோ உங்கபேரே, எனக்குத் தெரியாதுங்க

தெரியாம, எப்படியா கரைக்டா சொல்லுவே ?  
குத்துமதிப்பா சொன்னேன், ஒங்கபேருன்னு தெரியாது   
அப்படின்னா, என்னைக்குத்திருவியா ?  
நான், எப்ப சொன்னேன் ? 
ஏய்யா, இப்பத்தானே குத்துன்னு சொன்னே அதுக்குள்ளே பொய்சொல்றே ?  
இப்ப, என்னை என்னசெய்ய சொல்றீங்க ? 
சரி, நான் போகவேண்டிய பஸ்ஸூ வந்துருச்சு நீ போயிட்டு நாளைக்கு, இதே எடத்துக்கு வா பேசிக்கலாம்

நாசமாபோச்சு இவங்க, டைம்பாஸுக்கு நாமலா கெடைச்சோம் இந்த பஸ்ஸூவரலைனா ? நாம இந்த எடத்தவிட்டு பாஸாகமாட்டோம் போலயே காலக்கெரகமடி கருமாரி. 

 

 கொசு‘’று.

Video

வாழ்வின் விரக்திகூட ஒரு மனிதனை சாதிக்க வைத்து விடும் என்பற்க்கு இது ஓர் எடுத்துக்காட்டு. நானும்கூட விபரம் தெரி(ளி)ந்த நாள்முதல் விரக்தியோடுதான் வாழ்வைக் கடத்துகிறேன் ஒரு வேளை நானும்கூட நாளை எதையாவது சாதிப்பேனோ ?