பதினாறாய் மூன்றும்...

01-16

மாலையில் மலர்ந்து விடும் நிலவே

காலையில் மறைந்து போவது எங்கே

சாலையில் நடந்து செல்லும் மலரே

சோலையில் பாடிச்செல்லும் குயிலே

சேலையில் மறைத்து இருப்பது என்ன

ஓலையில் நான் எழுதிய கவியை

மூலையில் வீசி விட்டது முறையோ

ஆலையில் வேலை செய்வதால்தானோ

வலையில் விழுந்து விடாதே பெண்ணே

விலையில் ஏற்றம் இருக்கலாம் கண்ணே

தலையில் கனமில்லை என்பதை கனியே

சிலையில் செதுக்கி விடவா மணியே

கலையில் மனம் செலுத்து ரதியே

மலையில் கோவிலில் சந்திக்கலாம்

பாலையில் மண்ணில் வாடினாலும்

அலையில் மிதந்து வருவேன் உன்னிடம்.

 

02-16

களை எடுக்கும் கருவிழி கண்ணே

காளை என்னை மறுக்காதே பெண்ணே

ஆளை கருப்பு என்று நினைக்காதே

நாளை சிவப்பாவேன் என்பதை மறக்காதே

பாளை எனது ஊரென்பது அறிந்துகொள்

வாளை பிடித்து சுழற்றும் வீரன் நான்

மூளை எனக்கு சுறுசுறுப்பானதே

முளை தொடங்கி இருப்பதுதானே

கிளை ஒடிந்த மரமாய் நானிருந்தாலும்

தோளை கொடுப்பது நீயாய் இருப்பாய்

தேளை விரட்டியடித்த போதும் நாமே

துளை இட்ட மாங்கனியாய் இருப்போமே

வளை-த்து என்னை போடுவாய் நீயே

திளை-த்து வாழ்வோம் மகிழ்வாய் நாமே

இளை-த்து போனாலும் நானே கண்ணே

சளை-த்து விடமாட்டேன் பெண்ணே

 

03-16

ஏழையாய் இருக்கிறேன் என்று ஒதுக்காதே

கோழையாய் அல்ல என்பதை மறக்காதே

பிழையாய் எதுவும் கிடையாது எம்மிடம்

பேழையாய் பொக்கிஷம் இல்லை நம்மிடம்

மழையாய் நீயும் பொழிவாய் தினமும்

குழைவாய் நானும் இருப்பேன் அணுவும்

வாழையாய் வளர்வோம் வாழ்வில் நாம்

உழைப்பாய் நானே இருப்பேன் தானே

கூழையாய் நானும் இருந்தாலும் பெண்ணே

ஊழையாய் அருவெருப்பாய் இறவேன்

புழையாய் நீரோட்டமாய் வருவேன் நானே

அழையா விருந்தாளியாய் வேண்டாம் கண்ணே

பழைய கலாச்சார முறைப்படி பெண்ணே

தழைக்க சந்ததிகளை நாமே கனியே

நுழைக்க விடுவோம் உலகில் தனியே

தாழையூர் மண்ணிலே வாழ்வோம் இனியே 

 

அர்த்தமற்ற வாக்கியங்களாயினும் லை, ளை, ழை, இவைகளின் சங்கமம் மட்டுமே... கில்லர்ஜி