என் நினைவுக்கூண்டு (6)

இதன் பின்னணிகளை அறிவதற்கு கீழே சொடுக்கலாம்...

விண்ணிலிருந்து வீழ்ந்த நட்சத்திரம் விண்ணிலே !

கண்மணிக்கு கண்ணீரஞ்சலி

முதலாம் கூண்டு

இரண்டாம் கூண்டு

மூன்றாம் கூண்டு

நான்காம் கூண்டு

ஐந்தாம் கூண்டு

சிறிது நேரம் அமர்ந்திருந்தேன் தற்பொழுது உனது அடையாளங்கள் மறைந்து வருகிறது என் நெஞ்சில் மட்டும் பசுமையாய்... நீ

  வனிதா உனது மறைவு மற்றவர்களுக்கு ஒரு பொருட்டே அல்ல ஆனால் எனக்கு வாழ்க்கையை மாற்றி அமைத்து விட்டது எனக்கு சோசியத்தில் நம்பிக்கை இல்லை ஆனால் உனது ராசிப்படி சகோதரர்களில் எனக்கு செல்வந்தனாகும் அமைப்பு இருப்பதாக பலரும் பலமுறை சொல்லி இருக்கின்றார்கள் அதனால்தான் உனக்கு மருத்துவ செலவுகளை நான் செய்தேன் என்று நினைத்து விடாதே... அந்த பாசம் எனது குருதியில் கலந்தது நான் மறையுமவரை உன் நினைவுகள் எனது நெஞ்சில் இருக்கும். உண்மையில் உனது மறைவுக்குப் பிறகு எனக்கு பணவிரயம் மட்டுமே என்னை இப்பொழுது ஆட்டி வைத்துக் கொண்டு இருக்கிறது.

உனது நெற்றியில் வைக்கப்பட்ட ஒரு ரூபாய் நாணயத்தை நான் போராடி வாங்கிக் கொண்டேன் உனது நினைவாக என்னிடம் இருக்கட்டும் என்று இதை உறவுகள் தவறு என்றும், இதனால் எனக்கு தீங்குகள் வருமென்று சொல்லி அந்த நாணயம் சுடுகாட்டில் இடவேண்டிய பொருள் என்றும் மேலும் அதை யாரும் எடுக்ககூடாது என்று சொன்னார்கள் உண்மையில் எனது கருத்துப்படி அந்த நாணயத்தை அனைவருமே எடுத்து புழங்கி இருக்கின்றோம் ஆம் சுடுகாட்டில் வாக்கரிசி போடும் பொழுது அனைவரும் நாவிதர் வேலை செய்பவருக்கு அரிசியோடு சேர்த்து காசு போடுவார்கள் முடிவில் நெற்றியில் இருக்கும் காசையும் நாவிதர் எடுத்துக்கொள்வார் இதுதான் ஆண்டாண்டு காலமாக நடந்து வருகிறது. அந்த காசுகளை நாவிதர் தனது செலவுக்கு விடும்பொழுது அந்தப்பணம் ஏழை பணக்காரன் என்ற பேதமின்றி அனைவருடைய கையிலும் புழக்கத்கிற்கு வந்து செல்லும் இந்த காசு போட்டவருக்கே திரும்பவும் வந்து இருக்கலாம் இதன் காரணமாகத்தான் உனது நெற்றிக்காசை நான் ஞாபகார்த்தகமாக வைத்துக்கொள்ள விரும்பினேன். அதேநேரம் உறவுகள் சொன்னது இறந்தவர் கையில் பணக்கட்டை கொடுத்து பிறகு வைத்துக் கொண்டால் அவர்கள் நிரந்தரமாக செல்வந்தர்களாக இருப்பார்கள் என்று சொன்னார்கள் எவ்வளவு இழிவான சுயநல எண்ணங்கள். இதில் எனக்கு உடன்பாடு இல்லை இருப்பினும் எனது வாதம் தவறு என்று உறவுகள் சொல்லி சில ஐயர்களின் ஆலோசனை கேட்டால் ஒவ்வொவரும் ஒவ்வொரு விதமாக சொன்னார்கள் காரணம் சாஸ்த்திரங்கள் என்றுமே ஒரே நிலைப்பாட்டில் தமிழர்களிடத்தில் புழக்கத்தில் இருந்தது இல்லை

பலமுறை நான் கீழக்கரை செல்லும் பொழுதெல்லாம் திருப்புல்லாணி பேருந்து நிலையத்தில் கைகாட்டியில் சேதுக்கரை மூன்று கி,மீ. என்று இருப்பதை பார்க்கும் பொழுது ஒருநாள் கண்டிப்பாக இந்த கடற்கரை சென்று வரவேண்டும் என்று சுமார் முப்பது வருடங்களாக நினைத்துக் கொண்டே வந்து இருக்கிறேன் இதோ இவ்வளவு ஆண்டுகள் கடந்து உனக்கு திதி கொடுப்பதற்காக முதன் முறையாக உனக்காக சேதுக்கரை சென்று வந்த பொழுது மனதில் சிறிய குற்ற உணர்வு இங்கும்கூட சாஸ்த்திரங்கள் என்னை திகைக்க வைத்தன திருமணம் ஆகாமல் நீ இறந்து விட்டதால் ஐயருக்கு வெள்ளியில் செய்த பசுமாடு கொடுக்க வேண்டுமாம். இல்லையெனில் உனது ஆத்மா சாந்தியடையாதாம் இதில் எனக்கு நம்பிக்கை இல்லை. எனினும் உனது ஆத்மா சாந்தியடையாது என்ற வார்த்தைகள் என்னை மனதைக் குடைந்து கொண்டே இருந்தது உனக்காக எவ்வளவோ செலவு செய்தேன் திதிக்கு வேண்டிய சாமான்களும், ஐயரின் தட்சிணையும் சேர்த்து இரண்டாயிரத்தை கடந்து வந்து விட்டது. இந்த வெள்ளியில் செய்த மாடு சுமார் எண்ணூறு ரூபாய்வரை வரலாம் ஒரு மனப்பயத்தில் செய்து விடுவோம் என்ற முடிவில் இருந்தேன் காரணம் எனக்கு எண்ணூறு ரூபாயைவிட உனது ஆத்மா சாந்தியடைவது மிகமுக்கியம் நாத்திகர்களுக்கு மனம் சறுக்கும் முக்கியமான காலகட்டங்கள் இதுதான் சந்தர்ப்பங்களும், சூழ்நிலைகளும் சில நேரங்களில் மனிதர்களை இப்படி கொண்டு வந்து நிறுத்தி விடும் என்னை பாசம் நம்ப வைத்தது.

தேவகோட்டையிலிருந்து மோட்டார் சைக்கிளில் நானும், பாம்பன் சின்னம்மா மகன் சண்முகம் அண்ணனும் அதிகாலை புறப்பட்டு சேதுக்கரை கிளம்பினோம் போக, வர நூற்றி அறுபது கி.மீ. இராமநாதபுரத்தில் காய்கறி மற்றும் சாமான்களை வாங்கி விட்டு வெள்ளியில் செய்த மாடு வாங்குவதற்கு ஜூவல்லர்ஸ் எதுவுமே திறக்கவில்லை நேற்று இரவு நேரத்தில் ஐயரிடமிருந்து இந்த தகவல் வந்ததால் தேவகோட்டையில் வாங்காமல் இருந்து விட்டோம் நேரம் கடந்து கொண்டு இருந்தது சரியென்று சேதுக்கரை போய் விட்டோம் ஐயரிடம் சொன்னதற்கு பரவாயில்லை என்று சொல்லி விட்டார் கேட்டதற்கு வாங்கி கொடுக்க இயலாதவர்களுக்கு பிரச்சனை இல்லை என்றார். (சாஸ்த்திரங்கள் என்னவானது ?) எனக்கு கோபம் வந்து கேட்டேன் அப்படியானால் இருப்பவர்களிடம் தங்கத்தில் செய்த மாடு கேட்பீர்களா ? என்று ஐயர் எங்களை முறைக்க, பிறகு அண்ணன் என்னை பார்க்க அமைதியானேன் திதிகள் செய்ய வேண்டிய முறைப்படி ஐயர் சொல்ல செய்தேன் அத்தோடு சுடுகாட்டில் உனது நெற்றியில் எடுத்து வைத்திருந்த ஒரு ரூபாய் நாணயத்தையும் உறவுகள் சொன்னபடி கடலில் மூழ்கி எழும்போது மனக்கசப்போடு பின்னோக்கி போட்டு விட்டேன். வனிதா உனது ஆத்மா சாந்தியடையும் என்று ஆத்மார்த்தமாய் நம்புகின்றேன் மேலும் உனது மறைவு நாளில் எனது மரணகாலம்வரை என்னால் இயன்ற நல்ல காரியத்தை உனக்காக செய்வேன் என்று உறுதியேற்று தேவகோட்டை நோக்கி பயணித்தேன்.

கூண்டுகள் சுழலும்...